Qish faslining astronomik davomiyligi urtacha 89,0 sutkadan iborat. Qishning boshlanishi deb Quyoshning qishki turish nuqtasidan oʻtishi kunlari (21 — 22 dekabr)

Qish haqida sher

Barglarini to‘kkanda daraxt,
Xashoratlar bo‘lganda karaxt,

Pechkalarda yonganda o‘tin,
Mo‘rilardan chiqqanda tutun,

Dala, bog‘ni qoplaganda qor,
Muzlaganda arig‘u-anxor,

Sovuq xukm surganda xar dam,
Qalin kiyim kiyganda odam,

Dalalarda susayganda ish,
O‘lkamizda demak «kumush qish»!

Keldi qish

Dala-dashtda tindi ish,
Mehmon bo’lib keldi qish.
Qish emas, — qor bobo,
Sovg’alari bor bobo.

Uyda bezog’lik archa,
Tepasida oyparcha.
Xuddi yozday, bahorday,
Iliq kuzgi nahorday.

Qor yog’ar kecha-kunduz,
Suv sovqotib kiygan muz.
Dala-dasht — oppoq gilam,
Qoqib bo’lmas sira ham.

Orom berar qor yerga,
Dam-badam tushib terga.
Kela qolsa gul bahor,
Erib ketar yerdan qor.

Qish

Quyonga dedi Ayiq:

Buncha shoshasan, qiziq?
Qish kelar qilich qayrab,

Qandoq o‘tiray qarab?
Qish g‘amini yeyapman.

To‘xta, nima deyapsan?
Qish degani bir kecha…

Unday emasdir hecham.
Bir uxlab tursang, bahor!
Bahorgacha ko‘p gap bor…

Qishli qirovli kunda
Ovqat so‘rayman kimdan?

Qanaqa qish, ey ahmoq?
Darg‘azab bo‘lar maymoq.

Qishdan qo‘rqmaysiz, demak…
Gap qaytarma tirmizak.

Qor

Qor, qor, qorlar,
Atrof porlar.
Yilt-yilt nurdek,
Oppoq undek.

Shakar undek,
Shakar, desam.
Agar yesam,
Og’rir tishim.

Qor, qor, qorlar,
Atrof porlar.
Yilt-yilt nurdek.

Archa

Archa ko’klamni quchib
Mahkam olgandir ushlab.
Ko’klam ketolmas chiqib
Undan yoz-u kuz, qishlar.

Ko’klam archaga bandi,
Qila olar nima ham?
Axir u o’ralgandir
Sonsiz ninalar bilan!

Qor yog’dirib turadi

Qorbobom bilan kelsam,
Quvonasiz chindan.
Qormomong ham bormi, deb
So‘ramaysiz mendan.

Qormomom ham bor mening,
U tog‘larda yuradi.
Yo‘limiz oq bo‘lsin deb,
Qor yog‘dirib turadi.

Rosa mazza qish

Rosa mazza qish,
Qorlari — kumush.

Oq kiygan atrof.
Qish havosi sof.

Konki uchamiz,
Hech charchamay biz.

Goho qorbo‘ron
O‘ynab kim chaqqon? —

Bilib olamiz,
Qoyil qolamiz.

Qish kelmoqda

Oppoq qish-ey, oppoq qish,
Eh, qorlari yumshoq qish.
Chana, konki o‘ynatgan,
Quvnoq qish-ey, quvnoq qish.

Dam olmoqda dalalar,
Keng vodiylar, daralar,
Fasl gashti atrofga,
Qo‘shiq bo‘lib taralar.

Tarnovlarda sumalak,
Ko‘llar oyna—yaxmalak.
Ayting, ayting bo‘lmasin,
Hech kim yo‘lda charxpalak.

Sovuq hazllasharmi,
Yuzlar jizillasharmi,
Goho-goho uchragan,
Qo‘rqoqni izlasharmi?

Oppoq qor sut singari
Ona Yerga singadi.
Oftob kelib yaqinroq,
Qishning qahrin yengadi.

Oppoq qish-ey, oppoq qish,
Tarqoq qish-ey, qo‘rqoq qish.

O’tib ketti kuz

O‘tib ketdi kuz chog‘i,
Yetib keldi qish yana.
Kengdir muzlik quchog‘i,
Bolalar tortar chana.

G‘izillashib o‘tishar
O‘g‘il-qizlar quvnashib.
Konki otib uchishar,
Bir-birlarin quvlashib.

Dam olib o‘tkazadi,
Bo‘sh vaqtlarin bolalar.
Oq to‘nga o‘raladi,
Butun atrof, dalalar.

Qish ham rohat bizlarga –
Ish qilib, olamiz dam.
To‘lar o‘g‘il-qizlarga,
Qorli tepalar har dam.

Qor parchalar

Qor parchalar, parchalar,
Oq kiyadi archalar.
Qir, adirlar, qo‘ralar
Oq kiyimga o‘ralar.

Uyga kirdi oq odam,
Qarasam, mening dadam.
Dadamning ustin qoqdim,
Dadamga kulib boqdim.

Yoqalarin tuzatdim,
Issiq to‘nni uzatdim.

Qormomomha bor mening