DO`STLARGA ULASHING:

O’rik gullaganda

Derazamning oldida bir tup

O’rik oppoq bo‘lib gulladi…

 

Novdalarni bezab g‘unchalar,

Tongda aytdi hayot otini

Va shabboda qurg‘ur ilk sahar

Olib ketdi gulning totini.

 

Har bahorda shu bo‘lar takror,

Har bahor ham shunday o‘tadi,

Qancha tirishsam ham u beor

Yellar meni aldab ketadi.

 

Mayli, deyman va qilmayman g‘ash,

Xayolimni gulga o‘rayman;

Har bahorga chiqqanda yakkash,

Baxtim bormi, deya so‘rayman.

 

Yuzlarimni silab, siypalab,

Baxting bor, deb esadi yellar.

Etgan kabi go‘yo bir talab,

Baxting bor, deb qushlar chiyillar…

 

Hamma narsa meni qarshilar,

Har bir kurtak menga so‘ylar roz,

Men yurganda bog‘larga to‘lar

Faqat baxtni maqtagan ovoz:

 

«Mana senga olam-olam gul,

Etagingga siqqanicha ol,

Bunda tole har narsadan mo‘l,

To o‘lguncha shu o‘lkada qol.

 

Umrida hech gul ko‘rmay, yig‘lab

O’tganlarning haqqi ham senda,

Har bahorni yig‘lab qarshilab

Ketganlarning haqqi ham senda…»

 

Derazamning oldida bir tup

O’rik oppoq bo‘lib gulladi…