ЕРИМНИНГ МАШУКАСИ ОЗИДАН ЙИГИРМА ЙоШ КАТТА…

ЕРИМНИНГ МАШУКАСИ ОЗИДАН ЙИГИРМА ЙоШ КАТТА…

ЕРИМНИНГ МАШУКАСИ ОЗИДАН ЙИГИРМА ЙоШ КАТТА…
ЕРИМНИНГ МАШУКАСИ ОЗИДАН ЙИГИРМА ЙоШ КАТТА…

Сарлавхани кориб, хайрон колгандирсиз? Ха, бу хакикат, аччик хакикат. Аммо мен хозир дарди хол килиб, кундошиму еримга тош йогдирмокчимасман. Ерим уч болани тирик етим килиб, озидан йигирма йош катта айолнинг етагини тутиб кетиш сабабларини айтмокчиман. Зеро, яна кимдир мен каби такдир козонида куйиб колмасин…

Турмуш ортогим билан совчилар оркали танишганмиз. Ота-онам махаллага бориб суриштиришганида кошнилар «Яхши оила, йигит хам йомонмас», дейишган. Шу билан тойимиз болди.

Зафар ака оилада учинчи фарзанд, икки опаси, икки укаси бор. кайнонамнинг еримга хомиладорлиги жуда огир кечган. Устига-устак, чакалок опкасида нуксон билан дунйога келади. Шу сабаб он бир ойлик болгунча шифохонада даволанган. Бу орада катта кизлар сарик касалигига чалинишгану кайнонам годагини шифохонада колдириб, кизларини даволатади. Боланинг холидан еса кайнотам хабар олиб турган. Кейин онаси яна хомиладор болиб, огилли болади. Хуллас, еримга оилада чакалоклигидан этибор кам каратилган. Ота-онаси бошка фарзандлари билан андорман болишгани сабабми, у киши анча безори болиб улгаяди. Мактабда бахолари ало болса хам, тартибсизлиги туфайли доим муаммолар гирдобида юрган. Ота-онасини мактабга йигилишга чакиртиришса, «Яна гап ешитамиз, бу боланинг дастидан хеч тинчлик йок», дея боришмаскан.

Осмир йошларида зарарли одатлар билан шугулланган ерим, хатто, наша хам чекиб корган. Махалла нозири огохлантириш берса, кайнонам: «Бу бола емас, бошга битган бало» деб каргашдан нарига отмайди. Окибатда еса хам этиборсиз колган, хам аламзада бола хайотга нафрат билан каровчи йигит болиб вояга етади. Олий окув юрти имтихонларидан отади, лекин окишни ташлаб кетади. Бир ташкилотга оддий ишчи болиб жойлашадию, бир-икки сом пул топиб, уйидагиларга умуман хисоб бермай койган. Аслида уни тергашмас, кечалари уйга келмаса, хавотирланишмас еди..

Тогри, ерим менга уйланган пайтлари анча босилиб колганди. Аммо бора-бора яна ески холига кайта бошлади. Бирор марта менга кол котармаган. Болаларимизни хам еру кокка ишонмасди. Уйда ота-онаси билан жанжаллашса, алам билан уйдан чикиб кетар, шу билан ертаси йоки кейинги кун кириб келарди. Мен хам «Турмуш ортогим озгина асабий-да», деб озимни озим овутиб яшаганман. Жанжалларнинг олдини олишга харакат килишларим, шу уйда тинииб-тинчиб кетай дея уринишларим бир кунда якунига етди. Оша кун ерим юзидаги никобни сидириб ташлаб, ширин килишга уринайотган аччик турмушимни захарга айлантирди.

Йоз кунлари еди. Доимгидек ерталаб уйда кайнонам ва ерим ортасида жанжал чикди. Зафар ака онасини болаларини ажратишда айблади. кайнонам еса «Хотининг билан болаларингни олиб уйдан кет! Йошинг оттизга якинлашаяптию хамон бокимандасан!» деб уришди. Бу гаплардан кейин жахл билан уйдан чикиб кетган ерим бокиб ичган. Аламзадалик еса кечга бориб кувончга айланган. Сабаби Зафар аканинг озидан йигирма йош катта машукаси киркдан ошганида унга киз фарзанд тугиб беради. Андишани хам шаробга кошиб ичворган ерим тугурукхонага бориб, худди илк марта ота болгандек хурсанд кайфиятда хаммага суюнчи улашган. Шифохонада ишлайдиган дугонам дарров мендан хам «суюнчи» олди. Олдинига «У-бу кариндошимизмикан йоки ортогининг хотини тугдимикан? Бирор англашилмовчиликдир?..» деб ойладим. Йок! Яна бир кизли болган ота уйга хон юриш килиб кириб келганида хаммасининг хакикатлиги исботини топди. Зафар ака ховлини бошига котариб, кувончини биз билан бахам корди. кайнонам «Охири оша хотин тугиб хам берибди-да!» деб каргашга тушди. Мен еса тош котдим. Тогри, шу кунгача у кишининг хийонатларини сезардим. Неча бор уйга аразлаб кетдим. Икки норасидам учун кайтардим доим. Ахвол бу даражага етиши хайолимга хам келмаганди. Йоши киркдан ошган, икки бор ажрашган, кизлари мен катори айол билан еримнинг дон олишиши…

Йок, бунга чидаб болмасди. Аросатда колдим. Ерим аллакачон пишиллаб ухлаб колган, у кишидан бирор нарсани сорашнинг фойдаси хам йок еди. кайнонам хаммасини тан олди: огли саккиз йилдан бери оша айол билан юрармиш. Босилиб колармикан, оша билан муносабатларини узармикан деб менга уйлантириб койишибди. Мен еса беш йилдан буйон корга охшаб яшайверибман. Ерим уйдан чикиб кетса, кечалари уйга келмаса, кайнона-кайнотам билса, яна жанжал болади деб, унинг айбларини йопиб юраверибман. Аслида ота-онаси хаммасидан хабардор болган, факат менга хеч нарсани билдиришмаган. Ерталаб хаммасига ойдинлик киритдик. Турмуш ортогим козимга тик бокиб, кеча кизли болганини, унга фамилиясини хам беришини айтди. Мен еса оша куннинг озидайок болаларимни олиб уйга кетдим. Мана, бир йилдан буйон отамникидаман. Ешитишимча, хозир машукасиникига бутунлай кочиб отибди…

Хош, менинг хайотим барбод болишига, болаларим етим колишига ким айбдор? Нима учун ерим озидан анча катта айолга илакишиб колди? Ундан нима топди еканки, хатто гулдек фарзандларидан воз кечди? Нега кайнота-кайнонам боласининг хайоти издан чикишига бепарво караб туришди? Икки бор ердан ажрашган хотин нимаси билан еримни озига ипсиз боглаб олди?..

Аввало, Зафар ака оиласидан мехр топа олмаган. Болалигидан назоратсиз осган. Онаси безори, топганини кайф сафога сарфлайдиган оглидан кора топарман-тутармон, хар куни колида бозорлику пул билан кириб келадиган фарзандлари учун копрок кайгурган. кайнотам кечалари огли уйга келмаса, иши копайиб кетгандир, ишхонасида колгандир, дея озига таскин бериб коя колган. «Йошгина кизга уйлантирсак, машукасини есдан чикаради», дея кенгашган оила азолари.

Менимча, Зафар ака бошини силайдиган онага мухтож еди. Ха, аввалига ерим оша хотинга машука сифатида карамаган. Унинг кийофасида гамхор ва сирдошни корган. Ундан панох топган. Айол хар доим тушкун кайфиятда юрадиган йигитга этибор беради, хол-ахволини сорайди, бошини силайди. Ишда кеч колса, кузатиб койишини илтимос килади. Кейин-кейин еримни уйига таклиф етган. Иссик уй, иссик овкат, мухими илик муносабат! Чексиз мехр, этибор, жон кулок билан дардини тинглаш, «Сиз хаксиз!» дейишлар, кейин оз дардини дастурхон килиш. Турмушнинг муштлари, айол боши билан розгор тебратиш, хийонаткор, танбал ерлар тарихи… Бир емас, икки бор турмушидан ажрашган хотин хакикий еркакни орзу килиши… Ва оша еркак Зафар ака еканлигига шама килишлар. Натижа еса… Натижада менинг хайотим издан чикиб, болажонларим етим колди. Тогри, бу хам синов. Озимда хам айб бор. «Еримнинг фэл-атворини озгартираман» деяверганча, унинг юриш-туришини назоратга олишим керакмиди? Атрофдагиларнинг гап-созларига озгина этибор каратишим, хийонат килганини сезиб хам ичимга ютмаслигим лозим еди. Хонадонимизда факат ота-она ва фарзанд ортасидаги муаммолар хал килинишини емас, келиндек бир жон борлигини билдириб туришим шарт еди. «Шундок хам оиламиз нотинч», деб уларнинг тинчини ойлаб, оз оиламни бир четга суришим менга кимматга тушди.

Вакт ортга кайтмайди. Пешанага йозилганидан хам кочиб кутилиб болмайди. Аммо турмушга чикиш остонасидаги кизларга куйовнинг отмишини яхшилаб суриштиришлари кераклигини айтмокчиман. Асосийси, огил тарбиялайотган оналар оз боласидан этибор, мехр ва вактларни аямасликларини истайман. Ертага еркатойингиз бир уйнинг беги болишини унутманглар, демокчиман. Сиз тарбиялай олмаган болангизни бегона бир киз одам килиб беролмайди. Ахир, «Бола бошидан» деган ибора бежиз айтилмаган-да…

Шоира ВАФОЕВА когозга туширди

Хикоялар
ЕРИМНИНГ МАШУКАСИ ОЗИДАН ЙИГИРМА ЙоШ КАТТА…