Yura katta, ahil oilada yashaydi. Bobosi, buvisi, dadasi va oyisi ishlaydi. Faqatgina Yura ishlamaydi. Chunki u hali bor-yo‘g‘i besh yoshda.
– Qaniydi, ishlab, hammani xursand qilsam, – deya orzu qiladi Yura.
Bir kuni oila a’zolari uni baliq oviga olib bordi. Bobosi va dadasining ovini havas bilan tomosha qilayotgan Yura baliq tutib, hammani xursand qilgisi keldi. Bobosi unga baliq ov-lashni o‘rgatdi. Qarmog‘iga kichkina baliqcha ilingan-da Yura shunchalik quvondiki… Buvisi baliqchalardan ajoyib sho‘rva pishirdi.
Daryo bo‘yida hamma jam bo‘lib, sho‘rvani ichishardi. – Sho‘rva juda mazali, shirin, – dedi bobosi. – Chunki sho‘rvada Yuraning tutgan balig‘i bor. U eng yaxshi baliqni ovladi.
Bu gapni eshitgan Yura esa xayolida: – Men eng kichkina baliqchani tutdim. Lekin ovni o‘rganib oldim. Hali bobom, buvim, dadam va oyim uchun juda ko‘p baliq tutib beraman, – deya orzu qilardi.