Бомдод Намози Аёллар Учун Урганиш – Скачать mp3 бесплатно

Намознинг бир рукнида уч марта қўлини кў­тариб, юзи, бўйни каби жойларни қашиса, намози бузилади. Аммо қўлини бир кўтарганича уч марта қашиса, намози бузилмайди. Лекин намозда узрсиз қашиниш макруҳдир.

Namoz uchun kiyim

1-ФАТВО

«Фарз» намозни фарз деб ўқиётган бўлса-ю, сўзининг маъносини тушунмай ёки намознинг фарз эканини билмай ўқиб юрган бўлса, ўқиган намози дуруст ҳисобланмайди.

«Оламгирия», «Қуня», «Қозихон».

Намознинг фарзларидан бири – қибла, яъни Маккаи мукаррама шаҳридаги Каъба (Байтуллоҳ) томонга юзланишдир. Макка аҳолиси учун қибла – Каъбанинг ўзига бевосита ва билвосита юзланиш, деб иттифоқ қилинган. Аммо Маккадан узоқда яшовчи мусулмонлар олдинги пайтларда қиблани юлдузлар ва бошқа тахминлар асосида аниқлашган ва масжидлар қибласини ҳам шунга кўра белгилашган. Масалан, бизнинг диёримиз учун Шайх Абу Мансур Мотуридийнинг (қ.с.) қибла тўғрисида берган фатвоси асос қилиб олинган. У зот бундай деган эканлар: «Ёзнинг энг узун кунида қуёш ботган жойни белгилаб қўй! Сўнгра қишнинг энг қисқа куни қуёш ботган жойни ҳам аниқлаб, белгилаб қўй! Шу икки аломат ўртасидаги оралиқни учга бўлиб, ўнг томонингга икки ҳиссасини, чап то­монингга бир ҳиссасини тақсимлаб, ўртасига юзлансанг, шу қибладир».

Изоҳ:

Ҳозирги илм-фан тараққий этган даврда, фалакиёт ва жуғрофия илмлари чуқур ўрганилиб келинаётган бизнинг асримизда қадим замондаги тахминий маълумотлар билан қаноатланиш маъқул эмаслигини ҳисобга олиб, ҳозирги вақтда қиблани фақат компас ва қиблани аниқлаш асбоблари ёрдамида топиш тавсия этилади.

2-ФАТВО

Душман, йиртқич, ўғри кабилардан хавфи бор одам хоҳлаган томонига юзланиб намоз ўқиши мумкин. Аммо кемада хавфсиз пайтда фақат Каъба томонга юзланилади.

3-ФАТВО

Бегона жойда қиблани аниқлаёлмай турганида икки киши қибла бу ёқда деб гувоҳлик берса, қаралади: агар у иккиси шу ерлик бўлса, сўзларига амал қилиш шарт. Борди-ю, улар шу ерлик бўлишмаса, сўзларига парво қилмай, ўзининг ижтиҳоди (қасди) билан бир томонни қибла деб эътиқод қилган ҳолда, намозини ўқийверади. Кейин қибла бошқа тарафда экани маълум бўлса ҳам, ўқиган намозини қайта ўқимайди.

«Қозихон», «Оламгирия», «Хулоса».

4-ФАТВО

Чуқур ертўла, баланд тоғ ва қирларда ҳам Каъба томонга юзланиб ўқиш жоиз. Зеро, Каъбанинг қибла ҳисобланмиш ҳудуди Ернинг еттинчи қаватидан осмоннинг еттинчи қаватигачадир. Шунинг учун Каъба томида ўқилган намоз ҳам кароҳият билан жоиз, дейилган.

5-ФАТВО

Бегона жойдаги масжидга кириб, меҳроби бўлмагани учун қиблани аниқлай олмасдан бир томонни қибла деб қасд қилиб ўқигандан кейин қиблада адашгани маълум бўлса, сўрамагани учун намозни қайта ўқийди. Адашмаган бўлса, намози дуруст.

6-ФАТВО

Бир киши саҳрода қиблани бир томонга қасд қилиб намоз ўқиб турганида, бошқа одам келиб, қиблани қасд қилмай, шак билан унга иқтидо қилиб намоз ўқиди. Кейин қиблага тўғри юзланганлари маълум бўлса, иккисининг намози ҳам дуруст. Аммо қибла хато чиқса, имомнинг намози дуруст, қасдсиз иқтидо қилган кишининг намози эса дуруст эмасдир.

7-ФАТВО

Қайси намозни ўқишга киришаётганини дилида ният билан идрок этиб туриши шарт. Масалан, биров бехос «Қайси намозни ўқияпсан», деб сўраб қолса, ҳеч ўйланиб ўтирмасдан, тўғри жавоб бера олса, қилган нияти ҳисобга ўтади. Неча ракатлигини ҳам ният қилиши яхши, лекин шарт эмас. Фарздан бошқа намозларда фақат намоз ўқишни ният қилишнинг ўзи кифоядир.

«Оламгирия», «Шарҳи Виқоя», «Қозихон».

8-ФАТВО

Мабодо имом бошқа намозхонларга имомлик қилишни эмас, якка намоз ўқишни ният этса ҳам, унга эргашганлар намози дуруст бўлаверади. Аёлларга имомлик қилганда эса, ният шарт.

«Оламгирия», «Қозихон», «Муҳит».

9-ФАТВО

Имомга иқтидо қилиш учун ният қилинади. Имом «Таҳрима такбири»ни айтмай туриб, иқтидони ният қилса ҳам жоиз, дейилган. Лекин иқтидони имом «Аллоҳу акбар» дегандан сўнг ният қилиши афзалдир.

«Оламгирия», «Қозихон», «Муҳит».

10-ФАТВО

Агар «Шу турган Абдуллоҳ исмли имомга иқтидо қилдим», деб ният изҳор этиб, намоз ўқигандан кейин имом Абдуллоҳ эмас, Насруллоҳ экани маълум бўлиб қолса, зарари йўқ.

12-ФАТВО

Намоз бошланганда келган намозхон имомнинг фарз ёки таровеҳ ўқиётганини билмагани учун «Агар хуфтон намози бўлса, иқтидо қилдим, таровеҳ намози бўлса, иқтидо қилмадим», деса, намози дуруст ҳисобланмайди, гарчи хуфтон ўқилаётган эсада.

13-ФАТВО

Абу Ҳанифа (р.ҳ.) сўзига кўра, аср намозининг қазосини пешин намозининг қазоси, деб ният қилиш дуруст эмас. Шунингдек, зиммамдаги тўрт ракат қазосини ўқийман, деб ният қилиши ҳам дуруст эмас. Яна бир кеча-кундуз ичида бир вақт намозни ўқиёлмаган бўлса, унинг аниқ қайси намоз эканини тайин қилиб, кейин қазосини ўқиши керак. Агар эслай олмаса, беш вақт намознинг ҳаммасини қайтадан ўқиши лозим.

14-ФАТВО

Намозни бошида фарз деб бошлаб, кейин намоз давомида нафл ўқияпман, деган ният билан ўқиб тамомласа ёки бошида нафл деб ният қилиб, намоз давомида фарз ўқияпман, деган ният билан ўқиб тамомласа, намоз бошидаги нияти эътиборга олинади.

15-ФАТВО

Пешин вақти чиққанидан бехабар пешин намозини ният қилиб ўқиса, намози дурустдир. Зеро, вақт чиқиши билан пешин намозининг қазоси зиммасига тушади. Қазо намозни адо (ўз вақтида ўқилаётган) намоз нияти билан ўқиш ҳам жоиздир.

16-ФАТВО

Агар намозхон имомга иқтидо қилган бўлса, «Таҳрима такбири»ни имомдан олдин айтиб қўй­са, намози тўғри эмас. Иқтидо қилмаган бўлса, намозни якка ўқувчи сифатида бошлаган саналади.

17-ФАТВО

Намоз қиёмида узрсиз бир оёқда туриб ўқиш макруҳдир. Агар узри бўлса, зарари йўқ.

«Оламгирия», «Жавҳара», «Сирожия».

Намозда аврат ҳисобланадиган аъзоларни ўзга­лардан беркитиш фарз. Аммо намозхон ўзи­дан беркитиши шарт эмас. Масалан, лозимсиз узун куйлак кийиб ўқиётган киши энгашиб, руку қил­ганида ёқадан авратига кўзи тушса, намози бу­зилмайди.

Фарз намозларини заруратсиз бузиш жоиз эмас. Зарурат деганда, бирор киши сувга ғарқ бўлаётган, йиртқич ҳайвон ҳамла қилаётган, ёрдам сўраб ча­қираётган каби ҳолатлар назарда тутилган. Нафл намозларда намозда эканини билмаган одам ча­қирсагина намозни бузиб жавоб қилинади. Намоз ўқиётганини билиб туриб, ота-онасидан бири чақирса ҳам, жавоб бермаслиги мумкин.

Намозда аврати очилиб кетса, дарҳол ёпиб олса, зарари йўқ. Аммо бир рукн миқдорида очиқ қол­дирса, намози бузилади.

Эркак киши кўйлак, лозим, салла билан намоз ўқиши мустаҳаб ҳисобланади. Аммо фақат бир узун куйлак билан ўқиса ҳам, макруҳ эмас. Лекин бир лозимнинг ўзи билан ўқиши макруҳдир.

Намоз учун кийим, бадан, жойнамоз пок бў­лиши шарт. Уларда бир дирҳам миқдоридан ортиқ нажосат бўлса, намоз дуруст бўлмайди. Кийимида бир дир­ҳам миқдоридан ортиқ ғализ нажосат борлигини кўриб қолди. Лекин қачондан бери шундай эканини билмайди. Шу кийим билан ўқиган бирор намозини қайтадан ўқимайди.

Кийимдаги нажосат билан жойнамоздаги нажосатни қўшганда дирҳам миқдорича чиқадиган бўлса, намозни бузмайди.

Агар калиш ёки унга ўхшаш осон ечиладиган оёқ кийимини ечиб, устига оёқларини қўйиб намоз ўқиса, зарари йўқ. Бунда оёқ кийимининг ос­ти пок ёки нопоклигининг дахли бўлмайди.

Қатнов йўли устида, молхона, ахлатхона, қас­соб­хона (кушхона), ғуслхона, ҳаммом, қабрис­тон каби жойларда ва Каъба томида намоз ўқиш мак­руҳдир. Яйлов, бўйра, гилам каби нарсалар устида намоз ўқишнинг зарари йўқ.

Тўққизта вақт борки, ўша пайтларда қазо на­мози, жаноза, тиловат саждаси жоиз, лекин нафл намоз ўқиш жоиз эмас: бомдод намозининг – фар­зидан олдин (суннати бундан мустасно); фарз­дан кейин Қуёш чиққунга қадар, аср на­мо­зи­дан ке­­йин шомгача; шом намозидан олдин, жума намозининг (арабча) хутбаси пайтида; ик­ки ҳайит намозининг (арабча) хутбаси пайтида; қуёш, ой тутилганда ўқиладиган намоз хутбаси асносида.

Макруҳ вақтларда нафл намозини бошлаб қўй­ган одам намозни бузиши ва кейин қазосини ўқи­ши керак.

Икки вақт намозини қўшиб бир вақтда ўқиш, бизнинг ҳанафий мазҳабимизга кўра, фақат икки жойда жоиз. Биринчиси – Арафа куни Арафотда пе­­шин билан аср намозлари пешин пайтида, иккинчиси – Муздалифада шом билан хуфтон намозлари хуфтон вақтида кетма-кет ўқилади. Ам­мо шофиъий мазҳабида сафар, касаллик, ёмғир ка­би узрлар сабабли мазкур намозлар жам қилиб бир вақтда ўқилаверади.

Сажда қилиш бобида пешонаси ва бурнида уз­ри бўлса, юзини ёки иягини ерга теккизиб сажда қилиши жоиз эмас. Бундай одам ўтирган ҳолда сажда ниятида боши билан имо-ишора қилади.

Намозда қилинадиган жаҳрий қироатнинг энг пасти – ўзидан бошқа кишига эшиттириб ўқиш, махфий ўқишнинг энг пасти – ўзига эшиттириб ўқишдир. Мабодо ҳарфларни тили билан ўз жо­йидан чиқариб тўғри ўқиса-ю, ўзига эшиттирмаса, қироат қилган ҳисобланмайди. Шунга кўра, жон­­лиқ сўйганда айтиладиган «басмала», талоқ ибо­ралари, қасамдаги истисно, савдолашувдаги ке­­лишув сўзлари ҳам лоақал гапирувчининг ўзи­­­га эшитилиши шарт.

Бомдод намозининг биринчи ракатида қироат миқдорини иккинчи ракатидан узун қилиш суннатдир. Имом Муҳаммад (р.ҳ.) сўзига кўра, барча намозларда ҳам биринчи ракатда Фотиҳа сурасидан ке­йин узун, иккинчисида қисқароқ сура зам қи­лиш мақбулдир. Фатво ҳам шунга берилган.

Иккинчи ракат зам сурасининг миқдори биринчи ракатда ўқилган зам сурадан уч ёки ундан кўп оят ортиқ бўлса, макруҳ ҳисобланади. Агар фарқи уч оятдан кам бўлса, макруҳ эмас.

Фарз намозларининг ҳар икки ракатида Фо­ти­ҳа сураси билан бирга бутун бир сурани ўқиш афзалдир. Агар биринчи ракатда суранинг айрим оятларини, иккинчи ракатида бошқа оятларини ўқиса, баъзи уламолар бу – макруҳ, десалар, бош­қалари макруҳ эмас, дейишган.

Бир ракатда бир неча сурани ўқиб, улар орасидан бир ёки кўпроқ сурани қолдириб ўқиса, мак­руҳдир. Аммо икки ракатда ўқиганида эса, ўртада бир неча сура қолдирса, макруҳ эмас, бир сура қолдирса, макруҳдир. Баъзи уламолар ўртада қолдирилган бир сура узун бўлса, макруҳ эмас, дейишган. Шунингдек, ўртада икки кичик сура қол­дирилса ҳам, макруҳ эмас. Баъзи уламолар, ўр­тада сура қолдириб ўқиш мутлақо макруҳ эмас, деганлар. Аммо суннат ва нафл намозларда суралар орасида сура қолдириб ўқиш мутлақо макруҳ эмасдир.

«Оламгирия», «Муҳит», «Хулоса».

Намозда Қуръони каримни хатм қилган қори охирги ракатда Фотиҳа сураси билан яна хоҳ­ла­ган жойидан оятларни ўқиб, тугатиши тавсия этилади.

Намозда «етти қироат»нинг қайси бири асосида ўқиса ҳам жоиз, лекин одамларни таажжубга соладиган ғариб, шозз қироатларни ўқимагани маъқул.

Намозхоннинг тили баъзи ҳарфларни ўз махражидан чиқара олмайдиган бўлса, ўша ҳарфлар учрамайдиган оятларни ўқиши керак бўлади. Агар шундай оятлар учрамаса, ноилож ўқийверади. Ле­кин тили келмайдиган ҳарфлар учрамайдиган оят­лар бўла туриб, қийин оятларни ўқиса, намози дуруст эмас.

Намозда ўқиган оятлари орасидан бирор ҳарф ёки калима (сўз) тушиб қолса, қаралади: агар бу билан маъно ўзгариб кетадиган бўлса, намоз бузилади. Маъно ўзгармайдиган бўлса, намоз бу­зилмайди.

Ўқиган оятлари орасига бирор ҳарф қўшиб ўқи­са ҳам, қаралади: агар бу билан оят маъноси ўзгариб кетадиган бўлса, намоз бузилади. Ўзгар­маса, бузилмайди.

«Оламгирия», «Муҳит», «Хулоса».

Агар оятдаги бир калима ўрнига бошқа сўзни ўқиб қўйса, қаралади: агар Қуръонда бор калималардан бўлиб, маъноси ҳам қолдирилган сўз маъносига яқин бўлса, намоз бузилмайди. Масалан: «ал-Ҳаким» ўрнига «ал-Алим» ўқигани каби. Борди-ю, Қуръонда йўқ калимани ўқиб қўйса, Абу Ҳанифа билан Муҳаммад (р.ҳ.) наздида, агар маъноси қолдирилган калима маъносига яқин бўлса, намоз бузилмайди. Абу Юсуф (р.ҳ.) наздида эса, намоз бузилади. Масалан: «таввобин» ўрнига «тай­ёбин» ўқигани каби. Борди-ю мазкур калима Қуръонда ҳам йўқ, маъноси ҳам яқин келмаса, бил­иттифоқ, намоз бузилади. Маъноси эътиқод жиҳатидан куфр саналадиган сўзларга алмаштириб ўқиб қўйса ҳам, намоз бузилади.

Агар қироатда фарзанд нисбатини бегона ота номига бериб ўқиб қўйса ва у ном Қуръонда йўқ бўлса, билиттифоқ, намоз бузилади. Қуръонда кел­­­ган номлардан бўлса, Имом Муҳаммад ва барча машойих уламолар наздида, бузилмайди. Ам­мо Исо (а.с.) бундан мустасно. Масалан, қироатда «Исо ибн Луқмон» деб ўқиб қўйса, намоз бузилади. Лекин «Мусо ибн Исо» деб ўқиб қўйса, намоз бу­зилмайди.

«Оламгирия», «Важизи Кардарий».

Намоздаги қироатда оят калималаридаги ҳа­ра­кат белгиларини (зер-забарни) хато ўқиб қўйса, намоз бузилмайди.

Изоҳ:

Фарз намозларни жамоат билан адо этиш таъкидланган суннатлар сирасига киради. Уни узр­сиз тарк этиш гуноҳ ҳисобланади. Лекин бир неча узр саналган ишлар борки, улар боис масжидга ва жамоатга чиқмаслик жоиз ҳисобланади. Масалан, бемор, оёқлари шол бўлган, кексалик сабаб­ли бе­дармонликка учраган, кўзи ожиз кишилар жамоатга чиқмасдан, уйларида ўқишлари мумкин. Шунингдек, ёмғир, йўлнинг лойлиги, қаттиқ совуқ ҳаво, қалин қоронғилик, тундаги шамол кабилар ҳам узр ҳисобланади.

Бурҳониддин Марғиноний (р.ҳ.) сўзларига кўра, «ҳавойи фикр ва бидъат эгалари» деб номланувчи фирқаларнинг айрим ашаддийларига иқтидо қи­либ намоз ўқиш жоиз эмас. Масалан: равофиз, жаҳмий, қадарий, мушаббиҳа сингари фирқалар­га. Қуръон – махлуқ деб эътиқод қилувчиларга эргашилмайди. Хулоса қилиб айтиш мумкинки, имомликка ўтувчи фирқа вакилининг эътиқоди куфрга сабаб бўладиган ақидадан холи, лекин кароҳиятли жиҳатга эга бўлса-да, унга иқтидо қилиш жоиздир. Масалан, Пайғамбаримиз Муҳаммаднинг (с.а.в.) Маккадан Масжиди Ақсога қилган сайрлари (Ис­ро)­ни инкор этувчи фирқадан бўлса, унга иқти­до қи­линмайди. Зеро, у (Исро) маъноси аниқ оят билан собитдир. Аммо Ақсо масжидидан осмонларга қил­ган сайрлари (Меърож)ни инкор этадиган фир­қалардан бўлса, унга иқтидо қилиш жоиз. Зеро, Меърож ҳақидаги далиллар қатъий эмас.

«Оламгирия», «Табйин», «Хулоса».

Таҳорат бобида узрли кишилар бир-бирларига иқтидо қилишлари жоиз. Лекин узрлари бир хил бўлиши шарт. Масалан, доимий равишда ел чиқиш касалига чалинган одам доимий сийдиги томиб турувчи кишига эргашиши жоиз эмас.

Аъробий, кўзи ожиз, қул, валади зино ва фосиқ кишилардан бири имомлигида намоз ўқилса, унга иқтидо қилиш жоиз, лекин кароҳияти бор.

Изоҳ:

Эркак кишининг аёлларга имом бўлиб намоз ўқишининг шартлари – уларга имомликни ният қилиши ва хилват жойда бўлмаслигидир. Аммо аёлларнинг ҳаммаси ёки айримлари имомга маҳ­рам бўлса, хилватда ўқишлари ҳам жоиз. Лекин фақат аёллар жамоатига имом бўлиб ўқишнинг ка­­роҳияти бор. Жума ва ҳайит намозларида имомга эргашган аёлларга имомликни ният қилмаса ҳам, жоиздир. Аммо эркак кишининг аёлга иқти­до қилиши мутлақо жоиз эмас.

«Оламгирия», «Ниҳоя», «Хулоса», «Ҳидоя».

Аёллардан бири имомлик қилган ҳолда, хоҳ фарз, хоҳ бошқа намозларни адо этишлари мак­руҳдир. Жаноза намози бундан мустасно. Жамоат билан намоз ўқиган тақдирда ҳам, имомликка ўтган аёл олдинга чиқиб олмай, биринчи саф орасида тургани яхши, дейилган. Аслида, аёллар якка ҳолда намоз ўқиганлари афзалдир.

Намоз қироатига яраша Қуръон сураларидан ўр­ганиб олиш ҳаммага фарзи айн экан, савод­сиз ки­ши ҳам намозда ўқилиши фарз бўлган миқ­до­­­рда қироатни тўғри ўқишга кечаю кундуз ҳа­ра­кат қилиши лозимдир. Агар ҳаракат қилма­са, Аллоҳ­нинг ҳузурида узрли саналмайди. Тоқати борича ҳаракат қилса ҳам, тўғри талаффуз билан ўқиёлмаса, намозни ўқийверади. Хато ўқилган қи­роати узрли ҳисобланади. Қироати дуруст одам қи­роати узрли кишига, қироати узрли одам соқовга, кийимли одам кийимсизга, масбуқ масбуққа, лоҳиқ лоҳиққа, ердаги одам отлиққа иқтидо қилиши жо­из эмас.

«Оламгирия», «Қозихон», «Хулоса».

Имом билан унга иқтидо қилувчи (муқтадий) ўртасида юпқа девор бўлса, ёки қалин бўлса ҳам овоз ўтказадиган тешикчалар қўйилган бўлса, улар орқали имомнинг энгашаётган, тураётган ҳа­ракатлари кўриниб турса, ёки такбирлари эши­тилиб турса, намози жоиздир.

Изоҳ:

Ҳовлиси масжидга қўшни бўлган одам ўз уйида туриб, масжид имомига иқтидо қилишининг шарти – ўртада қатнов йўлининг бўлмаслиги ёки бўлса ҳам, йўл узра саф тортилиб, уни тўлдириб турган бўлишидир.

Имомга иқтидо қилувчи бир эркак ёки намозни тушунадиган ёшга етган норасида (сағир) бўлса, имомнинг ўнг ёнида туриб намоз ўқийди. Агар чап томонида туриб ўқиса, намози жоиз бўлса-да, ёмон иш қилган ҳисобланади. Якка одам имом ортида туриб иқтидо қилса ҳам, намози дурустдир.

Лекин кароҳияти бўлиш-бўлмаслигида уламолар икки хил хулосага келишган.

«Оламгирия», «Муҳит», «Бадое».

Иқтидо қилувчи икки эркак бўлса, имомнинг ор­тида туришлари лозим. Борди-ю, имомнинг икки ёнида туриб ўқишса ҳам, намозлари жоиздир.

Агар турли жинс ва ёшдаги намозхонлар бир жамоатда бўлиб қолсалар, имом орқасидаги сафларга катта ёшдаги эркаклар, уларнинг ортидаги сафларга норасида ўғил болалар, уларнинг ортидаги сафга хунасалар туриб, улар ортидан аёллар, улар ортидан норасида қизлар саф тортадилар.

«Оламгирия», «Шарҳи Таҳовий».

Аёлларнинг масжидга қатнаб, эркаклар жамоатига қўшилиб намоз ўқишлари макруҳдир. Кекса ёшдаги аёлларнинг бомдод, шом, хуфтон намозларига келишлари бундан мустасно. Лекин «Кофий» китобида «Бузғунчилик сабабли бугунги кунда аёлларнинг барча намозларга келиши макруҳ, деб фатво берилди», дейилган.

«Оламгирия», «Кофий», «Табйин».

Эркаклар сафига кириб намоз ўқиган бир нафар аёл уч эркак кишининг: ўнг, чап ва орқа томонидаги намозхонларнинг намози бузилишига сабаб бўлади. Бошқаларнинг намози бузилмайди. Икки нафар аёл тўрт киши: ўнг, чап ва орқадаги икки кишининг намозини бузади. Уч нафар аёл бўлса, уларнинг икки ёнидаги икки киши ҳамда аёлларнинг ортидаги уч киши билан яна сафлар охири­гача ҳар сафдан уч кишининг намози бузилади.

«Оламгирия», «Табйин», «Татархония».

Иқтидо қилган одам «Аттаҳийёт»дан кейинги салавот ёки дуони ўқиб бўлмасидан, имом салом бериб юборса, у ҳам салом бериб намоздан чиқади. Руку ва саждадаги тасбеҳларни уч марта айтмасидан, имом бошини кўтарса, муқтадий ҳам унга тобе бўлиб бошини кўтаради.

Имомдан олдин рукудан ёки саждадан бошини кўтариб юборган одам дарҳол руку ва сажда ҳолатига қайтиши лозим. Бу билан руку ёки саждани икки бор қилган бўлмайди.

Намозда шундай бешта амал борки, уларни имом бажармаса, муқтадий ҳам бажармайди: ик­­ки ҳайит намозидаги қўшимча такбирлар, уч, тўрт ракатли намозлардаги биринчи қаъда (ўти­риб «Аттаҳийёт» ўқиш), тиловат саждаси, саҳв саж­­­­да­си, «Қунут дуоси». Яна амал борки, уни имом бажарса ҳам, муқтадий бажармайди – бирор сажда­ни ортиқча қилса, ҳайит намозидаги так­бирлар сонига қўшса, жаноза намозида 5-такбирни айтса, бешинчи ракатга саҳван туриб кетса. Агар имом эсига тушиб, 5-ракатга сажда қил­май туриб, қай­тиб салом берса, муқтадий ҳам бирга салом бера­ди. Борди-ю, имом сажда қилса, муқтадий унга қў­­шилмайди, балки салом беради. Имом бешинчи ракат саждасини қилмасидан, муқтадий салом бериб қўйса, ҳар иккисининг ҳам намози бузилади.

«Оламгирия», «Важизи Кардарий», «Хулоса».

Намозга кеч келиб қўшилган киши (масбуқ), агар имом товуш чиқариб (жаҳрий) қироат қила­ёт­ган бўлса, «Таҳрима такбири»ни айтиб, иқтидо қи­лади. Лекин «сано» ўқимайди. Намоз охирида қолган қисмини ўқиш олдидан «сано» билан «Аъу­зу»ни ўқиб, қироат қилади. Имом товушсиз қи­ро­ат қилаётганда эргашган одам «сано» ўқийди.

«Оламгирия», «Важиз», «Заҳирия», «Қозихон».

Масбуқ имом салом бериши биланоқ қолган қисмини ўқиш учун турмай, имом бошқа суннат ёки нафл намозга туришини ёки меҳ­робдан юз ўгиришини кутиб туради. Зеро, имом саҳв саждаси қилиб қолиши ҳам эҳ­тимол.

Имом охирги қаъда (ўтириш)да «Аттаҳийёт»­дан кейинги салавот ва дуоларни ўқиётганида, масбуқ фақат «Ташаҳҳуд»ни ўқийди. Вақти ортиб қолса, «Ташаҳҳуд»ни такроран ўқийди, яъни «Ашҳаду ал­ла илаҳа иллаллоҳу ва ашҳаду анна Муҳаммадан абдуҳу ва расулуҳ»ни қайта-қайта ўқиб туради. Мас­буқ «Аттаҳийёт»ни бир марта секин-аста, чў­зиб ўқиб, имом билан бирга тугатишга ҳаракат қи­лади, деган уламолар ҳам бор.

«Оламгирия», «Важиз», «Қозихон», «Хулоса».

Тўрт ракатли намоз тугагач, қавм имомга: «Уч ракат ўқидингиз», деса, имом эса: «Тўрт ракат ўқи­­дим», деса, қаралади: имом шубҳасиз, ишонч би­лан сўзида турса, намоз қайта ўқил­май­ди. Акс ҳолда, қавмнинг сўзи эътиборга олиниб, намоз қайта адо этилади.

Агар имомнинг неча ракат намоз ўқигани тўғ­рисида на­­мозхонлар ўртасида тортишув пайдо бўлса, имом қайси томонга қўшилса, ўша та­раф­нинг сўзи эътиборга олинади, гарчи имом қў­шил­ган то­­монда фақат бир киши бўлса ҳам.

Намозни тик туриб ўқийдиган одам узр билан ўтириб ўқийдиган кишига иқтидо қилиши жоиз бўл­ганидек, қомати рост одам букрига иқтидо қи­лиши жоиздир.

Имом қавмдан ўрта бўйли одам баробаридаги баланд жойда намоз ўқиши макруҳдир. Аксинча, имом пастликда, қавм тепаликда ўқиса, макруҳ эмас. Бу Имом Кархийдан нақл қилинган.

Имомнинг икки оёғи меҳробдан ташқарида бў­лиши керак. Аммо намозхон кўплигидан изди­ҳом ҳосил бўлганида эса, имом меҳроб ичига кириб ўқиши ҳам жоиз.

Муқтадийнинг бўйи имомга қараганда узунроқ бўлиб, имомдан олдинроқ жойга сажда қилса ҳам, намози дуруст. Зеро, муқтадийнинг оёқлари имом оёқларидан олдинга ўтиб кетмаслиги шарт. Аммо саждада боши ўтиб кетса, зарари йўқ.

Намозга кечроқ келган киши имомни рукуда турганда топса, тик турган ҳолда «Таҳрима так­бири»ни айтиб, сўнгра рукуга энгашиши керак. Борди-ю, энгашган ҳолда такбир айтса, намози дуруст бўлмайди.

Изоҳ:

Имом рукуда турганида иқтидо қилган киши тик ҳолда рукуга такбир айтса ҳам, «Таҳрима такбири» учун айтган ҳисобига ўтади. Аммо «Таҳ­рима» учун бир такбир, руку учун яна бир такбир айтса, янада яхшироқдир.

Биринчи қаъдада муқтадий «Аттаҳийёт»ни ўқиб бўлмасидан имом учинчи ракатга туриб кет­са, у билан бирга туриб кетмасдан, «абдуҳу ва расулуҳ»гача ўқиб, сўнгра туриши керак. Аммо намоз охирида «Аттаҳийёт»дан кейин салавот ёки дуони ўқиб бўлмасидан олдин имом салом бериб юборса, муқтадий ҳам у билан бирга салом бераверади.

Муқтадий витр намозида «Қунут дуоси»ни ўқиб бўлмасидан, имом рукуга кетса, «Қунут»ни ча­ла қолдириб, у билан бирга руку қилаверади. Борди-ю, «Қунут дуоси»ни охиригача етказса, имом­нинг рукудан бош кўтариб юбориш эҳтимо­ли бўлмаса, «Қунут»ни охиригача ёки улгурган жойигача ўқийди.

Имом рукудан қайтган пайтда унга иқтидо қил­­ган киши «Таҳрима такбири»ни айтиб, руку қилгач, имом билан бирга икки сажда қилса ҳам, шу ракатни топмаган ҳисобланади. Лекин имом би­лан ўқиган бошқа ракатлари дуруст бўлиб, имомдан сўнг ўша қолган ракатни ўқийди.

Изоҳ:

Имом биринчи саждадан бошини кўтармай ту­риб, муқтадий бошини кўтариб, имом саждада эканини билгач, бошини яна саждага қўйса, бу ерда икки масала бор. Биринчидан, муқтадий агар имом биринчи саждада деб, билган ҳолда бошини қайта қўйишда бу биринчи сажда деб, ният қилган бўлса, намози дуруст. Борди-ю, имомдан олдин бош кўтарганда, имом иккинчи саждага бош қўйган экан, деган фикрга борган бўлса, яъни ик­кинчи саждага бош қўйдим, деб ният қилган, шу пайтда имом бошини кўтариб, иккинчи сажда қил­ганини ҳам англамаган бўлса, муқтадийнинг намози бузилади. Аммо англаб, иккинчи саждани қўшса, намози дуруст бўлади.

Ҳайит намозига кеч келиб, имомни рукуда топса, «Таҳрима такбири»ни айтиб, сано айтмай руку қилади ва рукудаги тасбеҳлар ўрнига уч такбирни айтади. Зеро, тасбеҳ айтиш – суннат, ҳайит намозининг олтита такбири – вожиб. Зеро, вожиб билан суннат бир вақт­га тўғри келиб қолганда, вожиб адо этилади.

Имом жамоат намози адосидан сўнг суннат ёки нафл намоз ўқимоқчи бўлса, имомлик қилган жо­­йидан (меҳробдан) бошқа жойга ўтиб ўқиши лозим. Агар жамоатга қараб ўтирмоқчи бўлса, ўнг ёни билан бурилиб ўтириши мус­таҳаб амаллардандир.

Изоҳ:

Намозга кеч келган икки масбуқ имом саломидан кейин намознинг қолган қисмини алоҳида, мустақил равишда ўқиб олишлари керак. Мабодо бири иккинчисига иқтидо қилса, иқтидо қил­ганнинг намози бузилади.

Масбуқ намоз охирида имом билан бирга саҳ­ван салом бериб қўйса, унга саҳв саждаси лозим бўлмайди. Борди-ю, имомдан кейин салом бер­са, саҳв саждаси қилади. Зеро, имом саломидан ке­йин масбуқ мустақил намозхонга айланади.

Имом пешин намозини тўрт ракат ўқиб ўтириб, сўнгра янглишиб бешинчи ракатга турса ва шу пайтда бир киши келиб, унга иқтидо қилса, иқ­ти­доси дуруст. Лекин имом бешинчи ракатга сажда қилиб қўйса, имомнинг фарз намози бузилмайди, чунки у «охирги қаъда»га ўтирган. Кейинги ракатлари нафлга ўтади. Аммо масбуқнинг намози бузилади. Зеро, нафл ўқигувчига фарз ўқигувчи иқтидо қилиши жоиз эмас. Қаъдага ўтирмаган бў­лишса, ҳаммасининг намози бузилади.

Имом шом намозида учинчи ракат охирида ўтириш ўрнига тўртинчи ракатга туриб кетса, муқтадий имом сажда қилмасидан, «Ташаҳҳуд»ни ўқиб, салом берса, намози бузилади.

Масбуқ улгурмай кеч қолган жойини биринчи навбатда ўқиб олиб, сўнгра қолган қисмини имом билан ўқиса, намози бузилмайди. Лекин суннатга хилоф иш қилгани учун макруҳ ҳисобланади.

Зиммасида саҳв саждаси бўлган имом ҳам, як­ка ўқувчи ҳам саҳв саждасидан олдин ўқийдиган «Ташаҳҳуд»дан кейин салавот ва дуони ўқимайди.

Имом рукуда турганида сафга бир нотаниш киши келиб қўшилаётганини сезиб, рукуга улгурсин деб, бир-икки тасбеҳ қўшиб ўқиса, зарари йўқ. Аммо таниш одами учун руку ёки қироатни чўзиши мумкин эмас.

Жума куни имом хутба ўқиб турганида бир намозхоннинг бомдод намозини ўқимагани ёдига тушса, дарҳол туриб икки ракат бомдод фарзини ўқиб олади. Бундай пайтда хутбани тинглаш вожиблиги соқит бўлади. Зеро, хутбадан кейин ўқиб улгурмайди.

Намознинг ичида бир ракат кам ўқигандек туюлиб, шубҳа қилса, эҳтиётан бир ракат қўшиб қўя­ди. Аммо намозни ўқиб бўлганидан кейин бирор ракат кам ўқидим, деб шубҳа қилса, намозни қайта ўқимайди.

Имомга бир-икки ракат кейин келиб иқтидо қилган масбуқ имом намоз охирида салавот ва дуо ўқиб ўтиришини кутганда, олдидан одамлар ўтиб, гуноҳкор бўлишидан қўрқса, «Ташаҳҳуд»ни ўқигач, кутмасдан, қиёмга туриб, қолган қисмини ўқиши мумкин.

Намозда овоз билан ёки ўзи эшитадиган даражада гапириб қўйиш намозни бузади. Бу хоҳ қасд­дан бўлсин, хоҳ унутиш билан, хоҳ хатолик юза­сидан бўлсин, хоҳ оз, хоҳ кўп сўзласин, барибир намоз бузилади. Овозини чиқармай, фақат ти­лини қи­мирлатиб гапирса, намоз бузилмайди.

Намоз ичида ухлаб қолган пайтида гапирса ҳам намоз бузилади. Баъзи уламолар бунинг аксини айтган бўлсалар-да, лекин намознинг бузилиши амалга татбиқ учун танланган.

Хуфтон намозининг икки ракатини ўқиб бўл­гач, бу таровеҳ намози деб ўйлаб, салом бериб қўй­са, шунингдек, пешиннинг икки ракатидан ке­йин бу жума намози, деган фикрда салом бериб қўйса, ёки муқим тўрт ракатли намознинг икки ракатидан кейин ўзини сафарда деб ўйлаб, салом бериб қўйса, намозини қайтадан ўқийди. Аммо мазкур ҳолатларда намознинг охири, деган хаёлда салом берган бўлса, намози бузилмайди, балки давомини ўқиб, охирида саҳв саждаси қилади.

Намоз ўқиётган кишига намоздан ташқарида­ги одам қироатда ёрдам бериб юборса, яъни эсига келмай қолган жойини эсига солса ёки хато ўқи­ган жойини тузатиб қўйса ва бу ёрдамни намоз­хон қабул қилса, намози бузилади.

Имом қироатда ёрдамга муҳтож бўлган тақ­дир­да муқтадий дарҳол ёрдам беришга шошилмаслиги, балки бир оз ўзига қўйиб бериб, агар ўзи уддасидан чиқолмаса ёки сукут сақлаб қолса, шундагина ёрдам бериш лозим бўлади. Лекин имом ҳам, агар намозга яраша қироат қилган бўлса, қавмни ёрдам беришга мажбур қилмаслиги, балки рукуга кетавериши мумкин.

«Оламгирия», «Муҳит», «Кофий».

Намозда инграса, оҳ тортса ёки овоз билан йиғ­ласа, қаралади: агар жаннат, дўзах каби ухровий нарсаларни ўйлаб шундай қилган бўлса, намози бузилмайди. Борди-ю, оғриқ, касаллик, бирор мусибат сабабли бўлса, намози бузилади.

Саждагоҳдаги чанг ёки тупроқни намоз ичида пуфлаб кетказса, қаралади: агар овозсиз ва ҳарф (ифодаловчи товуш)ларсиз нафас чиқарган бўлса, намоз бузилмайди. Акс ҳолда, намоз бузилади.

Намоз ичида ит, мушук, қўй, эчки каби ҳай­вон­ларни қўриса ёки ўзига чорласа, қаралади: агар ҳарф ҳосил бўладиган овоз билан бўлса, намоз бузилади, ҳарфсиз бўлса, бузилмайди.

Аксирганда ёки кекирганда, гарчи ҳарф чиқса ҳам, намоз бузилмаганидек, йўталиш, инграш, оҳ тортиш кабилар узр билан, беихтиёр бўлса ҳам, намоз бузилмайди.

Намозда қироатга овозини созлаш учун йўтал­са ёки имом қироатда адашганда уни огоҳлан­ти­риш учун ёхуд ўзининг намозда эканини билдириш учун йўталса, намози бузилмайди.

Намозда қироатни Қуръони карим китобидан ўқиб қилса, Абу Ҳанифа (р.ҳ.) наздида, намоз бузилади. Зеро, Китобни кўтариб туриш, варақлаш, унга кўз ташлаш кўп ҳаракатни талаб қилади. Кўп амал ва ҳаракат эса, намозни бузувчи омиллардан. Шунга кўра, агар Китоб бирор нарса устига қўйилса, варақламаса ёки меҳроб деворига ёзилган битикдан ўқиб қироат қилса, намоз бузилмайди. Лекин Абу Ҳанифанинг (р.ҳ.) намоз бузилишига яна бошқа далили бор. У ҳам бўлса, Китобдан ўқиш – бу таълим олиш, ўрганиш демакдир. Бу эса намознинг амалларидан эмас. Демак, Китобни кўтариб ўқийдими ёки қўйилган ҳолда ўқийди­ми, баробардир. Қайси ҳолатда бўлса ҳам, намоз бузилади. Шу жавоб саҳиҳ деб топилган. Аммо Абу Юсуф ва Муҳаммад (р.ҳ.) наздида, намозда Қуръ­­он китобидан ўқиб қироат қилиш жоиз. Яна Қуръонни ёд билувчи киши Китобдан ўқиб қироат қилса, намози бузилмайди, деганлар.

Меҳроб деворига Қуръон оятларидан бошқа сўз­лар, масалан, фиқҳий қоидалар ёзилган бў­либ, намозхон унинг маъносини тушуниб ёки тушунмаган ҳолда ўқиса, Имом Муҳаммаддан (р.ҳ.) бош­қа мужтаҳидлар намоз бузилмайди, деганлар.

«Оламгирия», «Табйин», «Захира», «Ҳидоя».

Намозда кераксиз иш ва ҳаракат (амали касир) қилиб қўйса, намоз бузилади. Унинг миқдори тўғ­рисида уч хил таъриф бор. Биринчиси – икки қўл билан қилинадиган ишлар. Масалан: салла ўраш, кўйлак кийиш, иштон боғини боғлаш, камондан ўқ отиш. Аммо кўйлак ёки шалварни ечиш, дўп­пи кийиш ёки уни ечиш каби бир қўл билан қи­линадиган ишларни икки қўл билан бажарса ҳам, намоз бузилмайди. Иккинчиси – намозхон ўзини кўп иш қилиб юборгандек сезса, шунинг ўзи «амали касир»дир, деган ривоят бўлиб, у Абу Ҳанифа (р.ҳ.) раъйларига ҳам яқиндир. Учинчиси – намозхоннинг ҳаракатларини узоқдан кўрган киши у намоздан ташқарида деб билса. Аммо шак қилса, ҳисоб эмас. Бу таърифни кўпчилик уламолар маъ­қуллашган.

«Оламгирия», «Табйин», «Қозихон», «Хулоса».

Намоз ичида бир саф миқдорида юрса, намози бузилмайди. Агар икки саф олдинга юрмоқчи бўлса, олдин биринчи сафгача юриб бориб, бир оз тўхтаб, сўнгра иккинчи сафга юриб бориши керак. Бирданига икки саф миқдорида юрса, намози бузилади.

Намозда юзнинг ўзини у ёқ-бу ёққа бурса, гар­чи макруҳ бўлса-да, намоз бузилмайди. Аммо кўк­раги билан бирга бурилса, намоз бузилади.

Намоз ичида илон ва чаён ўлдирса, намоз бузилмайди. Аммо ҳеч кимга зиён етказмаслик эҳ­тимоли бўлса, уларни ўлдиришга ҳаракат қилиш макруҳдир. Кимгадир азият етказиш хавфи бўл­ганда эса, уларни масжид ичида қувиб бориб, ҳат­то имомнинг олдидан ўтиб бўлса ҳам ўлдириш жоиз.

«Оламгирия», «Навозил», «Хулоса», «Муҳит».

Агар намозда бир вақтнинг ўзида уч марта тош отса ёки бит, бурга, чивин кабиларни ўлдирса, ёхуд соқоли, ё сочининг уч толасини биттадан юлса, намози бузилади. Агар тошни қулочини кенг очиб, кучининг борича отса, бир мартада ҳам намози бузилади.

«Оламгирия», «Заҳирия», «Татархония».

Намозда туриб учта сўз ёзса, намози бузилади, ундан кам бўлса, бузилмайди. Агар ҳавога ёки ўз баданига бармоғи билан ёзса, уч сўздан кўп бўлса ҳам, намози бузилмайди.

«Оламгирия», «Хулоса», «Сирожия».

Намознинг бир рукнида уч марта қўлини кў­тариб, юзи, бўйни каби жойларни қашиса, намози бузилади. Аммо қўлини бир кўтарганича уч марта қашиса, намози бузилмайди. Лекин намозда узрсиз қашиниш макруҳдир.

Намозда имомнинг оёқларидан кўра муқтадий­нинг оёқлари олдинга ўтиб кетса, муқтадийнинг намози бузилади.

Аёл киши намозда боласини эмизса, намози бузилади. Агар бола ўзи келиб, уч марта эмса, сут чиқса ёки чиқмаса ҳам, намози бузилади. Бир-икки марта эмганида сут чиқмаса, намози бузилмайди.

Ташқаридаги одам намозхондан бирор нарса сўраса ёки унга савол берса, у боши билан «ҳа» ёки «йўқ» ишорасини қилса, намози бузилмайди.

Намозда туриб, чироқнинг пилигини кўтарса (ҳозирги пайтда лампа ўчиргичини босса), намо­зи бузилмайди.

Намозда аёл кишининг бошидаги сочидан тўрт­дан бир қисми очилиб қолиши билан намоз бузилади. Лекин бу миқдор унинг қулоқлари устидаги қисмидан ҳисобланади. Қулоқларидан пастга осилиб турган қисмининг очилиб қолиши намозни бузмайди. Аммо эркаклар назари тушишининг та­қиқланишида қулоқ устидаги билан остидаги сочлар баробардир.

Имом Абу Юсуф (р.ҳ.) сўзига биноан, аёл киши­нинг оёқ болдирлари намозда аврат ҳисоб­лан­май­ди. Билаклари эса, қорни билан баробардир. Абу Юсуф билан Абу Ҳанифадан (р.ҳ.) яна шундай ривоят борки, намозда аёл кишининг билак­лари ҳам аврат саналмайди. Яъни, икки билаги очиқ ҳол­­да ўқиган намози дуруст ҳисобланади.

Намоз ичида таҳорати синиб қолган киши та­ҳоратини янгилаб келиб, намозининг қолган қис­­мини давом эттириб ўқиши мумкин. Лекин та­ҳоратга доир амаллардан бошқа иш қилиб қўй­са ёки истинжо қилаётганда аврати очилиб қолса, намози бузилади. Шунинг учун намоз ичида та­ҳора­ти синган киши бошидан қайта ўқигани афзалдир.

Қабристонда Қуръон тиловат қилиш хусуси­да мужтаҳидлар ихтилоф қилганлар. Абу Ҳани­фа (р.ҳ.) буни макруҳ деб санаганлар. Имом Му­ҳам­­­­мад (р.ҳ.) эса, макруҳ эмас деганлар. Ма­шо­йих­лари­миз Имом Муҳаммаднинг (р.ҳ.) сўзла­рини ол­ганлар ва қабристонга қори ўтқизиб, Қуръо­ни ка­рим­дан маълум оят ва сураларни ўқитиб, бунинг маййитларга манфаати бор, деб умид қилишган.

Пиёда юриб кетаётиб ёки бирор касб-ҳунар билан машғул бўлган ҳолатда Қуръони каримни ти­ловат қилиш жоиз. Лекин юриш ва иш тиловат қилишга халал бермаслиги шарт. Акс ҳолда, мак­руҳ бўлади.

Фиқҳ илми билан шуғулланиб, бирор нарса ёзиб турган кишига эшиттириб қироат қилган қори гуноҳкор бўлади. Зеро, одамлар иш билан маш­ғул жойда қироат қилиш жоиз эмас. Қироатни тинг­лаш учун ишини тўхтатмаган мазкур котиб гу­ноҳкор бўлмайди.

Ғайридинлар Қуръон оятларидан сабоқ беришни ёки шариат аҳкомларидан ўргатишни талаб қилишса, ўргатилаверади. Лекин уларга Қуръон ки­тобини ушлаш мумкин эмас. Агар ғусл қилиб уш­ламоқчи бўлишса, рухсат берилади.

Намозда кийими, соқоли ёки баданининг бирор жойини ўйнаш ёхуд сажда қилаётиб, кийи­мининг олд томонини орқага ёки орқа тарафи­ни олдинга тортиш макруҳдир. Руку қилаётганда баданига ёпишиб қолмаслиги учун кийимини қоқса, зарари йўқ.

Изоҳ:

Намоз ичида пешонасига ёпишган тупроқ ёки хас-чўпларни узрсиз қўли билан силаб тозалаш макруҳдир. Аммо намозга халақит берадиган да­ражада бўлса, тозалаши мумкин. Ташаҳҳуд ва са­ломдан олдин тозалаши ҳам макруҳ эмас. Шунингдек, пешонасидаги терни қўли билан артиши ҳам макруҳ ҳисобланмайди. Лекин намоз ичида бу каби ишларни қилмаслик авлодир.

«Оламгирия», «Қозихон», «Муҳит».

Намоз ичида бурни оқса, уни ерга туширгандан кўра артгани авлодир.

Фарз намозларда оят ва тасбеҳларни қўл билан санаб туриш макруҳдир. Аммо нафл намозларда қўл билан санаш ижмоан макруҳ эмас. Фақат «Табйин» китобида бунга хилоф гап бор, зарурат ҳолати бундан мустасно.

«Оламгирия», «Табйин», «Ниҳоя».

Намозда қўл бармоқларини бир-бирига кириш­тириш, бармоқларини қирсиллатиш макруҳ ишлардандир. Баъзи уламолар бармоқларни қир­сил­латиш намоздан ташқарида (одамлар орасида бўлса) ҳам макруҳдир, деганлар.

Намоз ичида у ёқ-бу ёққа юзини буриб қараш макруҳдир. Юзини бурмасдан, кўзининг қири би­лан қараса, зарари йўқ. Осмонга қараш ҳам мак­руҳдир.

«Оламгирия», «Қозихон», «Табйин».

Салла бўла туриб, уни кийишга эриниб, бош­яланг намоз ўқиш макруҳдир. Аммо камтарлик юза­сидан бошяланг ўқиса, макруҳ эмас, ҳатто авлодир.

Бошга салла ўраганида бошининг ўртасини очиқ қолдириши намозда ҳам, намоздан таш­қа­рида ҳам макруҳдир.

Намозда эснаш макруҳдир. Агар уни қайтара олмаса, оғзини қўли билан тўсади. Яъни, қиёмда бўлса, ўнг қўли, бошқа ҳолатларда чап қўли пан­жасининг орқа томони билан тўсади.

Намозда керишиш, кўзларини юмиб олиш, кат­­та-кичик таҳорати ҳамда ел қистаб турганда намоз ўқиш макруҳдир. Шундай ҳолатларда бош­­ла­ган намозини тўхтатиши лозим. Агар тўх­тат­май намозни тугатса, намози ҳисобга ўтса-да, ўзи гуноҳкор бўлади. Лекин намознинг вақти зиқ бўл­са, қазо қилгандан кўра макруҳлик билан бўлса-да, ўқийвергани афзалдир.

Якка намоз ўқимоқчи одам жамоат билан ўқи­ётганлар сафида туриб ўқиши макруҳ­дир. Зеро, бунда намозхонларнинг туриб ўтиришида­ги мутаносибликка путур етказади.

Сафнинг ортида якка қолган киши ўзига олдинги саф ора­сидан жой топиши мумкин бўлгани ҳолда, як­ка туриши макруҳдир. Агар сафда жой бўлмаса, Абу Ҳанифадан (р.ҳ.) қилинган ривоят­га биноан, кароҳияти йўқ. Аммо саф ортида якка тургандан кўра олдиндаги сафдан бир кишини ёни­га тортиб олса, янада яхши.

Саждага боришда икки тиззадан олдин ерга ик­ки қўлни қўйиш ва саждадан туришда икки қўл­дан олдин икки тиззани кўтариш узрсиз бўлса, макруҳдир.

Руку ва саждага энгашишда ва бошни кўтариш­да имомдан олдин ҳаракат қилиб, ундан илгарилаб кетиш макруҳдир.

Имомнинг қавмдан бир газ ва ундан юқори баландликда якка туриб имомликка ўтиши мак­руҳдир. Аммо ёнида қавмнинг бир қисми бўлса, кароҳияти кетади.

Ичида олов ёниб турган тандир ёки ўчоққа юзланган ҳолда намоз ўқиш макруҳдир. Қандил ёки чироққа юзланиб ўқишнинг зарари йўқ.

Намозга кеч келиб, иқтидо қилаётган одамни имом сезиб, унинг улгуришига ёрдам бўлиши учун намозни бир оз чўзмоқчи бўлса, қаралади: агар у одамни таниб чўзган бўлса, макруҳ, танимаган бўлса, зарари йўқ. Чўзганда ҳам бир-икки тасбеҳ миқдорида чўзишга рухсат этилади.

Масжид биносини турли нақшлар ва тилло суви ишлатиб безаш мумкин. Лекин нақш ва безаш ишларига масжиднинг вақф пулидан ишлатил­май­ди, балки бирор ҳомийнинг хусусий мулкидан сарф қилинади. Масжиднинг вақф мулкидан унинг қурилиш ишларига ишлатиш мумкин. Агар мутавалли ундан безак ишларига ишлатиб қўйса, пулига зомин бўлади.

Масжидни қуриб, Аллоҳ йўлига атаган киши шу масжиднинг барча ободончилик, таъмир ишлари, палосни қандай солишдан тортиб қандилларни қаерга қандай илиш ишларигача бош-қош бўлиш­га ўзгалардан кўра ҳақлироқдир.

«Оламгирия», «Қозихон», «Хулоса».

Витр намози хусусида Имом Аъзамдан (р.ҳ.)уч хил ривоят нақл қилинган. Биринчиси – унинг фарзлиги. Иккинчиси – унинг суннати муакка­далиги. Учинчиси – унинг вожиб ибодат экани. Шу учинчи, вожиб экани тўғрисидаги ривоят у зотнинг охирги сўзларидир.

Витр намози қасддан ёки унутилган ҳолда тарк этилган бўлса, орадан қанча кўп вақт ўтган бўл­са ҳам, қазоси ўқилиши керак. Қазода «Қунут дуоси» ҳам ўқилади.

«Оламгирия», «Муҳит», «Кифоя».

Витр намозидаги «Қунут дуоси»ни ўқишга тили яхши келмайдиган ёки ёд ололмайдиган одам «Роббана атина фид дуня ҳасанатан ва фил ахироти ҳасанатан ва қина азабан нар» оятини бир марта ёки «Аллоҳуммағфир лана» жумласини уч марта ўқийди. Бу Абу Лайс Самарқандий (р.ҳ.) фат­восидир.

«Оламгирия», «Муҳит», «Сирожия».

«Қунут дуоси»ни ўқимагани рукуга борганида эсига тушса, уни рукуда ўқимайди, қиёмга қайтиб ҳам ўқимайди. Борди-ю, қиёмга қайтиб ўқиса ва рукуни иккинчи марта қилмаса, намози бузилмайди.

Витр намозининг учинчи ракатида зам сура қилмасдан рукуга кетган бўлса, қиёмга қайтиб зам сура билан бирга «Қунут дуоси»ни ҳам қайта ўқийди ва намоз охирида саҳв саждасини қила­ди. Фотиҳа сурасини ўқимай рукуга кетган бўлса ҳам, худди шундай қилади. Рукуни қайта қилса ҳам, қилмаса ҳам бўлаверади.

Витр намозини Рамазон ойида имомга иқтидо қилиб ўқиётган одам «Қунут дуоси»да ҳам унга эр­гашади. Яъни, дуони ўқиб улгурмасидан, имом рукуга кетса, у ҳам дуони келган жойида тўхта­­тиб, имом ортидан рукуга кетади. Агар имом «Қу­нут»­ни ўқимай рукуга кетса, қарайди, агар имом рукудан бош кўтаргунча ўқиб улгурса, «Қунут»ни ўқиб, сўнгра руку қилади. Аммо улгурмайдиган бўлса, дуони ўқимасдан, рукуга кетади.

Масбуқ, яъни бир-икки ракат кеч келиб, имомга иқтидо қилган киши «Қунут»ни имом билан бирга ўқийди. Учинчи ракатда ўқимайди.

Масбуқ имомни витр намозининг учинчи ракатида топиб, иқтидо қилса-ю, «Қунут»ни ўқиёл­маган бўлса, кейин ҳам ўқимайди.

Фиқҳга доир китобларда ёзили­ши­га кўра, суннат саналувчи намозлар қуйидаги­лардир:

Бомдод фарзидан олдин 2 ракат.

Пешин фарзидан олдин 4, фарздан кейин 2 ракат.

Шом фарзидан кейин 2 ракат.

Хуфтон фарзидан кейин 2 ракат.

Жума намозидан олдин 4, кейин яна 4 ракат.

Энг кучли суннат намози бомдоднинг 2 ракат суннатидир. Ундан кейин шомнинг 2 ракати, сўнг­ра пешиндан кейинги 2 ракат, сўнгра хуфтоннинг 2 ракат суннати, сўнгра пешиннинг 4 ракат сун­нати.

Пешиннинг 4 ракат суннатини ўқишга улгурмай, имомга иқтидо қилган киши фарздан ке­йин ўқиб олади. Лекин 2 ракат суннатдан олдинми ёки кейинми экани ҳақида икки хил ривоят бор: Абу Ҳанифа билан Абу Юсуф (р.ҳ.) наздида, 2 ра­кат суннатдан кейин, Имом Муҳаммад (р.ҳ.) наз­дида эса, ундан олдин ўқилади. Фатво шунисига берилган.

Суннат намозларининг суннатлигига ишониб ўқимаса, гуноҳкор саналади. Борди-ю, уларнинг суннатлигини инкор этиб ўқимаса, кофир бўлади.

Асрдан аввал ҳамда хуфтон намозининг фарзидан олдин ва кейин 4 ракатдан нафл намозлари мавжуддир.

«Мухтасар», «Канз», «Оламгирия».

Яна шундай намозлар борки, уларни ўқиш фарз ҳам, вожиб ҳам, суннат ҳам эмас, балки маз­ҳа­бимизга кўра, ихтиёрий нафл намозларидир. Уларни вақти бемалол кишилар ўқиса, савоб, ўқимаса, гуноҳи йўқ. Улар асосан қуйидаги намозлардир:

1. «Чошгоҳнамози». Энг ками 2, кўпи 12 ра­кат, вақти қуёш чиқиб, бир оз кўтарилгандан бош­­­лаб, пешин вақти киргунга қадар давом этади.
2. «Таҳийяимасжид». 2 ёки 4 ракатли намоз, бирор масжидга кирганда, масжид ҳурмати учун ўқиладиган саломлашиш намозидир. Бомдод ва аср намозларидан кейин масжидга кирган киши уни ўқимайди, балки тасбеҳ, таҳлил ва салавот айтса ҳам, масжид ҳақини адо этган бўлаверади. Шунингдек, масжидга фарз намозини ўқиш ниятида кирган киши ҳам «таҳийя» ўқимайди. Яна, бир кунда бир масжидга кўп марта кирса ҳам, бир марта «таҳийя» ўқиса, кифоядир.
3. «Шукривузу». Таҳорат қилгандан кейин ўқиладиган шукрона намози.
4. «Истихоранамози». Бирор муҳим ишни қи­лиш ёки қилмасликда иккиланиб қолган киши ўқийдиган намоз. Бунинг учун хуфтон намозидан кейин, ухлашдан олдин икки ракат истихора намозини ният қилиб ўқийди. Тушида Аллоҳнинг изни билан қайси йўл унинг учун фойдали экани аён бўлади.
5. «Ҳожатнамози». 2 ракат бўлиб, бирор ҳо­жатни раво қилишини Аллоҳдан умид қилган ҳол­да ўқилади.
6. «Таҳажжуд»,яънитунгинамоз. Тунда уй­қудан бедор бўлган ҳолда ўқиладиган намоз, энг ками 2, кўпи 8 ракатдир.
7. «Тасбеҳнамози». 4 ракат бўлиб, биринчи ракатида «Субҳанакаллоҳумма. »дан кейин «Суб­ҳаналлоҳи валҳамду лиллаҳи вала илаҳа ил­лал­лоҳу валлоҳу акбар» жумлаларини 15 марта такрорлай­ди. Сўнгра «Аъузу. »дан кейин Фотиҳа билан Та­косур сураларини ўқийди. Сўнгра рукуда мазкур жумлаларни 10 марта айтади. Қиёмга турганда ҳам уларни 10 марта, ҳар саждада 10 марта, икки сажда орасида ҳам 10 марта ўқийди. Кейинги уч ра­катни худди шу тариқа бажаради. Фақат бу ракатларда Аср, Кофирун ва Ихлос сураларини Фотиҳадан кейин зам сура сифатида ўқийди.

«Тасбеҳ намози»нинг вақти пешиндан олдиндир.

1. «Татаввуънамозлари». Кеча ва кундузнинг хоҳлаган соатида исталган миқдорда бўш вақт­ларда ўқилиши мумкин бўлган намозлардир.

«Оламгирия», «Фатҳул-Қадир», «ал-Баҳрур-роиқ», «Муҳит», «Музмарот», «Мухтасар», «Жомеъур-румуз», «Темиртоший», «ал-Фатҳур-Раҳмоний».

Нафл намозларни имкони борича жамоат жойларида ва масжидларда ўқимаслик, балки уйида ёки хилват жойларда ўқишга ҳаракат қилиш, риёкорлик аралашиб қолишига йўл қўймаслик ло­зим бўлади. Фарз намозларидан кейин ўқиладиган сун­нат намозлари эса, фарз ўқилган масжидда адо эти­лиши керак. Лекин суннат намозлари фарз ўқилган жойдан бир қадам бўлса ҳам бошқа ерга ўтиб ўқилиши лозим. Бу имомга ҳам тегишлидир. Нафл намозини сафда туриб ўқиш ўта макруҳ ишлардан саналади.

Нафл намозларида тик туришга қодир бўла туриб, ўтириб ўқишнинг кароҳияти йўқ. Шунингдек, намозни тик турган ҳолда бошлаб, сўнгра узрсиз ўтириб олса ҳам, Абу Ҳанифа (р.ҳ.) наздида, зарари йўқ. Яна, нафлни ўтирган ҳолда бошлаб, сўнгра тик туриб олса ҳам, кароҳияти йўқ.

«Оламгирия», «Мажмаъул-баҳрайн», «Муҳит».

Нафл намозини тик туриб ўқишда чарчайди­ган бўлса, ҳассага ёки деворга суяниб ўқиса ҳам за­рари йўқ. Нафл намозларини узрсиз имо-ишора билан ўқиш рухсат этилмайди.

«Оламгирия», Ҳуссомийнинг
«ал-Жомеъус-сағир»и, «Татархония».

Нафл ёки фарз намозида узр сабабли ўтириб ўқимоқчи бўлса, қироат пайтида икки тиззасини тиккалаб, қўллари билан оёқларини қучоқ­лаб олган ҳолда ёки чордана қуриб ўтирган ҳолда ўтириши мумкин. Лекин имкони борича «Ташаҳ­ҳуд» ўқиётган ҳолатидек (чўкка тушиб) ўтиргани яхшидир.

«Оламгирия», «Татархония», «Ҳидоя».

«Татаввуъ» намозини ўтирган ҳолда бошлагач, қироатдан сўнг туриб қиёмдан руку қилмоқчи бўл­са, қиёмда ўқиш учун қироатдан озгина қол­ди­ради. Лекин бундай қилиши шарт эмас. Ўтириб ўқувчи одам қиём савобига қисман бўлса-да эга бўлиши учун турганда қоматини рост тутиши шарт.

Бир масжидда икки марта таровеҳ намози ўқи­лиши макруҳ ҳисобланади. Агар иккинчи марта ўқишни хоҳласалар, жамоат ҳолатида эмас, балки якка-якка ўқилади.

Бир кишининг икки масжидда таровеҳ намозига тўлиқ ҳолда имомлик қилиши жоиз эмас. Ам­мо оддий намозхон икки масжидга қатнаб, таровеҳ­ни икки жойдаги имомларга иқтидо қи­либ ўқиши мумкин. Бунда витр намозини бирида ўқиган бўлса, иккинчисида ўқимайди.

«Оламгирия», «Муҳит», «Музмарот».

Агар уйида хуфтон, таровеҳ ва витр намозларини ўқиб олиб, бошқа жойдаги жамоатга имомлик нияти билан таровеҳ ўқиб берса, бу имом учун макруҳ, қавм учун макруҳ эмас.

Таровеҳ намозига имомлик қилиш икки кишига тўғри келиб қолса, икки ракат саломидан ке­йин эмас, балки 4 ракат саломидан кейин ўрин алмашиш мустаҳабдир.

Таровеҳга кеч келган киши қолган таровеҳи­нинг қазосини ўқиб олай деса, витрга иқтидо қи­лиш­дан ҳам қолади. Бундай ҳолатда олдин витр­­ни, сўнгра улгурмаган таровеҳ ракатларини ўқийди.

Хуфтондан кейинги 2 ракат суннатни ўқимай келиб, таровеҳ имомига ўша суннат нияти билан иқтидо қилса жоиз, лекин таровеҳ намозидан ҳи­собланади.

Таровеҳнинг биринчи ракати олдидан қилган нияти 20 ракатнинг охиригача кифоядир; ҳар 2 ракат учун ниятни янгилаш шарт эмас.

«Оламгирия», «Қозихон», «Сирожия».

Таровеҳда «Аттаҳийёт»дан кейинги салавотлар ҳам ўқилади. Мабодо имом салавотдан кейинги дуони ўқиши қавмга малол келаётганини сезса, уни тарк этиши мумкин.

Таровеҳ ва бошқа намозларда имомнинг тез қи­роат қилиши, арконларни шошилинч бажариши макруҳдир. Қироатни «тартил» билан, яъни до­на-дона қилиб ўқиш тавсия этилади. Лекин қи­роатни узундан-узоқ қилиб, қавмни масжиддан бездириб қўймаслик керак. Зеро, узун қироатдан кўра, жамоатнинг кўп бўлгани афзалдир.

«Оламгирия», «Сирожия», «Муҳит».

Қуръони карим хатми Лайлатул-қадр кечасида ёки ундан олдин тугатилган бўлса ҳам, қолган кечаларда таровеҳ ўқиш тўхтатилмаслиги лозим. Акс ҳолда, макруҳ бўлади.

Бомдод ёки шом намозининг фарзини якка ҳол­да ўқиётганида жамоат намози барпо бўлиб қол­са, қаралади: агар энди бир ракат ўқиган бўлса, дарҳол намоздан чиқиб, имомга иқтидо қилади. Борди-ю, иккинчи ракатда бўлса, қаралади: агар сажда қилмаган бўлса, намозини кесиб, жамоатга қўшилади. Борди-ю, сажда қилган бўлса, намозини охирига етказаверади. Лекин имомга нафл нияти билан иқтидо қилмайди. Зеро, бомдоддан ке­йин нафл ўқиш макруҳ бўлганидек, шомдан кейин ҳам уч ракатли нафл ўқиш бидъат ҳисобланади. Мабодо иқтидо қилса, бир ракат қўшиб тўрт ракат қилиб қўяди. Зеро, имомга мувофиқ бўлишдан кўра, суннатга мувофиқ иш тутиш яхшироқдир.

«Оламгирия», «Табйин», «Муҳит».

Пешиннинг фарзини якка ҳолда бошлаганда жа­моат барпо бўлиб қолса, қаралади: агар биринчи ракатда бўлиб, ҳали сажда қилмаган бўлса, намозини келган жойида тўхтатиб, имомга иқтидо қилади. Агар сажда қилган бўлса, яна бир ракат қў­шиб тугатиб, сўнгра жамоатга қўшилади.

Шуни билиб қўйиш керакки, жамоатга такбир (иқомат) айтилган пайтда пешиннинг фарзи­ни эн­ди бошлаган одам дарров намозини кесмас­лиги лозим. Балки, имом келиб «Таҳрима так­бири»ни айтгунга қадар икки ракатни тугатиб қўйиши лозим.

Пешин фарзидан уч ракатни якка ҳолда ўқи­ганидан кейин жамоат барпо бўлиб қолса, албат­та, тўртинчи ракатни ҳам ўқиб, сўнгра имомга нафл нияти билан иқтидо қилади. Фақат аср намозидан кейин бундай қилинмайди.

Аммо учинчи ракат саждасини қилмаган бўл­са, ё дарҳол ўтириб салом бериб тугатади, ёки тик турган жойида «Таҳрима такбири»ни айтиб, имом­га иқтидо қилади. Тик турган ҳолда салом бер­майди. Лекин баъзи фуқаҳолар бир томонига салом беради, деб таъкидлаганлари нақл қи­линган.

«Оламгирия», «Табйин», «Муҳит».

Бомдоднинг икки ракат суннатини ўқимаган одам имомни фарз намозида топса, қарайди: агар суннатни ўқигач, фарздан бир ракатга улгурадиган бўлса, сафдан узоқроқ жойда суннатни ўқиб, сўнгра имомга иқтидо қилади. Чамасида бир ракатга ҳам улгурмайдиган бўлса, суннатни тарк этиб, фарзни ўқиш билан кифояланади. Суннатининг қазоси ўқилмайди. Унинг қазоси фақат фарзи билан бирга тарк этилган тақдирдагина ўқилади. Бошқа суннатлар қазоси асло ўқилмайди.

«Мухтасар», «Оламгирия», «Ҳидоя».

Уламолар кеч келиб имомга иқтидо қилган киши «Таҳрима такбири»ни ай­тиб бўлгунича имом рукуга кетса, у имомдан ке­йинроқ руку қилса ҳам, шу ракатни топган бў­­ла­ди, деб ижмо қилишган. Аммо имом рукудан бошини кўтарган пайт­да («қавма»да) иқтидо қилган бўлса, шу ракатни топмаган саналади.

Ўқилмай қолдирилган фарз намозларининг қа­зоси фарз, вожиб намозларининг қазоси вожиб, суннат намозларининг қазоси суннатдир, гар­чи улар қасддан, ёки саҳван, ёхуд ухлаб қолиб адо этил­ма­ган бўлса ҳам, шунингдек, улар оз ёки кўп миқ­дор­да бўлса ҳам. Илло, суннат намозларининг қа­зо­си ўқилмаса-да, кечирилишига умид қилинади.

Мажнун бўлган киши соғайгач, зиммасига мажнунлигида ва ундан олдинги соғ пайтида тарк этган намозларининг қазоси лозим эмас. Шу­нинг­­дек, муртадлик пайтида ўқимаган намозла­ри, имон келтирган, лекин намоз фарзлиги­ни бил­­­май ўтказган кунларидаги намозлар қа­зо­си ҳам ўқил­майди. Яна беҳушликдаги ҳамда бир кеча ва кундуздан ортиқ имо-ишора билан ҳам ўқиёлмаган намозларининг қазоси ҳам ўқилмайди.

Сафарда ўқилмай қолган намозларнинг қазоси сафардан кейин ҳам қаср, яъни икки ракат ўқи­лади. Ўз ватанида ўқилмай қолган намозларнинг қазоси сафарда бўлса ҳам қасрсиз тўлиқ ўқилади.

Қазо намозларини уч вақтдан ташқари барча қулай пайтларда ўқиш мумкин. Уч вақт – қуёш­нинг чиқиш, қиём (туш)га келиш ва ботиш пайтларидир. Бу онларда ҳеч қандай намоз ўқилиши мумкин эмас.

Қазо намози жамоат билан ўқилса, учта жаҳ­рия намози (бомдод, шом, хуфтон)да имом қи­ро­атни овоз чиқариб ўқийди. Якка ўқиган кишининг қи­роати хусусида уч хил фатво бор: ихтиёри ўзи­да, жаҳрий ўқийди, махфий ўқийди.

«Оламгирия», «Заҳирия», «Мухтасар».

Вақтия намозлари билан қазо намозлари ўр­тасида тартиб риояси шартдир. Яъни, қазо намо­зи ўқилмагунича вақтия намоз ўқилиши мумкин эмас. Шунингдек, 5 вақт фарзи билан витр ўр­тасида ҳам тартиб шарт. Масалан, витр намозини ўқимагани эсида туриб, бомдод ўқиса, дуруст бўлмайди. Унутиш узр ҳисобланади.

«Шарҳи Виқоя», «Қозихон».

Таҳоратсиз эканини эсидан чиқариб, пешин на­мозини ўқиса-ю, буни аср намозини та­ҳорат қилиб ўқиганидан кейин эслаб қолса, пешиннинг ўзини қайта ўқийди. Зеро, пешин унутиш узри­­дан ҳисобланиб, тартиб соқит бўлади. Ле­кин Арафотда Арафа куни шундай ҳолат юз берса, пешинга қўшиб асрни ҳам қайта ўқийди. Зеро, у ерда ўша куни аср пешинга тобедир.

Ўқилмай қолган намозлар сонининг кўплиги улар ўртасидаги тартибни соқит қилади. Масалан, бир ойлик намоз қазосини ўқишда дастлаб 30 та бомдод, сўнгра 30 та пешин ва бошқаларини ҳам шу каби ўқиса, жоиздир. Қазо намозлар ўқилиб, охири 6 тадан кам қолган тақдирда ҳам тартиб тикланмай туради. Бу Абу Ҳафс Кабирнинг (р.ҳ.) фатвосидир.

«Оламгирия», «Муҳит», «Хулоса».

Агар бир ойлик намозларни ўқимаган бўлса, сўнгра уларнинг қазосини ўқимасдан, бир муддат вақтия намозларни ўқиб юраверган бўлса, баъзи фуқаҳолар жоиз эмас, бошқалари эса жоиз, деганлар. Фатво жоизлигига берилган.

Аср намозини кеч ўқиётган одамга қуёш ботгандан кейин бирор киши иқтидо қилса, қарала­ди: агар имом муқим, муқтадий мусофир бўлмаса, иқтидоси дуруст бўлади.

«Оламгирия», «Ятима», «Татархония».

Шофиъий мазҳабига мансуб одам ҳанафий маз­ҳабига ўтгандан кейин қазоси ўқилмаган олдинги намозларини ҳанафий мазҳабига мувофиқ равишда ўқийди.

Ғайридин одам ўз юртида Исломни қабул қил­ган бўлса-ю, лекин намоз, рўза каби шариат кўр­сатмаларини билмагани учун бажармаган ҳол­да ўлиб кетса ёки мусулмонлар яшайдиган юртга кў­чиб келса, унинг зиммасига мазкур ибодатлар­нинг қазоси юклатилмаган бўлади.

Ҳасан ибн Зиёднинг (р.ҳ.) Абу Ҳанифадан (р.ҳ.) қилган ривоятига кўра, Исломни қабул этган ғай­ридинга мусулмонлардан икки эркак ёки бир эркак билан икки аёл киши шариат кўрсатмалари­дан хабар бермагунича, унинг зиммасига ҳеч нарса лозим бўлмайди.

«Оламгирия», «Қозихон», «Муҳит».

Умр бўйи ўқиган фарз намозларини эҳтиёт юза­сидан қайта ўқимоқчи бўлса, уларда камчилик ва макруҳ амаллар бўлгани учун, деб ният қи­лиши ва бомдод билан аср намозларидан кейин ўқимаслиги лозим. Зеро, мабодо олдинги намози қабул бўлган бўлса, кейинги ўқиган намози нафл ҳисобланади. Мазкур икки вақтда эса, нафл намозининг ўқилиши макруҳ саналади. Мазкур ният билан иккинчи марта ўқилган намоз нафлга айланиб қолиши эҳтимоли бўлгани учун унинг бар­ча ракатларида зам сура ўқилади.

«Оламгирия», «Музмарот», «Заҳирия».

Зиммасида қазо намозлари бўлган киши нафл намозлари билан машғул бўлиш ўрнига ўша намозларини ўқишга ҳаракат қилгани яхшидир. Лекин суннат намозлар, чошгоҳ намози, тасбеҳ намози ва ҳадисларда тарғиб этилган маълум сура ва зикрларни ўқиш тавсия қилинган нафл намоз­лар бундан мустасно. Қазо намозларни масжидда, жамоат жойларида эмас, балки ўз уйида ўқишга ҳаракат қилиш керак.

«Оламгирия», «Музмарот», «Важиз».

Зиммасида қазо намозлари бор киши васият қилмаган бўлса ҳам, меросхўрлари ўз ихтиёри билан фидяни адо этишлари мумкин.

Каффоратнинг ҳаммасини битта фақир ёки мис­кинга берса бўлади. Қасам, зиҳор (аёлини ўз она­сининг аъзоларидан бирига тенглаштириш йў­ли билан никоҳга путур етказиш) ва рўза каффо­рати бир кишига эмас, балки белгиланган ададнинг ҳаммасига тақсимланиши керак.

Намоздаги вожиб саналган амаллардан бирортаси саҳван, яъни унутилиб тарк этилса, намоз охи­рида бир «ташаҳҳуд», бир салом ва икки сажда қилиш билан нуқсон ёпилади. Бу сажда «саҳв саждаси» деб аталади.

Масалан, Фотиҳа сурасидан кейин зам сура ўқиш­ни унутиб, рукуга кетган бўлса, дарҳол қиёмга қайтиб, зам сура ўқийди ва қайта руку қилиш билан давом этади ҳамда намоз охирида саҳв саждаси қилади.

Фотиҳа сурасидан олдин «Аттаҳийёт»ни ўқиб қўйса, саҳв саждаси қилмайди. Фотиҳадан кейин ўқиб қўйса, қилади. Зеро, зам сура ўқиш ўрнига бошқа нарса ўқиш билан вожиб амални кечиктирган бўлади. Фотиҳадан олдин эса, сано ўқи­ладиган маҳалдир. Лекин фарз намозининг учин­чи, тўртинчи ракатларида «Аттаҳийёт»ни ўқиб қўйса, саҳв саждаси қилмайди.

«Оламгирия», «Табйин», «Муҳит».

«Аттаҳийёт»дан кейин Фотиҳа сурасини ўқиб қўйса, саҳв саждаси қилмайди. «Аттаҳийёт» ўрни­га Фотиҳа сурасини ўқиб қўйса, сажда қилади. Аввал Фотиҳа сурасини қироат қилиб, кейин «Ат­таҳийёт»ни ўқиса ҳам, барибир, саҳв саждаси қилади. Бу Абу Ҳа­ни­фадан (р.ҳ.) қи­линган ривоятдир.

Биринчи қаъдада «Аттаҳийёт»ни такроран ўқиб қўйса, саҳв саждаси қилади. Зеро, бунда рукн, яъни қиём таъхир бўлди (кечиктирилди). Охир­ги қаъдада такроран ўқиб қўйса, саҳв саждаси қил­майди. Зеро, бу мақом намознинг охири бў­либ, на­мозхон хоҳишига кўра, ҳар қанча салавот ва дуо ўқиб, сўнгра ўз ихтиёри билан намоздан чи­қа­диган маҳалдир.

«Оламгирия», «Табйин», «Музмарот».

«Аттаҳийёт» ўқишни унутиб, салом бергандан кейин эсига келса, дарҳол ўқиб, саҳв саждаси қи­лади. Бу Абу Ҳанифа билан Абу Юсуфнинг (р.ҳ.) сўзларидир.

Қиёмга туриши керак пайтда ўтириб олса ёки аксинча, ўтириши лозим ҳолда туриб кетса, саҳв саждаси қилиш вожиб бўлади. Бунда эсига тушган пайтда ерга ёки қиёмга яқин экани эътиборга олинади. Масалан, қаъдага ўтиришни унутиб, қиёмга тураётганида эсига тушса, қарайди: агар ерга яқин бўлса, ўтиради ва намоз охирида саҳв саждаси қи­лади. Борди-ю, қиёмга яқин бўлса, туради ва бунда ҳам саҳв саждаси қилади.

Уламолар ерга яқин ёки узоқ бўлишни инсоннинг бели­дан пастки қисмига нисбатан белгилаганлар. Масалан, пастки қисми оёқлари билан тик ҳолатда турган бўлса, қиёмга, акс ҳолда, ерга яқин, деб ҳисоблаганлар.

Бир ривоятда айтилишича, икки тиззаси узра турганида эсига келса, қайтиб ўтиради ва охирида саҳв саждаси қилади. Бунда ҳар икки қаъда баробардир. Абу Юсуфдан (р.ҳ.) қилинган ривоятга кўра, икки тизза ердан кўтарилмаган бўлса, қайтиб ўтираверади, саҳв саждаси қилмайди.

«Оламгирия», «Қозихон», «Табйин», «Кофий».

Саҳв саждаси жума, икки ҳайит намози, фарз ва нафлларнинг ҳаммасида қилиниши керак. Лекин машойихларимиз фитнага сабаб бўлмасин, деган мақсадда жума билан икки ҳайит намозида саҳв саждаси бажарилмаслигини лозим топ­ганлар.

«Оламгирия», «Музмарот», «Муҳит».

Агар намозда «Аъузу. » ёки «Бисмиллоҳ. » ёхуд «Омин»ни жаҳрий айтиб қўйса, саҳв саждаси вожиб бўлмайди.

Бомдод намозининг охирги қаъдасига ўтир­гач, эсидан чиқарган ҳолда учинчи ракатга туриб, сажда қилгандан кейин эсига келса, тўр­тинчи ракатни қўшиб қўймайди. Зеро, бомдоддан ке­йин нафл намоз йўқ. Аммо икки ракатдан ке­йин ўтирмай, учинчи ракат саждасини қилиб қўйган бўлса, намозни қайта ўқийди.

«Оламгирия», «Табйин», «ал-Баҳрур-роиқ».

Бомдод фарзидан олдин икки ракат суннатдан бошқа нафллар макруҳ. Лекин аср намозидан олдин нафл ўқиш макруҳ бўлмагани учун асрнинг охирги қаъдасида ўтирмай, қиёмга туриб, бешинчи ракатга сажда қилиб қўйса, яна бир ракат қўшиш билан олти ракатли нафлга айлантириб, сўнгра асрни қайта ўқиб олади.

Рамазон ойида витр жамоат билан ўқилаётга­ни­да имом қироатни махфий ўқиб қўйса, саҳв саж­даси қилиш вожиб бўлади.

Қуръони каримда, бизнинг ҳанафий мазҳаби­мизга кўра, 14 та сажда ояти бўлиб, улардан қайси бири тиловат қилинса, ўқиганга ҳам, эшитганга ҳам битта тиловат саждаси қилиш вожибдир. Ўқиган­да ўзи ёки яқин турган киши эшитган бў­ли­ши шарт. Лаблари қимирлагани билан овоз чиқ­­­ма­са, сажда вожиб бўлмайди. Шунингдек, му­­­­сулмон бўл­ма­­ган одам, мажнун, норасидалар, ҳайз ва нифосдаги аёл­лар ўқиса ҳам, сажда қил­майдилар.

Изоҳ:

Сажда оятини ўқимай, балки ёзган кишига сажда қилиш вожиб бўлмайди.

Сажда оятининг форс тилидаги таржимасини ўқиганга ҳам, эшитганга ҳам сажда вожиб бўлади.

Қулоғи кар одам сажда оятини ўқиса, ўзи эшитмаса ҳам, сажда вожиб бўлаверади. Ҳарф­ма-ҳарф ҳижжалаб ўқиган одамга сажда вожиб бўлмайди.

Имом сажда оятини ўқиса, ўзи ҳам, эшитгану эшитмаганлар ҳам сажда қиладилар. Лекин имом махфий қироат қилинадиган намозларда сажда оятини ўқимаслиги мустаҳабдир.

Намозда ўқилган сажда ояти учун намоз ичида сажда қилинмаган бўлса, унинг намоз ташқа­ри­сидаги қазоси йўқдир. Вожибни тарк этгани учун гуноҳкор бўлади. Бу ҳолда истиғфор айтишдан ўз­га чора йўқ.

«Оламгирия», «Сирожия», «Кофий».

Намоз ичида сажда оятини ўқиб, сажда қил­гандан кейин намозни салом билан тугатиб, турган жойида ўша оятни қайта ўқиса, яна бир марта сажда қилиши керак бўлади. Баъзи уламо­лар са­ломдан кейин гапириб қўйган бўлса, деб шарт қўйганлар. Борди-ю, намоз ичида саж­да оятини ўқиб, сажда қилмай, салом берганидан ке­йин яна ўша оятни ўқиса, битта сажда ки­фоядир.

Сажда оятини адо этиш учун ўрнидан туриб, қиёмдан саждага бориш, саждадан кейин ҳам ўр­нидан тик туриб, сўнгра ўтириш мустаҳаб амаллардандир.

Сажда ниятини дилида «Аллоҳга тиловат саждасини қиляпман», деб қўйса, кифоя.

Намоздан ташқарида сажда оятини ўқиса, дар­ҳол сажда қилиши шарт эмас, балки қачон сажда қилса ҳам, қазо эмас, адо ҳисобланаверади. Аммо намоз ичида сажда оятини ўқиса, дарҳол сажда қи­лиши керак бўлади. Сажда қилмай, қироатни чўзиб юбориб, сўнгра сажда қилса, қазосини бажарган бўлади. Айрим фуқаҳолар наздида, уч оят ёки ундан ортиғи қироатни чўзганидир.

«Оламгирия», «Ғиёсия»,
«Татархония», «ал-Баҳрур-роиқ».

Қироат қилганда сажда оятини қолдириб ўқиш макруҳдир. Агар сажда оятидан олдинроқ жойда тўхтаса ёки фақат сажда оятини ўқиш билан ки­фояланса, макруҳ эмас. Лекин бошқа оятлардан ҳам қўшиб ўқиш мустаҳабдир.

«Оламгирия», «Мухтасар», «Қозихон».

Сажда оятини одамлар эшитадиган жойда ўқишга тўғри келиб қолса, қарайди: агар улар саж­да қилишга тайёр бўлиб, уларга машаққат туғ­ди­риб қўймаслигини билса, овозини чиқариб ўқи­са бўлаверади. Аммо улар таҳоратсиз бўлишса ёки эшитсалар-да, сажда қилмасликлари мумкинлигини англаса, ёхуд таҳоратли бўлсалар ҳам, ўша пайтда сажда қилиш уларга малоллик келтири­шини билса, махфий ўқиши лозимдир.

Бир жойда битта сажда оятини кўп марта так­роран ўқиса ҳам, бир марта сажда қилиш вожиб бўлади. Бир жойда 14 та сажда оятидан нечтасини ўқиса, ўша миқдорда сажда қилиш вожибдир. Эшитувчи нечта жойда ва сажда оятларидан қанчасини эшитганига қараб сажда қилади.

Шукр саждаси хусусида мужтаҳидларимиз ихтилоф қилишган. Яъни, бирор неъматга эришганда, фарзанд ёки набира кўрганда, йўқолган нар­саси топилганда, дардига шифо топганда, кут­ган кишиси сафардан соғ-саломат қайтганда, би­рор ташвишидан фориғ бўлганда ва ҳоказо хурсандчилик соатларида Аллоҳга шукрона қилиш мақсадида битта сажда қилишни Абу Ҳа­нифа (р.ҳ.) кераксиз, деб санаганлар. Аммо Абу Юсуф билан Имом Муҳаммад (р.ҳ.) уни савобли ишлардан деб ҳисоблаганлар. Уламолар шун­га фатво беришган.

Намозни тик турган ҳолда адо этишга ожизлик қил­ган киши ўтириб ўқиши мумкин. Ожизлик де­ганда, тик турса, ўзига бирор зарар етадиган ёки касали зўрайишидан, ёхуд тузалиши кечи­ки­­­ши­дан қўрқадиган, турса боши айланадиган беморлар тушунилади. Аммо тик туришида хиёл ма­шақ­қат юзага келадиган бўлса, узр ҳисоблан­май­­ди. Шунинг учун бир озгина тик туришга қо­­дир бўл­са ҳам, намозни тик ҳолда бошлаб, руку пай­ти­гача тоқат қила олмаса, хоҳлаган вақ­ти­да ўти­риб, намозни давом эттириши мумкин.

Бирор нарсага суяниб ёки ҳассага таяниб тик туриши мумкин бўлган тақдирда ҳам, намозни ўтириб ўқиши жоиз эмас. Албатта, тик ҳолда ўқи­ши керак бўлади.

Узр билан намозни ўтириб ўқийдиган одам ўзига қулай бўладиган ҳолатда ўтириши мумкин. Агар деворга ёки бирор инсонга суяниб ўтириш­га эҳтиёж сезса, суяниб ўтириши лозим. Аммо ётиб олиши мумкин эмас.

Тик туриш, руку ва сажда қилишга қодир бўл­маган киши намозни ўтирган ҳолида имо-ишора билан ўқийди. Рукудан кўра сажда ишоратида бошини пастроқ эгади. Агар руку билан саждада боши бир хил эгилса, дуруст бўлмайди.

Тик туришга қодир, лекин руку ва саждага эгилишга ожиз киши намозни тик ҳолда имо-ишора билан ўқиса ҳам бўлади. Лекин ўтирган ҳолда ўқигани яхшидир. Саҳв саждасини ҳам имо-ишора билан бажаради.

«Оламгирия», «Қозихон», «Муҳит».

Имо-ишора билан намоз ўқийдиган киши саждага эгилиш учун бирор тахта, ёстиқ каби нарса­ларни баланд қўйиб олиши тўғри эмас. Баъзи ривоятларда, шундай тақдирда ҳам бошини рукудан кўра саждада паст­роқ эга олса, намози жоиз бў­лади, дейилган. Лекин нарса қўйиб ўқимагани маъқул. Аммо бошини эгмаган ҳолда бирор нарсани пешонасига кўтариб сажда қилса, намози дуруст бўлмайди. Ерга ёстиқ каби нарсаларни қўйиб, унга сажда қилиши макруҳ бўлса-да, намози жоиз.

Пешонасида жароҳати бўлган киши намозни уз­рим бор, деб имо-ишора билан ўқиши мумкин эмас. Балки саждада бурнини ерга теккизиши керак.

Намозни ўтириб ўқишга ҳам қудрати етмайдиган одам оёқларини қибла томонга узатган ҳолда орқаси билан ётиб, боши остига ёстиқ қўяди. Ўнг ёки чап ёни билан қиблага қараб ётиши ҳам мумкин. Лекин олдингиси авлодир.

«Оламгирия», «Кофий», «ас-Сирожул-ваҳҳож».

Соғлом одам намоз асносида узрли бўлиб қол­са, яъни, тик тура олмайдиган хасталикка учраса, ўтириб имо-ишора билан ўқишни бошлайди. Ўти­ришга ҳам мажоли етмаса, ётган ҳолда давом этади.

Узр билан ўтириб намоз ўқиётган одам намоз ичида тузалиб қолса, намозни тик туриб давом эттиради. Бу Абу Ҳанифа билан Абу Юсуф (р.ҳ.) сўзларидир.

Имо-ишора билан намоз ўқиётган одам намоз ичида тузалиб қолса, қаралади: агар руку ёки саж­дадан кейин бўлса, намозини бошидан қайта ўқийди. Борди-ю, руку, сажда қилмаган бўлса, ўқиш­ни давом эттираверади.

«Оламгирия», «Ҳидоя», «Жавҳара».

Боши билан имо-ишора қилиб намоз ўқишга қодир бўлмаган киши кўзлари ёки қошлари билан имо-ишора қилиб ўқимайди. Балки намоз ўқи­май туради. Соғайгач ёки касали енгиллашгач, қа­ралади: агар бир кечаю кундуздан ортиқ намоз ўқий олмаган бўлса, қазосини ўқимайди. Акс ҳолда, ўқийди.

«Оламгирия», «Қозихон», «Заҳирия».

Бемор намозхон қироат, тасбеҳ ва ташаҳҳудни соғлом одамдек ўқийверади. Фақат ўтириб-туриш, руку ва саждаларда фарқ қилади. Борди-ю, мазкурларни ўқишга тоқати етмаса, уларни ўқи­май, фақат имо-ишора билан кифояланади.

Бемор қиблага ўгирилиб олишга кучи ет­­маса ёки ёрдам берадиган одам ҳам топа олма­са, қайси томонга қараб намозини ўқиса ҳам бў­лаверади. Кейин қайта ўқимайди. Аммо қибла­га қаратиб қўядиган одам бўла туриб, ундан ёр­дам сўрамай, бошқа тарафга қараб ўқиган намози дуруст эмас.

Шунингдек, бемор ётган тўшак нопок бўлса ва уни ўзи алмаштира олмаса, ёрдам берадиган одам ҳам топилмаса, намозини ўша тўшакда ўқий­ве­ра­ди. Бироқ одам бўлса, албатта, ундан ёр­дам сў­ра­ши шарт. Акс ҳолда, намози дуруст эмас.

Беш вақт намоз вақти ўтгунга қадар ҳушсиз ётган одам кейин ўша намозларнинг қазосини ўқи­майди. Мажнунликка (руҳий касалликка) учраган кишининг ҳукми ҳам худди шундай.

Беш вақт намоз ўтгунга қадар ақл-ҳуш­сиз, маст ётган одам кейин қазосини ўқийди. Шунингдек, дори, наша, қорадори ёки бошқа гиёҳлар истеъмол қилиши натижасида бир кеча ва кундуз ақл-ҳуш­сиз ётган одамдан ҳам намозлар соқит бўлмайди.

Рамазон ойида рўза тутса, дармони қуриб, намозни тикка ҳолда ўқиёлмайдиган, рўза тутма­са, тик туриб ўқий оладиган одам рўза тутиб, намозни ўтирган ҳолда ўқиши керак бўлади.

Аёл киши беморликдан ўзи таҳорат қила олмаса, эрининг зиммасига уни таҳорат қилдириб қўйиш тушмайди. Балки таяммум билан намозини ўқийверади.

Бемор агар тик туриб намоз ўқийдиган бўлса, пешоби ёки жароҳатидан йиринг оқиши сабабли намозни тарк қилиши тўғри эмас.

Бошини баланд кўтаришга душмандан хавфи бор, чодирдан ташқарида лойгарчилик ёки ём­ғир ёғаётган бўлса, чодир пастлигидан тик туриб ўқишнинг иложини топмайдиган одамлар намозни ўтирган ҳолда ўқишлари мумкин.

Киши соғайгач, беморлигида қазо қилган намозларини ўтириб ёки имо-ишора билан эмас, бал­ки соғлом одамдек, рукнларни тўла бажарган ҳол­да ўқиши шарт.

Бемор киши соғлом вақтида ўқимаган қазо намозларини ўз ҳолига қараб, ўтириб ёки имо-ишора билан ўқиши мумкин.

Агар намозхон ҳатто намоз ўқиётганида бир одам ёнида ўтириб, қачон руку, сажда қилиши кераклигини айтиб турмаса, намоз ўқий олмайдиган даражада фаромушхотир бўл­са, шундай қилиб ҳам намозни ўқийвергани яхши.

Жума намозига чиқа олмаган бемор имомнинг шу намоздан фориғ бўлишини кутиб, ке­йин пешин намозини ўқигани яхшидир. Зеро, жума намо­зи ўқилаётган вақтда пешин ўқиш мак­руҳ­дир.

Шаръан мусофир номини олиб, айрим имтиёзларга эга бўлиши учун киши энг камида уч кеча ва кундузлик йўлни босиб ўтишни ният қилиб йўлга чиққан бўлиши керак. Йилнинг энг қисқа кунларидаги уч кеча ва кундузлик йўл одамнинг пиёда ёки туянинг юриш тезлиги билан ўлчана­ди. Мусофирга бериладиган имтиёзлар – тўрт ра­катли фарз намозларнинг икки ракатга айланиши, Рамазон рўзасини ту­тиш-тутмаслик ихти­ёри, пойабзалга уч кечаю кундуз масҳ тортиш мум­кинлиги, жума ва икки ҳа­йит намозининг соқит бўлиши кабилардир.

Уч кеча ва кундузлик масофа эртадан кечгача йўл юриш билан белгиланмайди. Сафар масофаси тонгда йўлга чиқиб, пешин вақти киргунича йўл босиб, сўнгра бир жойда дам олиб, тунаб, яна эртаси тонг­да йўлга чиқиб, пешингача юриб, учинчи куни ҳам шу тариқа йўл юриш билан ўлчана­ди. Фарсах ёки километр билан ўлчаш шарт эмас. Зеро, ҳар бир йўл­нинг ўзига хос қулайлиги ва қи­йинчиликлари бор.

Изоҳ:

Мусофир кўзлаган манзилнинг иккита йўли бўлиб, бири узоқ, иккинчиси яқин бўлса, узоғи уч кечаю кундузлик, яқини икки кечаю кундузлик масофани ташкил этса, узоғи билан юрсагина мусофир ҳисоб­ланади.

Уч кечаю кундузлик йўлни улов билан икки кунда босиб ўтган бўлса ҳам мусофир ҳисобланиб, тўрт ракатли фарз намозларни қаср (икки ракат) қилиб ўқийди.

Мусофир одам қаср ўқиши, яъни тўрт ракатли фарз намозларни икки ракат қилиб ўқиши вожибдир. Борди-ю, тўрт ракат ўқиб, икки ракатдан кейин ўтирган бўлса, намози дуруст ҳисобланади. Лекин кейинги икки ракат нафлни қўшиш билан саломни кечиктиргани учун гуноҳкор бўлади. Аммо биринчи қаъдага ўтирмаган бўлса, намози бузилади.

Баъзи уламолар сафарда суннат намозларини ўқимасликка рухсат берган бўлсалар-да, хавф-ха­тарли ерларда ўқимаслик, барқарор, тинч жой­ларда ўқиш авлодир.

Мусофир намозларни қаср қилиб ўқишни уйида ният қилган вақтидан эмас, балки йўлга тушиб, шаҳри ёки қишлоғининг чекка уйлари ор­тида қолган жойдан бошлайди. Сафардан қайтишда ҳам худди шу ерга келганидан кейин қасрни тўх­татиб, тўла ўқишга ўтади.

Уч кеча-кундузлик йўлга чиқишни ният қил­май сафарга чиқса-ю, бир ойлик йўл босиб ўт­ган бўлса ҳам, шаръан мусофир ҳисобланмайди. Масалан, отини қидириб узоқ масофагача излаб борган одам қанча йўл босгани билан ниятсиз бўл­гани учун мусофир саналмайди. Аммо уйи­га қайтишда мусофирга айланади. Зеро, сафар масофасидаги уйига боришни ният қилди.

Мусофир сафар масофасини босиб ўтгач, бирор шаҳар ёки қишлоқда энг ками ўн беш кун туришни ният қилиб тўхтаса, мусофирлик имтиёзлари соқит бўлади. Шунингдек, сафар масофасини босиб ўтмай туриб, бирор жойда ўн беш кун туриш­ни ёки уйига қайтишни ният қилса ҳам, муқимга айланиб, мусофирлик имтиёзларидан холи бўлади.

Саҳро ва дашту биёбонларда чодир тикиб яшай­диган кўчманчи қабила кишилари агар бир жой­да ўн беш кун ва ундан ортиқ туришни ният қилишса, Абу Юсуфдан (р.ҳ.) қилинган икки хил ривоятнинг бирига кўра, муқимга айланадилар.

Бир шаҳарга келган мусофир ишим битган ку­ни қайтаман, деган ният билан бир неча йил ту­риб қолса ҳам, муқимга айланмайди.

Мусофир 15 кун ёки ундан ортиқ вақт икки манзилда туришни ният қилса, қаралади: агар ўша икки жой ўзига мустақил маконлар бўлиб, бири иккинчисига тобе бўлмаса, муқимга айланмайди. Агар 15 кун кундузи бир қишлоқда, тунда иккинчи қишлоқда бўламан, деб ният қилса, тунайдиган қишлоққа кириши билан муқимга айланади.

Ҳожи Макка шаҳрига зулҳижжа ойининг биринчи куни кириб келиб, 15 кун ёки ортиқроқ ту­раман, деб ният қилгани билан муқим бўлиб қол­майди. Зеро, ойнинг саккизинчи куни Минога, тўқ­қизинчи куни Арафотга чиқиб кетиши керак. Демак, 15 куни бир жойда ўтмай, бўлиниб туради. Шунинг учун мусофирлигича қолиб, намозларни қаср қилиб ўқийверади.

Савдогар бир шаҳарга бориб, ҳожатимни адо этгунимча 15 кун тураман, деб ният қилса, му­қим­­га айланмайди. Зеро, эртароқ ҳожати битса, юртига қайтиши аниқ. Демак, 15 кун туришига ишончи мустаҳкам эмас. Бинобарин, ният ҳам бар­қарорликдан йироқ.

Бировга тобе ҳолда сафарга чиқувчиларнинг му­софир ёки муқимга айланиши уларнинг раҳба­рига боғлиқ. Яъни, унинг нияти ва қарорига қа­раб, буларнинг ҳоли ўзгариб туради. Масалан, шогирдлар устозига, хотинлар эрларига, мардикор хўжайинига қараб иш кўради. Ўзларича мусофир ёки муқим бўлишни ният қилишлари мумкин эмас.

Мусофир намоз ичида, шу шаҳарда 15 кун ёки ундан ортиқ туришни ният қилса, намозини қаср қилмай, тўрт ракат ўқийди. Бунда унинг якка ёки имомга иқтидо қилиб ўқиётгани, ёхуд масбуқ эканининг фарқи йўқ.

Намозни кеч бошлагани учун уни тугатмаси­дан вақти чиқса ва шундан кейин мусофир 15 кун ёки ундан кўпроқ туришни ният қилса, намози қасрлигича қолади. Агар намозни бузиб қўйса, шу намознинг қазосини икки ракат ўқийди.

Мусофир бошқа мусофирларга имом бўлиб намоз ўқиётганида таҳорати сингач, орқадан бир му­софирни ўрнига қўйиб, таҳоратини янгилаш учун чиқиб кетганидан кейин, вақтинча имомлик қилаётган намозхон 15 кун шу шаҳарда туришни ният қилса, орқадагиларнинг намози қасрдан тўрт ракатга ўзгармайди. Биринчи таҳорати синган имом агар масжиддан чиқмай туриб шундай ният қилса, ўзининг ҳам, иқтидо қилган мусофирларнинг ҳам қаср намозлари тўрт ракатга ўзгаради.

Мусофир муқимга иқтидо этиб намоз ўқиса, қаср қилмай, тўрт ракат ўқийди. Аммо намозни бузиб қўйиб, ўзи қайта ўқимоқчи бўлса, яна қаср қилади. Агар муқимга нафл нияти билан иқ­тидо этган бўлса-ю, намозни бузиб қўйиб, қайта ўқимоқчи бўлса, тўрт ракат ўқийди.

Жума куни заволдан олдин ёки кейин сафарга отланиш макруҳ эмас. Лекин шаҳарни тарк этгунига қадар жума вақти чиқмаслигини билса, жумани ўқиб, сўнгра кетиши лозим. Аксинча қилса, макруҳдир.

Машойихларимиз сўзига кўра, кўпчилик кишиларда икки хил ватан бўлади. Биринчиси – ватани аслий. Яъни, аҳл-оиласи ва мол-мулки турадиган ватан. Иккинчиси – ватани иқомат. Яъни, ватани аслийдан вақтинча келиб яшайдиган иккинчи турар жойи. Бунда камида 15 кун яшашни ният қилиши шарт. Кўпига чегара йўқ. Ватани аслийдан аҳл-оиласи билан иккинчи ватанга кўчиб борса, олдинги жойига келганда мусофир ҳукмида бўлади. Аммо аҳл-оиласини олиб кетмай, иккинчи яшаш жойида янги оила қурса, ҳар икки ватанда ҳам муқим ҳисобланади. Ватани аслий сафар билан ёки бошқа жойдаги иқомат жойи билан йўқ бўлмайди. Аммо 15 кунлик иқомат жойи сафар билан ҳам, иккинчи иқомат жойига бориш билан ҳам йўқ бўлади.

Агар ватани аслийда ҳовли ва ерини қолдириб, аҳл-оиласи ва кўчлари билан бошқа жойга бориб ватан тутса, олдингиси ҳам ватани аслийлигича қолади.

Мусофир намоз ўқий деса, ўғри ва қароқчилар нарсаларини талаб кетиши хавфи бўлса, намозни ўқимаслиги мумкин.

Фарз намозини узрсиз улов устида ўқиш жоиз эмас. Узр деганда, уловдан тушса, ўзи, кийими ёки уловига ўғри, йиртқич ёки душман тажовуз қилишидан қўрқиши, уловга қайтиб минишига кўзи етмаслиги ёки ер лой бўлиб, қуруқ жойнинг йўқлиги кабилар назарда тутилади.

«Оламгирия», «Шарҳул-Канз», «Муҳит».

Улов устида намоз ўқишга тўғри келиб қолса-ю, уловнинг айрим жойларига нажосат теккан бўлса, баъзи уламолар эгар билан узанги пок бўлса, зарари йўқ, десалар, бошқалари, эгарнинг ўзи пок бўлса, кифоя, деганлар. Лекин «Канзул ибод» ки­тобига шарҳ ёзган аллома Бадриддин Айний, уловдаги нажосат қаерда бўлишидан қатъи назар, намозга зарарсиздир, деб айтганлар.

Сузиб бораётган кемага минган одам намозни тик ҳолда ўқишга қодир бўлса-да, узрсиз ўтириб ўқиши жоиз. Лекин кароҳияти бор. Бу Абу Ҳа­нифа (р.ҳ.) сўзидир. Аммо Абу Юсуф билан Имом Муҳаммад (р.ҳ.) наздида, жоиз эмас. Демак, узрсиз ўтириб ўқилмагани яхши экан. Кема боғ­лиқ ҳолда, сузмай турган бўлса, барча уламолар наздида, узрсиз ўтириб ўқиш жоиз эмас.

Жума намозининг фарзлиги Қуръон, суннат ва ижмо билан собит бўлгани боис, уни инкор этиш куфр ҳисобланади. Жуманинг фарз бўлиши учун намозхонда олтита шарт топилиши керак. Яъни, шаҳарда яшаш, сиҳат-саломатлик, ҳуррият (яъни қул бўлмаслик), эркак ва балоғат ёшида бўлиш ҳамда кўз билан оёқлар соғломлигидир. Баъзи уламолар ақлни ҳам қўшишган. Лекин шулардан саломатлик, шаҳарда яшаш, ҳуррият, эркаклик каби шартлар топилмаган кишилар жума намози­ни ўқисалар, жоиз ҳисобланиб, пешин намози зиммаларидан соқит бўлади.

Жумани адо этиш учун бешта шарт белгиланган. Улар – шаҳар ёки унинг ҳудуди, рухсатнома­га эга масжид, хутба, жамоат ва пешин вақти бў­лишидир.

Абу Ҳафс Кабир (р.ҳ.) сўзига кўра, мардикорнинг жума намозига боришига хўжайини қарши­лик қилиши мумкин. Аммо Абу Али Даққоқнинг (р.ҳ.) наздида, шаҳарда бўлса, қаршилик қилишга ҳақи йўқ. Лекин жумага бориб-келгунича кетган вақти учун иш ҳақидан ушлаб қолади. Бу ҳам масжид узоқ бўлсагина мумкин. Бироқ яқин бўлса, ҳақидан ушлаб қолмайди. Жумага бориб-келгунича ўтган вақти учун мардикорнинг ҳақ талаб қилиши ҳам жоиз эмас.

Мужтаҳид имомлардан Абу Юсуф, Муҳаммад ва Кархий (р.ҳ.) каби зотлар бир шаҳарда биттадан ортиқ жума ўқиладиган жоме масжиди бўлмаслиги керак, деган масалада кенгроқ изланиш олиб бориб, бир шаҳарда иккита ёки учтагача жоме масжиди бўлиши мумкин, деган қарорга келганлар. Аммо Имом Муҳаммаднинг (р.ҳ.) Абу Ҳанифадан (р.ҳ.) қилган ривоятида бир шаҳарда учтадан ортиқ жо­ме масжидида ҳам жума намози ўқилиши мумкин, дейилади.

Жума ўқилмайдиган кичик қишлоқдан шаҳарга бир кун туриш учун келган одам жума кунига тўғри келиб қолса, жума намозини ўқиши зарур. Лекин шу куни уйига қайтадиган бўлса, жума ўқиши лозим эмас. Аммо шунда ҳам жумани ўқиб кетса, ажрга эга бўлади.

«Оламгирия», «Қозихон», «Тажнис».

Жума вожиб бўлмаган кишилар пешинни жамоат бўлиб, азон ва иқомат билан ўқийверадилар. Шаҳарда юрган мусофирлар, жумага бора олмаган шаҳарликлар пешин намозини жамоат бўлмасдан, якка-якка ҳолда ўқийдилар.

Арафотда жума намози ўқилмайди. Абу Ҳанифа ва Имом Муҳаммад (р.ҳ.) сўзига кўра, бир шаҳарнинг бир неча жойида жума намози ўқилиши мумкин. Шу сўзга амал қиламиз. Қаттиқ ёғаётган ёмғир жума намозига бормасликка узр бўла олади.

«Оламгирия», «Муҳит», «Хулоса».

Жума намозидан олдин имомнинг хутба ўқиши фарз. Хутбанинг фарзлари бизнинг ҳанафий мазҳабимизга кўра, иккита. Бири – пешин вақтида, лекин жумадан олдин ўқилиши. Иккинчиси – Аллоҳ­нинг зикри. Яъни, ҳамду сано ё таҳлил, ёки тасбеҳ айтилиши. Хутбанинг суннатлари 15 та. Улар – таҳоратли бўлиш, тик туриш, қавмга юзланиш, «Аъузу. »ни ичида айтиш, хутбани қавмга эшиттириш, ҳамд билан бошлаш, Аллоҳнинг зоту сифатларига хос санолар айтиш, икки шаҳодат калимасини ўқиш, Пайғамбаримизга салавот айтиш, панду насиҳат қилиш, оятлардан ўқиш, иккинчи хутбада ҳамду сано ва салавотларни такроран айтиш, мусулмонлар ҳақига дуо қилиш, ҳар икки хутбани қисқароқ ўқиш, икки хутба орасида бир оз ўтириш ва хутбани минбарда айтиш ҳам суннат амаллардан дейилган.

«Оламгирия», «Шарҳи Ҳидоя»,

Агар хутбани айтганидан кейин таҳоратини янгилаш ҳаракатида ўрнига имомликка бошқа одамни қўймоқчи бўлса, ўша одам хутбани эшитган бўлиши шарт. Акс ҳолда, имомлиги дуруст бўлмайди. Аммо хутба ўқиган имом намозни бошлаганидан кейин таҳоратга чиқадиган бўлса, ўрнига хутбани эшитган одамни қўйиши шарт эмас.

Жума хутбасини ўқиш учун имом минбарга чиқиши билан намозхонларга ҳар қандай намоз, гап, салавот, еб-ичиш каби амаллар тақиқланади. Ҳатто биров ножўя иш қилаётган бўлса ҳам, уни қайтариш учун овоз чиқармасдан қўл билан ишора қилиш лозим.

Изоҳ:

Жума хутбасига ҳозир бўлганлар тиз чўкиб ўтирадими ё чордона қурибми, ёки бошқача ўтирадими, фарқи йўқ. Лекин намозда ўтиргандек чўккалаб ўтириш мустаҳабдир.

Нафл ўқиб турганида имом иккинчи азондан кейинги хутбани ўқий бошласа, сажда қилмаган бўлса, нафлни тўхтатиб, хутбага қулоқ солади. Агар сажда қилиб қўйган бўлса, икки ракатни тугатиб, сўнгра хутбага қулоқ солади.

Имомликка жума хутбасини ўқиган одам ўтиши шарт эмас.

Изоҳ:

Беморга қараш хизматида бўлиб турган кишига жумага бориш вожиб эмас.

Жума намози дуруст бўлмоғи учун жамоат мавжудлиги ҳам шарт. Бунда имомдан ташқари камида уч киши ҳозир бўлиши керак. Улар хутбани тинглаган бўлишлари шарт эмас, балки имомликка яроқли кишилардан бўлишлари зарур. Ўзи уч кишидан иборат жамоатда бири аёл ёки сағир, ёхуд имомликка яроқсиз бўлса, жума ўқилиши дуруст эмас.

«Оламгирия», «Фатҳул-Қадир», «Муҳит».

Шаҳарда узрсиз жума ўқимаганлар жума намози тугамагунича пешин намозини ўқимай туришлари лозим. Бемор ва мусофирлар ҳам пешин намозини жумадан кейин ўқишлари мустаҳабдир.

«Оламгирия», «Канз», «ал-Важиз».

Бемор одам касаллиги енгиллашгани сабабли пешин намозини уйида ўқиганидан кейин жоме масжидига бориб, жума намозини ўқиса, ўқиган пешин намози нафлга айланади. Имомни «Аттаҳийёт» ўқиётганида ёки саҳв саждаси қилаётганида топса ҳам, иқтидо қилиб, жумани ўқийвериши лозим. Бу Абу Ҳанифа билан Абу Юсуф (р.ҳ.) сўзидир.

Икки ҳайит намози вожиб амаллар сирасига киради. Шартлари жума шартлари билан бир хил. Фақат буларда хутба шарт эмас, балки суннатдир. Хутба жумада намоздан олдин ўқилса, икки ҳайит намозида ундан кейин ўқилади. Рамазон ҳайити­ намози узр билан эртаси куни ўқилиши мумкин. Қурбон ҳайити намози узрли ва узрсиз уч кунгача ўқилаверади.

«Оламгирия», «Муҳит», «Мухтасар».

Ҳайит намозига кеч келиб, имомни рукуда топган киши тик ҳолда «Таҳрима такбири»ни айтгач, қарайди: агар имом рукудан бошини кўтармасидан олдин ҳайит намозининг учта такбирини ай­тишга улгурса, тик ҳолда айтиб, кейин руку қилади. Улгурмайдиган бўлса, руку қилиб, унда такбирларни айтиб тугатади. Лекин уч такбирни рукуда айтганида қўлларини кўтармайди. Борди-ю, рукуда такбирларни айтаётганида имом рукудан бошини кўтарса, имомга эргашиб, у ҳам бош кўтараверади. Айтилмай қолган такбирлар соқит бўлади.

Ҳайит намозининг биринчи ракатида имом қироатидан олдин уч такбир айтишни унутиб, қироат қилиб қўйган бўлса, буни қироатдан кейин айтиши ҳам мумкин. Агар рукуга борганда эсига тушса, такбирларни қўл кўтармай, рукуда айтса ҳам бўлади.

Қурбон ҳайити намози узр билан эртасига ёки учинчи кунда ўқилса, кароҳияти йўқ. Аммо узрсиз ҳайитдан кейинги кунларга қолдириш жоиз бўлса-да, макруҳдир. Рўза ҳайити намозини эса, узрсиз бир кунга кечиктириш ҳам жоиз эмас.

«Оламгирия», «Жавҳара», «Табйин».

Ҳайит намози билан жаноза намозини ўқиш бир вақтга тўғри келиб қолса, биринчи бўлиб ҳайит намози, кейин жаноза ўқилади. Ҳайит намозининг хутбаси жаноза намозидан кейин ўқилади.

Қурбон ҳайитининг Арафа кунги бомдод намозидан бошлаб «Ташриқ кунлари»нинг охирги куни аср намозидан кейингача жамоат би­лан ўқилган ҳар бир фарз намозидан сўнг «Ташриқ такбири»ни бир марта айтиш вожиб. Ўқилиши бундай: «Аллоҳу акбар, Аллоҳу акбар. Ла илаҳа иллаллоҳу валлоҳу акбар, Аллоҳу акбар. Валиллаҳилҳамд». У ҳаммага эмас, балки шаҳарда яшовчи эркакларга, муқимга иқтидо қилган мусофир ва аёлларга вожиб бўлади. Ёлғиз ўзи ўқувчи одам бу такбирни айтмайди.

Имом «Ташриқ такбири»ни айтмаса, иқтидо қилувчилар дарҳол айтиб юбормасдан, унинг ҳақиқатан такбирни унутганига ва айтмаслигига тўла ишонч ҳосил қилишлари лозим. Масалан, гапириб қўйиши, бошқа зикр-тасбеҳларни бошлаши, масжиддан чиқишга ҳаракат қилиши каби ҳолатлар содир бўлса, шундагина такбирни муқтадийларнинг ўзлари айтадилар.

Қуёш тутилганда жоме масжидида ёки кенг майдонда жума масжидининг имоми жамоат билан икки ракат нафл намоз ўқиши суннат амаллардандир. Товушсиз, узунроқ қироат қилинади. Намоздан сўнг узоқ дуо ўқилади. Агар имом келмаса, жамоат якка-якка бўлиб ўқишади. Лекин Имом Ҳалвоний (р.ҳ.) сўзига кўра, жума, ҳайитга ўтиб юрган имом узр билан кела олмай, бошқа бирор кишининг имом бўлиб ўқишига буюрса, жоиздир. Қавмга малол келтирмаслик мақсадида имом қироатни узун қилса, дуонинг қисқароқ бўлишига эътибор беради. Дуони узоқ қилмоқчи бўлса, қироатни ихчамлаштиради.

Ой тутилганда ҳам худди қуёш тутилгандаги каби икки ракат нафл намоз ўқилади. Фақат бунда жамоат билан эмас, балки ҳар ким ўзи якка ҳолда ўқийди. Шунингдек, қаттиқ шамол, бўрон кўтарилганда, қор ёки ёмғир тинмай қаттиқ ёғаверганда, осмон қизариб кетганда, кундузни зулмат қоплаганда ёки бирор касаллик оммавий равиш­да тарқалганда, зилзилада, чақмоқ кўп чаққанда, юлдузлар кўп учганда, тунда ортиқча ёруғ­лик пайдо бўлганда, душмандан хавф кучайганда ҳам икки ракат нафл намоз ўқиб, Аллоҳдан нажот сўраш тавсия этилади. Ой тутилганда ва юқорида эслатилган ҳолатларда жамоат билан эмас, балки ҳар ким ўз уйида ўқийди.

Бомдод Намози Аёллар Учун Урганиш – Скачать mp3 бесплатно

Для вашего поискового запроса Бомдод Намози Аёллар Учун Урганиш мы нашли 50 песен, соответствующие вашему запросу. Теперь мы рекомендуем загрузить первый результат БОМДОД НАМОЗИ АЁЛЛАР УЧУН который загружен Jannat Kaliti размером 17.07 MB, длительностью 12 мин и 58 сек и битрейтом 192 Kbps.

Обратите внимание:

Перед загрузкой вы можете послушать любую песню, наведите курсор и нажмите «Слушать» или «Скачать» для загрузки mp3-файла высокого качества. Первые результаты поиска – с YouTube, которые будут сначала преобразованы, после чего файлы можно загрузить, но результаты поиска из других источников могут быть сразу же загружены в MP3 без какого-либо преобразования.

Слушают сейчас

Бомдод Намози Аёллар Учун Урганиш

Юлия Бодай Дважды В Одну Речку

Нервы Ты Любишь Его Speed Up

Подборка Смешных Голосовых Сообщений

Песни Про Беларусь

Фабрика Заплетала Реку В Косы

Демонстрация Комплекса Бадуаньцзинь

Хитовая Зарубежная Дискатека 80 90

Yamaha Песни 80Х

Твои Подружки Хотят Ко Мне В Панамеру Ремикс

Русские Хиты Сборники 2022

Dio S The World Za Warudo Sound Effect Original Recreation

А Я Ревную Тебя Я Так Ревную Моя Ты Только Моя

Токийский Гуль Опенинг На Русском

Domino Stray Kıds Remix Tik Tok

Ninja Turtles Song

На Моих Часах Уже 11 00 Speed Up

На Реках Вавилонских Обиход

Mrbeast Meme Song

Кино Новое Звучание 2022

Namoz uchun kiyim

Намозни ўз вақтида ўқиш фарз ва лозимдир. Вақти кирмасдан ўқилган намозлар ҳисобга ўтмайди. Вақтида ўқишга улгурилмаган намозларнинг қазоси ўқилади.

Алий розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади: «Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам у кишига: «Эй Алий, уч нарсани ортга сурмагин. Намозни вақти кирганда, жанозани ҳозир бўлганда ва эрсиз аёл тенгини топганда», дедилар»

Имом Термизий ривоят қилган.

Ибн Умар розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади: «Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Намознинг аввалги вақти Аллоҳнинг розилигидир. Охирги вақти Аллоҳнинг афвидир», дедилар» (Имом Термизий ривоят қилган).

Аллоҳ таоло фарз қилган намозларнинг ўқиш вақти қуйидаги пайтларда бўлади:

1. Бомдод намозининг вақти – субҳи содиқдан (чин тонг отгандан) кун чиққунчадир.

2. Пешин намозининг вақти – қуёш заволга (оғишга) кетганидан сўнг то нарсаларнинг сояси қуёш тиккага келган пайтдаги соясидан ташқари ўз узунлигига нисбатан икки баравар ортгунига қадар.

3. Аср намозининг вақти – ҳар бир нарсанинг сояси қуёш тиккага келган пайтдаги соясидан ташқари ўзига нисбатан икки баравар ортганидан бошлаб қуёш ботгунчадир.

4. Шом намозининг вақти – кун ботган пайтдан бошлаб кунботар томонда шафақ (қизғиш нурлар) ғойиб бўлгунчадир.

5. Хуфтон намозининг вақти – шафақ батамом йўқолгандан кейин киради.

Витр намози вақти эса хуфтон ўқилгандан кейингина киради. Хуфтон ва витр намозларини субҳи содиққача ўқиса бўлади.

Бомдод намозини тонг ёришганда ўқиш мустаҳаб, аълороқдир. Соат бўйича ҳисобланса, бомдодни кун чиқишидан 40 дақиқача илгари ўқиш мустаҳаб вақтига мувофиқ бўлади.

Пешин намозини ёз фаслида бироз кечиктириб, қиш фаслида эса вақти кириши билан ўқиш мустаҳабдир.

Аср намозини қуёш тиғини ўзгартирмай, нурсиз ҳолатга киришидан олдинроқ ўқиш мустаҳабдир.

Шом намозини доимо қуёш ботиши билан ўқиш мустаҳабдир.

Хуфтон намозини кечанинг учдан бирининг охирида ўқиш афзал ва ниҳоятда аъло бўлади. Витр намозини эса тун охирида уйғонишга қодир бўлган кишилар субҳ олдидан ўқисалар, мустаҳаб амал қилган бўлишади.

Ҳаво булутли кунларда аср ва хуфтон намозларини аввалги вақтларида ўқиш ҳамда бомдод, пешин, шом намозларини эса (вақти киргани маълум бўлмаса) бироз кечиктириб ўқиш мақсадга мувофиқдир.

Қуйидаги вақтларда намоз ўқиш, тиловат саждаси қилиш, жаноза намози ўқиш жоиз эмас (мумкин эмас):

– кун чиқаётган пайтда;

– кун қиём (тикка)га келганида;

– кун ботиш чоғида;

Бу пайтларда намоз ўқиш, Қуръони Каримдан сажда ояти ўқилганда сажда қилиш, жаноза намозини шу вақтга тўғрилаб ўқиш мумкин эмас. Аммо шу кунги аср намози кун ботаётган бўлса ҳам адо этилаверади.

Ибн Аббос розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:

«Менга энг рози бўлинган кишилар гувоҳлик бердилар. Уларнинг ичида энг рози бўлингани Умардир. «Албатта, Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам бомдод намозидан кейин то қуёш чиққунча ва асрдан кейин (қуёш) ботгунча намоз ўқишдан қайтарганлар», деди»

Имом Бухорий, Муслим, Абу Довуд, Термизий ва Насоий ривоят қилишган.

Нафл (ихтиёрий) намозларни имом хутба ўқиш учун минбарга чиққанида, субҳи содиқдан кун чиққунича, асрни ўқиган киши шом намозини ўқигунча адо этиши макруҳдир, яъни жоиз эмас.