​Такдир хукмидан кочиб болмайди йохуд олимни тогри башорат килган кампир

​Такдир хукмидан кочиб болмайди йохуд олимни тогри башорат килган кампир

​Такдир хукмидан кочиб болмайди йохуд олимни тогри башорат килган кампир
​Такдир хукмидан кочиб болмайди йохуд олимни тогри башорат килган кампир

«Болалигимда кишлокка, бувимникига боришни жуда яхши корардим. Татилга чикишим билан тугунларимни тугиб, кишлокка жонардим. Бувим менга кизик-кизик вокеаларни созлаб берардилар. куйида болалигимда бувимдан ешитган бир хайотий вокеани созлаб бермокчиман”, деб йозибди сирдарйолик мухлисларимиздан бир.

Бувимнинг айтишича, бу вокеа анча йиллар илгари содир болган. кишлокда торт нафар киз фарзанди болган ер-хотин косим ака ва Фотима опалар яшаган екан. Улар огил фарзанд коришни жуда орзу килишаркан. Шундай кунларнинг бирида Яратганнинг инояти билан уларнинг оиласида огил фарзанд дунйога келибди. Ер-хотин орзуларининг ушалганидан жуда хам мамнун болиб, болага Умид деб исм койишибди. Умидни опалари еру-коккаишонмай, катта кила бошлашибди. Бола уч йошга толганда ховлида розгор юмушлари билан банд болган Фотима опани кимдир чакиргандай туюлибди. Фотима опа аланглаб, дарвоза йонида турган юзи ажинлардан тиришиб, кадди дол болган кекса кампирга кози тушибди.

– Яхшимисан, кизим? Кун жуда хам исиб кетганидан томокларим какраб, жуда чанкадим. Иложи болса, бир пийола сув бер, – деб илтимос килибди кампир.

Фотима опа ошхонада турган пакирдан бир пийола сув олиб чикиб, кампирга узатибди. Шу пайт ховлида ойнаб юрган Умид югуриб келиб, кампирга тикилганча, онасининг етагидан тутибди. Сув ичиб чанкогини кондирган кампир бир нафас Умидга тикилиб, афсуснамо бош чайкабди:

– Оглингни ажали сувдан… Такдир хукмидан кочишга канчалик харакат килма, у барибир сувдан олади…

Кампирнинг гапларидан Фотима опанинг тепа сочи тикка болибди. Не-не умидлар билан дунйога келтирган оглининг олими хакида гапирган кампир козига балодай коринибди.

– Мен сизни хурмат килиб, сув берсам-у, сиз еса козимнинг оку-кораси болган йолгиз оглим хакида болмагур гапларни гапиряпсиз. Кетинг, бу ердан, йомон кампир екансиз! – деб Фотима опа хайдагудай килиб, кампирни дарвозадан чикариб юборибди.

Кампир бошка соз котмай, йолида давом етибди. Унинг созлари Фотима опага каттик тасир килибди. Хайолида «Мияси айниган кампир айтди-койди-да…” деса-да, конглига гулгула тушибди. Шу кундан бошлаб, оглини сувга якинлаштирмасликка, харакат килибди. Ортоклари анхорга чомилишга кетайотганини корган Умид «улар билан бирга бораман”, деб хар канча хархаша килса хам онаси рухсат бермас екан. Опалари еса Умиднинг хар бир кадамини пойлайдиган болишибди. Хаттоки йолгиз юз-колини ювишга хам имкон беришмабди, чанкаса сувни онасининг ози ичкизиб кояркан. Шундай килиб, орадан йиллар отиб, Умид 7 йошга толибди. Онаси, опалари уни бир зумга хам назоратсиз колдиришмабди.

Бахор кунларининг бирида хаво айниб, йомгир куйибди. Онасининг розгор юмушлари билан бандлигини корган Умид унинг козини шамгалат килиб, кочага югурибди. Йомгирнинг савалаб йогайотганидан завкланиб, колмак устига сакрабди. Шу пайт лойда ойоги тойиб кетиб, йикилибди. Боши тошга урилиб, хушдан кетган бола юзтубан колмакка кулабди. Колмак сувидан нафаси кайтиб, оламдан отибди…

Бу фожиали вокеани ешитиб, нахотки такдир хукмидан кочишнинг, уни озгартиришнинг иложи болмаса, деб хайолга толдим. Умиднинг олимини башорат килган кампир ким? Фолбинми йо арвохми деган саволга еса жавоб тополмадим…

кизнинг хикоясини Лола Шоимова окка кочирди

Хикоялар
​Такдир хукмидан кочиб болмайди йохуд олимни тогри башорат килган кампир