Хикоялар

Ер остида ярим соат «Бу одам ё телба ёки бошига бирор катта мусибат тушган…” Ярим кечаси қабристон деворига тирмашаётганимни кўрган одам шундай хаёлга бориши аниқ эди. Аслида ҳам шундай, ахир, намозга бепарволикдан ортиқ мусибат борми?.. Бир пайтлар ўқиган эдим. Суфён Саврий ҳазратлари уйида ўзи учун қабр кавлаб, бази-базида унинг ичида ўлим ҳақида тафаккур қилиб ётаркан. … Читать далее

Янги дада БОЛА ЎҒРИСИ… (Воқеа реал ҳаётдан олинган) Мадина энди ҳеч қачон эркак зотига ишонмайди. Бети қурсин уларни. Ёнингда: «Ўлдим-куйдим, сендан бошқани кўрсам, кўзим тешилсин!..» деяверишаркан-у, остона ҳатлаб кўчага чиқишлари билан ҳамма нарса эсларидан чиқаркан… Тўғри, Мадина Қўчқоралидан неча йилдан берисига фарзандли бўлолмаяпти…. Мени йиғлатган ҳикоя Бу ҳикояни биров айтиб берди. Мени каналимдаги «Хошим» номли … Читать далее

Боламни пулга алмаштирдим… Ва оқибатда бир неча йил озодликдан маҳрум бўлдим.Ҳозир уйдаман. Турмуш ўртоғим ва фарзандларим ҳам менга нисбатан ўзгариб қолган. Қариндошларимни-ку, айтмасам ҳам бўлади. Чунки мен ўғлим туғилгач, уни сотиш режасини ҳеч кимга айтмагандим. Ҳозир ўғлим олти ёшда. Бирам ажойиб бола бўлган. Мен уни эркалайман, аммо виждон азоби ёмон ўртайди. Оила-азоларимга ҳам болани эркалаганим, … Читать далее

Арлялик қиз Тегирмонимдан қишлоққа тушиш учун йўл бўйида жойлашган катта хўжалик этагидаги сердарахт ҳовли ёнидан ўтиш лозим. Бу оддий қишлоқ уйи: олд томондан қараганда қизил черепиция, том устига қадалган флюгер[1], пичан ортадиган чиғир шундоққина кўзга ташланади. Том орасидан илдизи қорайган пичан боғламларининг хийла қисми ташқарига чиқиб қолган. Негадир бу уйнинг кўриниши мени ажаблантирди, ёпиқ дарвозаси … Читать далее

Илон (ҳикоя) Эрталаб ишга отланган Абдумалик кадрлар бўлими бошлиғининг гапи эсига тушиб, уйга қайтиб кирди. Ҳарбий гувоҳномасини сўрашган. Охирги марта бу ҳужжат қачон керак бўлгани эсида йўқ. Одатда бундай кам «йўқланадиган» ҳужжатлар алоҳида, баланд токчадаги қоғоз қутида сақланарди. Қутининг оғзини очиши билан даҳшатдан тош қотди. Қўл оёғи бўшашиб, қути ҳам ерга тушиб кетди. Бир даста … Читать далее

Сўзда сеҳр бор… Болалигимизда бирорта бўйинсамиз айтган гапга ишонқирамасак уни дарров қасамга таяр эдик: «Воллоҳ де қани!”Рост гапига ишонтиролмай қийналиб кетган жўрамиз ҳам ҳеч иккиланиб ўтирмасдан «Воллоҳ, агар…” дер эди. Ёки бўлмаса «Чор китоб урсин!..” дея энтикиб гап бошларди. Табиийки, ўн-ўн икки ёш болалар Чор китоб (Қурон, Инжил, Таврот, Забур) нелигини билмас, лекин мана шу … Читать далее

Ибратли ҳикоя: Оқибат Бир инсонга кўп иззат-ҳурмат ва бойлик бе­рилди. У ўз жигарлари ва яқинларига қўлдан келганича ёрдам берарди. Айниқса, кенжа укасига кўп ёрдам қилди. Чунки ака отанинг пандига қу­лоқ солиб, қийинчиликлар эвазига кўзла­ган мақ­са­дига эришаётганди. У оқибат нималигини яхши биларди. Ҳеч вақт ота-онаси­нинг сўзини икки қилмасди. Аммо ука акасига ҳасад қилар, зим­дан акасининг савдосига … Читать далее

Тумордаги сурат (ҳикоя) Шанба оқшоми Энди Донаван олтинчи мавзедаги уйига келиб, янги қўшниси—ёшгина Конвей хоним билан танишди. У одмигина қизғиш кўйлак кийиб олган-ди. Икки ҳафта ўтиб, Энди йўлда тамаки тутатиб кетаркан, орқасида шип-шип товуш эшитилди. Ўгирилиб қаради-ю, кўзини узолмай қолди: Конвей хоним! Кўйлаги ҳам, шляпаси ҳам қоп-қора. У қадамини секинлатиб, қорамтир қўлқопини кийди. Сочлари силлиқ … Читать далее