Кейинги бекат – айрилик!

Кейинги бекат – айрилик!

Кейинги бекат – айрилик!
Кейинги бекат – айрилик!

«Ехтийот болинг, ешиклар йопилади, кейинги бекат Пушкин!»

Поезд козгаган онда Бахтийор бир калкиб тушди. Боши вагон ичидаги туткичга урилди. Пешонасини ушлаб йон-верига аланглади. «Хеч ким кормадимикин».

Ропарасида аллакандай газетани вараклаб отирган айолдан бошка вагонда хеч ким йок еди. Соат хам он бирдан ошиб колган. Ози бунака пайтда одам кам болади метрода?

Бахтийор чонтагидан ромолчасини чикариб, ловуллаб турган пешонасига босди. Ишкилиб, гурра болмаса горгайди.

Беихтийор каршисидаги айолга тикилди ва… таниди. Бу Саида! Худди ошанинг ози, бошка биров болиши мумкин емас.

— Саида!

Бу исмни беихтийор тилига кочирди. Айол чочиб, аввал икки йонига, кейин каршисидаги йоловчига каради:

— Бахтийор!

— Сиз…

— Ха… тузукмисиз? Танимабман.

— Шунча йил отиб, учрашган жойимизни каранг.

— Буям такдир-да!

Такдир! канчалар кудратли ва беомон куч. Шу кадар кудратлики, бутун инсоният, замону макон унинг измида.

Бахтийор бир пайтлар каердадир окиган, алхол миясига келиб урилган бу фикрдан ози хам донг колди. Чиндан-да галати. Он йил аввал ернинг юзасида туриб, бир-бирига видо айтган, бир-биридан конгил узган икки инсон айни дамда ер остида бакамти келиб туришибди. Ошанда ким ойлабди, дейсиз…

— Саида, уйдагилар тузукми? Болаларингиз…

— Рахмат, худога шукур, озингизникилар яхши юришибдими?

— Рахмат, Худога шукур!

Яна нима десин? Жим колишди. кизик, бир пайтлар икковлари соатлаб гаплашишар, вакт гизиллаб отганини сезмай колишар, уларнинг назарида вакт хам, сухбат хам туамайдигандек еди. Енди- чи. Икки огиз хол-ахвол соришгандан кейин гапригани бирорта соз колмаган болса?

Саида козларини колидаги газетага кадади. Бир нуктага кадалган нигохларидан хеч нарса окимайотганини аниклаш кийин емасди. Бахтийор хам унга термилган куйи нималарнидир ойлайотгани, ози истамаган холда хотиралар уммонига гарк болгани кориниб турарди.

Саида! Бу исм бир пайтлар унинг фикру йодини, жисму жонини, бутун борлигини забт етганди. Усиз хайотни, тирикликни тасаввур кила олмай колганди. У озини бу дунйога айнан Саида аталмиш беназир хилкат билан учрашиш, севиш ва севилиш, фоний умрни факат у билан бирга яшаб отиш учун келган, деб биларди оша пайтлар.

Оша пайтлар… у битирувчи курсда, Саида еса биринчи курсда окирди. Мухаббат тарихи бошкаларникидан деярли фаркланмасди. Окиш бахона танишишди, конгил койишди. Кейин дарсдан кейинги учрашувлар, бог сайри, кинотеатрнинг томошалари залида кечган бахтийор дамлар… Хамма-хаммаси Бахтийорнинг хотирасида бамисоли сандик тагида сакланадиган енг нодир буюмлар сингари ехтийотлаб келинарди.

Саида билан кечган масуд дамлар бир кун келиб, ана шундай нодир хотираларга айланади, деган ой у пайтлар хайолга хам келмасди. Биров унга Саида пайти келиб, уники емас, етти йот бегонанинг хасмига айланади, деса, нак йокасига чанг солган боларди. Аммо, на иложки, яралганнинг емас, Яратганнинг иродаси мукаррардир.

Одатда битирув имтихонларини топшириб, колига диплом олган собик талабанинг олдида икки йол туради: йо шахарда колиб, бирор тузукрок ишга жойлашиш йо болмаса, коч-коронни оркалаб, кишлокка кайтиш. Албатта, шахарда колишга имконияти, тузукрок таниш-билиши бор одам иккинчи йолни танламайди.

Бахтийор оилада йолгиз огил еди. Ота-она биттаю битта жигарбандини озидан йироклатгиси келмайди. колаверса, шахарда колишнинг хам озига яраша мураккаб томонлари бор. Айникса, йотокхонадаги «иззати» битган битирувчи озига дурустрок бошпана топиши керак.

У аллакачон дипломни колтикка кистириб, кишлокка жонаворган боларди. Хеч болмаганда, бирор мактабга бориб, тарихдан дарс бера олишига кози етади. Аммо, Саида-чи! Ота-онаси кизларини чекка кишлокка узатишга конишармиди? Хар калай шахар ва кишлок, шахарлик ва кишлоки ортасидаги тафовут, барибир, билинади.

Нега бу хакда Бахтийор хам, Саида хам сал ертарок, кинотеатрнинг нимкоронги залида, хийобоннинг хилват бурчакларида йоки дарсдан кейин хувиллаб коладиган аудиторияларда бир- бирининг пинжига кириб отирган пайтларда ойлашмади. Вакти- соати келиб доппи тор келганида, икковиям нима киларини билмай колди.

Бахтийор ота-онасининг райини беш колдек биларди. Мухаббати хар канча кучли болмасин, уларнинг хохишига карши боришни озига еп кормайди. Хамма гап кизнинг ота-онасида колганди. Саида уйдагилар билан маслахатлашиб келган куни айтган гапи шу болди

— Адам билан учрашаркансиз!

Нуфузли идоранинг куйирок рутбадаги ходими уни оз кабинетида, хийол тунд кайфиятда карши олди. Гап бошлашдан аввал хокизнинг канча гошт килишини чамалаган кассобдай йигитга бошдан ойок синчков разм солиб чикди.

— кизим — мени енг катта бойлигим, — деди вазмин охангда ота йигитнинг елкаси оша деворда илинган алламбало жадвалларга маносиз тикилиб. — Шу пайтгача унинг конглига караб келдик. кизимизнинг бахти учун хамма нарсага розимиз. Факат у козимизнинг онгида болса деймиз. Шахарда осган киз даланинг огир шароитига чидолмайди. Хозир козига хеч нарсага коринмаслиги мумкин. Лекин вакти келиб, афсусланиб колишини истамаймиз. Иккинчидан, биз – хожаларданмиз. Сизлар-чи?

Бахтийор иш битириш илинжида йолгон гапиришга органмагани учун, очигини айтиб коя колди:

— Йок, бизнинг на хожа, на саид, на ешонларга алокамиз бор. Шу оддий озбекмиз, холос.

Отанинг узун бойни яна бироз чозилганддек, кибрли кийофаси янада такаббурлик касб етгандек болди:

– Унда хожалар кораларга киз бермаслигини яхши биласизларми?

Билади, базилар оз сухбатдошини менсимай сизлагиси келмаса, негадир сенсирашга хам тили бормаса, худди шу тарзда – иккинчи шахс, копликда мурожаат килишини хам билади.

— Майли, мен-ку одам айиришни унча хушламамайман. Лекин барибир, кизимни Тошкентдан олиб кетишларига икки дунйодаям йол коймайман. Ана, хохласанглар, шу ерда колинглар, тузукрок ишга жойлашиб, уй-жой масалаларини хал килинглар, ана ундан кейин яна бир ойлашиб корармиз. Тушундингларми?

— Тушундик, деди Бахтийор истехзо билан. — Енди биз кетаверайликми?..

Хар калай Саиданинг отаси Бахтийорга канчалик нохуш таассурот колдирган болса, куйовликка номзод хам унда яхши фикр уйготмагани аник еди. киз билан кейинги учрашувдайок хаммасига нукта койилди.

Хаммаси канчалар шиддатли, ехтиросли бошланган болса, шу кадар тез ва совукконлик билан якун топди.

Охирги учрашув чогида:

— Дадангиз билан мен бир-биримизга тогри келмадик, — дея дангал гап бошлади Бахтийор. — Бизга охшаган кора халк вакиллари у кишига мос келмас екан. колверса, кизларини кишлокка бермас еканлар. Мен еса ота-онамни ташлаб келгим йок.

Ошанда кизнинг нигохларида чакнаган коркув, алам, хайрат ва нафратнинг муштарак акси хамон Бахтийорнинг коз онгидан кетмайди.

— Хали шунакми? Олсам хам сени дейман, сенсиз бир лахза яшолмайман, жоним жахоним озингсан деганларингиз, хаммаси хавойи гаплар екан-да! Демак… демак…

Бахтийор шу лахзада унинг йиглаб юборишини, коксига бошини койиб, оксиб-оксиб йитглашини, оз севгиси учун хар кандай тосикни енгиб отишга таййор еканлиги, йигитни хам шунга дават етишини кутганди. Йок, у йигламади, бошка бир огиз гапирмади хам. Лабларини каттик тишлаганича, терс бурилиб кетди. Шу аснода унинг ортидан югуриб, кизнинг нозик вужудини багрига босгиси, еру осмон коришса хам, ота-оналар тиш-тирноги билан карши чиккан такдирда ундан воз кечмаслигини айтиб, махбубасини ортга кайтаргиси келди. Аммо, бу истак йигитнинг калбида канчалар тез уйгонган болса, шу кадар тез сонди. Юрагининг бошка бир пучмогида бош котарган кибрми, гурурми, аллакандай йоввойи хис бунга изн бермади.

Нахотки, шу билан хаммаси тамом болди? Нахот енди улар хеч качон коришмайдилар. Нахотки, бир олам оппок орзулар бахорги ок булут парчаси сингари олис, шаршарадан таралган камалакдек алдамчи, гул баргидаги шабнам томчиси мисол откинчи болиб чикса?

Шундан сонг хар канча истамасин, надомат ва хижрон исканжасида ортанмасин, такдир уни Саидасига кайта дучор килмади. Факат орадан он йил отиб…

Саида хамон колидаги газетадан коз узмайди. Бир нуктага кадалган нигохлари еса, сахифаларда мухрланган сон-саноксиз митти шакллардан мано укмокка ожиз.

Бир пайтлар бу учрашувни канчалар орзу килган, кечалари ухламай яратганга таваллолар килиб чикмаганмиди? Орадан йиллар отиб алангани хис-туйгулар кул босиб колган, ширин, ехтирослар хотира дафтаридан орин олган бир пайтда бакамти келиб туширишибди.

…Саида зийоли оилада, катий тарти-коидалар куршовида тарбия топган, ота-онасининг хохиш-иродаси унинг учун конун даражасига котарилган еди. Уйдан белгиланган вактда чикиб кетиб, айтилган фурсатда кайтиш катий таомил тусини олганди. Аммо, мухаббат ожар туйгу. У тартибни хам, такикни хам тан олмайди. У шунчалар кайсарки, бошка хар кандай конун-коидаларни енгиб отишга интилади.

У ана шу бетизгин куч измида бир пайтлар сирли-сехрли туйгулар, ехтиросли лахзалар асирига айлангани рост. Бу бахтли ва масуд дамларни оз якинларидан сир тутгани хам чин. Аммо уларнинг бахтли онлари ота-оналарнинг райи, иродаси бошланган ерда интихо топди.

Саиданинг отаси Бахтийорни оз хузурига чорлаган куни ишдан тунд кайфиятда кайтди.

— Болмайди, — деди кизининг илтижоли козларига тик карашга ботинолмай. — Тушун, кизим, хозир йошсан, билмайсан. Аммо, ертага бошингга турли кийинчиликлар тушиб, козинг очилганда кеч болади. Йигитнинг мавкеи хам, оиласи хам, насл- насабиям тогри келмайди. Кейин, сен шахарда осгансан, кишлокда яшолмайсан. У ернинг шароитини тасаввур хам килолмайсан. У еса бу ерда колмокчи емасга охшайди.

киз шу аснода хамма умидлари чилпарчин болганини сезса-да, вужудидаги бор журатини топлаб, умрида илк бора отасининг юзига тик карагиси, юрагида от олган исйонга ерк бергиси, «Ота, хали кишлок екан-ку, жаханнамда хам у билан бирга болишга таййорман» дегиси келди. Аммо отага нисбатан норозилик хисси ожизлик коз-йошларидагина ифода топа олди.

Оша окшом тонггача ухлолмай чикди. Тогрироги, кейинги хайотини Бахтийорнинг иштирокисиз тасаввур етаркан, козига уйку, дилига халоват инмади. Йок, болиши мумкин емас. У хайотдаги енг олий матлабини амалга ошириши учун ота-она ризолигидан воз кечишга хам таййор. Ертага факултетда Бахтийор билан коришадилар. У мухаббати учун хар кандай каршиликни енгишга таййор. Ахир бу хайотда ота-оналар розилигисиз бир-бирига етишган ошик- машукалар озми? Хош, Бахтийор ва Саида улар сафида жой олсалар нима бопти?

…Ертаси куни, факултет оркасидаги хийобонда кизнинг юрагини липиллабгина йоритиб турган сонгги умид шуласи хам сониб, бутун борлигини сонгсиз зулмат чулгади. Демак, шу пайтга кадар хаммадан иродали, хаммадан катиятли ва кучли деб билгани – Бахтийор такдир такозосига шу кадар осон бойин егибди.

Йок, бундай болиши мумкин емас. Бошимга тош йогса хам, жисмимни нимталаб ташласалар хам, жонимни минг бир азобда кийнасалар хам сизни хеч кимга бермайман, дея ахду паймон килган Бахтийор емас, бошка одаммиди? Йоки отаси кеча бечора йигитни каттик тахкирлаб, калбини вайрон килдимикин?

Шу пайт коксини айовсиз тилкалайотган дард-аламларни кучли бир фарйод билан ташкарига отгиси, йигитнинг бойнига осилиб, «бир умр чорингиз болишга таййорман, каерда болсаям сиз билан яшашга таййорман, сизсиз мен учун хайот тохтаб колади» дея дод солиб йиглагиси келди. Аммо каршисида ожизлик ва тараддуд измида турган бу йигит назарида бундай фидойиликка нолойикдек коринди.

Айтар гапини айтиб, терс бурилган чогда хам, йигитнинг ортидан югуриб келиши, багрига босиб еркалаши, минг бор айтган отли, жарангдор дил изхорини бир— да кайтаришини кутди. Аммо кутгани ройобга чикмади. Унинг кадамлари кизни оз махбубидан бир умрга олислатиб борарди…

…Енди еса, ропарасида гурра болган пешонасини силаб отирган анави тепакал еркак бир пайт калбига ега чиккан коркам йигит еканига ишонгиси келмайди.

— Одатда… бунака кеч юрмасдингиз.

Саида ялт етиб газета сахифалари оша Бахтийорга каради. Рост, оша пайтларда уйга кеч кайтишдан каттик коркар, учрашиб юрганларида хам коронгу тушмай хайрлашиш тадоригига тушиб коларди. Есида екан.

— Ха, нимасини айтасиз, — Бироз жимликдан сонг Саиданинг юзларида оша, кадрдон, латиф кулгич ойнади. — кизлик пайтларда шунака еди. Адам роса «строгий» турардилар. Енди… кизлари оилали, уйли-жойли болгандан кейин, хамма масулиятни, жавобгарликни куйовларига топшириб койганлар-да!

Поезд навбатдаги стансияда тохтаб, уларнинг сухбати хам узилиб колди. Сухондоннинг кейинги бект хакида элони тугагач, Бахтийор яна Саидага юзланди:

— Агар сир болмаса… болалар нечта болди? Поччамиз нима иш киляптилар?

Дафатан айолнинг кийофаси жиддийлашди. Унинг юз-козларидан «нимага сораяпсан» кабилидаги манони укиш кийин емасди. Саиданинг тараддудланиши Бахтийорни хам онгайсиз ахволга солиб койди.

— Худога шукур, нолимайман, Бир огил, бир кизимиз бор. Катта оглим иккинчи синфга боряпти. Адамиз органда ишлайдилар, якинда унвонлари ошди, майор болдилар.

— Зор-ку, — илжайишга харакат килди Бахтийор. — Унвонлари бундан кейин хам ошаверсин. Озингиз хам ишлаяпмсизми?

— Ха, институтда дарс бераман. Номзодликни хам йоклаш арафасида турибман. Адамиз еса, озингни кийнаб нима киласан, дейдилар, еганинг олдингда, емаганинг оркангда болса, санга нима етишмаяпти? Уйда отир, болларингга кара, оша оладиган ойлигингни мен бераман, деб хол-жонимга коймаяптилар.

— Унда поччамиз сизни жуда кадрлар еканлар!.. Хозир… уйга кайтяпсизми?

— Ха! Ойимларникига борувдим. Холаларим кеп колишди. Кейин… коп кетдим. Болаларни кошнимизнинг кизига ташлаб келганман. Болмаса, йотиб колардим.

— Поччамиз уйдамасмилар? — Бахтийорга бу саволнинг жавоби умуман ахамиятсиз болса-да, барибир нимадир дейиш, ниманидир сораш керак еди. Саида еса, бамайлихотир, завк-шавкка толиб гапирарди:

— катта? У киши уч-торт кун аввал чет елга, командриовкага учиб кетганлар. Агар уйда болганларида метрода юрармидим. Йо озлари бориб опкелардилар, йо «служебний» машинани жонатардилар. Озимам… машина хайдашни хеч органолмадим-да! Болмаса, ана, гаражда иккитаси йотибди. кайтайотганимда такси тохтатмокчи болдим, лекин бунака бемахалда таксидан кора метро макулрок коринди. Метродан шундок чикишим билан уйимиз. Беш хонали банковский уйлардан олганмиз. Озингиз нима кип юрибсиз? Манимча.. кетгандингиз, шекилли?

— Ха, кетганимга анча болди… оз сохам бойича ишламадим. Хозир каттагина фермер хожалигим бор. Анча-мунча ер-сув, мол-хол, дегандек… Тошкентга фермерлар курултойига чакишириган екан. Кечрок тугади. Тасодифни каранг. Мен хам копдан бери жамоат транспортида юрмай коювдим. Уч кун олдин машинамни ремонтга берганман. Йоловчи машиналардан биттасига илашиб келавердим. Йигилишдан чикканимиздан кейин шериклар бир ресторанда отириб бироз чакчаклашдик. Таксилар коналгасига обориб ташлашмокчи болишди, озим конмадим. Йошлик йилларини комсабми, метрога тушгим келди. Мана, шу бахона сиз билан учрашиб турибмиз…

— Нимасини айтасиз?… Айтганча, озингиз оилангиз хакида гапирмадингиз.

— Менми?… Уйланганман. Озимиз томондан. кишлокка кайтишим билан холамнинг кизига уйлантириб койишди. Мана, он йилдирки, бир томнинг тагида яшаб келяпмиз. Уч оглим бор. Учовиям куйиб койгандек бир-бирига охшайди. Каттаси футболга кизикади. Иккита кичиги качон карама, бир-бири билан бокс тушади. Роса шумтака!

— Ростданми? Меникилар анча куйилиб колган. Катта оглим нукул беш олади. Юрист боламан деб юрибди. кмзим еса, дохтир боламан, дейди.

— Яхши. Инсон бахтли яшаши учун бундан ортик яна нима керак? Оилангиз тинч, розгоринг бут, болаларингиз сог-саломат болса, шуни ози етарли-да!

— Тогри айтасиз, бандаси сабр килса, Яратганнинг ози бир куни бахтини токис килиб бераркан.

— Хак гап. Худога шукур килишимиз керак!

— Ха, Худога шукур!…

Шундан кейин овозкучайтиргичдан навбатдаги бекат элон килингунга кадар жим боришди. Айтилиши керак болган гаплар охиригача айтиб болингандек еди.

— Бахтийор ака, мен етиб келдим. Сиз хам яхши етиб олинг. Уйдагиларга, кеннойимга салом денг. Болларани опиб койинг.

Бахтийор бир зум айолга хиссиз термилиб тургач, хийол жилмайди. Охиста орнидан козгалди.

— Бопти, сиз хам яхши дам олинг. Биз томонларга йолингиз тушса, албатта, кириб отинг. Поччани, болаларни олиб боринг, хоп.

— Майли!

— Хайр!

«Ехтийот болинг, ешиклар йопилади. Кейинги бекат…»

Ешиклар шараклаб йопилгач, вагон бир силкиниб, илгарилади. Ойнадан умидсиз ташкарига термиларкан, бекатдаги турфа чироклар, деворий сувратлар, Саиданинг бахт полрлаб турган кийофаси ортда колайотган еди. Нихоят, поезд яна коронги гор ичидан ормалай бошлади. качондир бу таниш бекатни кориш яна насиб етар, аммо, Енди Саидани кайтиб королмаслиги хакикатга якинрок.

Юз-козлари айтиб турибди: у хайотидан мамнун. Ери хакида гапирайотганида чехраси янаям порлаб кетди. Бахтини топгани рост болсин. Ошанда, калб амрига кулок тутиб, уни ози билан кишлокка олиб кетганида нима боларди?

Умрида икки огиз йолгонни еплаб гапиролмайдиган одам шунча уйдирмани кандай токиб ташладийкин? Фермер хожалигимиш? курултоймиш? Ресторанда зийофатдан келайотганмиш… Аслида пешиндан бери туз тотгани йок. кизик, шунча сафсата гапларни батафсил айтиб беришга ким уни мажбур килди?

Бошка нимаям десин? Мактабда маош камлик килиб, ишдан бошаганини айтсинми? Дехкончиликда хам, савдода хам иши юришмаганидан гапирсинми? Тошкентга фермер курултойига емас, вазирликда ишлайдиган бир танишининг йонига тузукрок иш сораб келганини Саидага кандай айтсин? Ростми-йолгонми, таниши иш юзасидан чет елга кетганмиш, бир ойсиз кайтмасмиш.

«Уч оглим бор» деб кайси тил билан айтди. Худо биттасини берганда хам жон дерди. Хотини билан салкам он йил умид билан бир йостикка бош койиб келди. Дохтирлар текшириб, аник-тиник хулосани айтгач, ажрашишга мажбур болишди. Фарзандсизлик сабаби ер-хотиннинг якин кариндошлигида екан…

Бир томондан шу йолгонлар болмаганида холи нима кечарди? Саида унинг хакикий ахволидан хабар топганида нима киларди? Рахми келармиди? Ич-ичидан севинармиди? Йок, Саида унака кизлардан емасди. Яна ким билсин, шарт-шароит хар кандай одамни хам озгартириб юборармиш.

Саидага уйланганида балки хайоти бутунлай озгариб кетармиди? Ошанда Саида хозиргидек озини бахтли, саодатли хис етармиди? Ким билсин, буни такдир дейдилар. Майли икковлари бирга бахт нашидасини суришмаган болса-да, лоакал улардан бири чиндан бахтли екан, шунисига хам шукур.

Бахтийортнинг паришон юзларида хайолчан табассум инди…

— Ока, бу охирги стансия. Тушмайсизми?

Хизмат кийимдаги метро хизматчисининг дашномидан хушини бир жойга топлаган бахтийор хоргин кадамлар билан ташкарига чикди.

Метро бекати якинидаги майдончада тизилиб турган автобуслар орасидан керагини кидириб топди. Бош ориндиклар колмабди. Йолакда отириб кетадиган болди. Автобус худди унинг келишини кутиб тургадек, гувиллаганча олдинга силжиди.

…Шунча йолгон гапга ишондимикин? Олифтагарчиликка бало бормиди? Уйида коша-коша машинаси бор одам метрода юрадими? Ери хорижга, командировкага кетганмиш. Якинда майор болганмиш. Гор булармиди? Милисиядан кувилганига етти йил болди-ку! Туппа— тузук ишлаб юрувди, бало бормиди «гера»ми, горми-ерми, ошанака нарсанинг савдосига аралашиб. Бу гапларни Бахтийорга кандай айтади? Бошка нимаям десин? колга тушиб, камалиб кетганини айтсинми? Ерини чикариб олиш бор будини, хатто уйигача сотгани-ю, хозир иккита боласи билан бировнинг уйида ижарага турганини хасарат килсинми?

Институтдан оладиган ойлиги йолкирасию ижара пулига учма-уч етади. Репетиторлик килиб топган беш-торт тангаси розгорни бокишга аранг етиб турибди. Йолгиз айолга канчалик кийинлиги бошкалар билмасаям Саида яхши билади.

Нима болгандаям, тогри килди. Майли, бахтсизлик хам кимгадир насиб килиши керак-ку! Орадан шунча йил отган болса-да, бир замонлар юрагида ишк ундирган оша йигитни яна бир корсам еди, деган митти бир илинж липиллаб келарди. Лоакал шу орзуси (агар бу орзу болса) амалга ошди-ку! кизик, холасининг кизини… севармикин? У-чи? Майли, коша каришсин!

Саида ана шу хайоллар куршовида ешик тугмасини босайотганида, Бахтийор жой олган автобус шахарни тарк етиб улгурганди…

Рустам ЖАББОРОВ

Хикоялар
Кейинги бекат – айрилик!