“Савобми, азобми, бу…”
“Савобми, азобми, бу…” Бази инсонлар кимгадир ёрдам бермоқчи бўлиб, бошқа бировга панд бериб қўяди-ю, кейин надомат олови ичида қоврилади. Қилган ишини, оқибатини англаб етганида эса қўлидан ҳеч нарса келмайди. «Юрагимда сақлаганларим…” саҳифасига ана шундай вазиятга тушган аёл қўнғироқ қилди. Исмини сир туришимизни сўраркан, «Менинг айтганларимни албатта ёзинг”, дея қайта-қайта тайинлади… — Бу воқеага жуда кўп … Читать далее
