БАХТНИНГ БИР ЛАХЗАСИ…


— Танюша, мен сени бир одам билан таништирмокчийдим, — секин шивирлади Влад. — Факат илтимос, аклли киз болиб, жилмайишни унутмагин!
— Бугунмас, — деди Таня ковогини уйиб. — Биласан-ку, мен унаканги нарсаларни жинимдан йомон кораман!
— Ахмок болганмисан? У одам жуда бадавлат. Хамма хурмат килади. Менга жудаям керакли… Менга кара, сенга бирпас оша билан гаплашиб кориш шунчалик кийинми?.. Отинаман!..
— Сен мендан фойдаланмокчимисан?
— Асалим, келажагимизни ойласанг-чи!..
Таня тескари огирилиб олди.
— Бизда келажак нима килсин?
— Танюша, секинрок гапиргин! Атрофдагилар бизга караб койишяпти.
— Вой Худойим!.. Бунакасини кормагандим… Майли, таништир оша одаминг билан! Лекин вада бер, кейин мени уйимга олиб бориб коясан! Мен жуда чарчадим.
— Албатта, жоним, — Влад айолнинг колини опди, — Дунйонинг нариги четига десанг хам олиб бораман. Мен хозир…
Влад коз очиб юмгунча топланганлар орасига кириб гойиб болди…
Таня одамларга хиссиз козлар билан бокаркан, бир нарсани сира тушуна олмасди. Нега Владга бу кадар осонликча йон беради? Созини кайтара олмайди? Ахир, аллакачон орталарида бир пайтлар пайдо болган йоник мухаббат сона бошлаган-ку!..
Влад беш дакикалардан сонг йонида кекса бир еркак билан пайдо болди.
— Мана, Танюша, танишинглар, бу киши хаммамиз учун хурматли Ян Олегович боладилар!.. Бу — Танюша!..
кариянинг ози гапни илиб кетди.
— Сиз билан танишганимдан багоят мамнунман. Биласизми, сизни анчадан бери кузатиб тургандим. Жуда гозалсиз! Сиздек айолни копдан бери учратмагандим…
— Ян Олегович, рухсат берсангиз, сизларни йолгиз колдираман! — деди Влад кетишга чогланиб. — Зерикманглар, мен тез кайтаман!..
Таня унинг ортидан хомрайганча караб колди. Ян Олегович унинг холатини сезса-да, билдирмади. Ехтийоткорлик билан Танянинг белидан олди-да, шампан виноси ичишга таклиф етди. Айол каршилик килмади.
— Сизга буер йокдими? — соради кария стол каршисига бориб отиришгач.
— Йок, мен бундай тантаналарни йоктирмайман. Хаммаси юзаки.
— Сиз хаксиз. Ишонасизми, сизнинг очик гапиришингиз менга жуда йокди.
— Хурсандман.
— Йок, Танюша, сиз уйимга келиб аксинча мени хурсанд килдингиз.
— Хали… Сизми бу уйнинг егаси? — хайрат аралаш карияга тикилди Таня. — Кечиринг, мен ойламай гапириб юбордим! Хафа болдингизми?
— Асло… куриб кетсин шу тантаналари!.. Истасангиз, мен сизга ичкарини корсатардим.
— Корсата колинг!
кария уни ховлига олиб чикди. Ортага ажойиб фаввора курилган. Ховлининг айлана-атрофи гулзор. Сал нарига чет еллардан келтирилган манзарали дарахтлар екилибди. Йонида ориндик. Умуман, буерни шохона касрга бемалол кийосласа боларди…
— Майлими, сизга бир савол берсам? — кария сигарасини тутатиб Таняга юзланди.
— Майли.
— Айтинг-чи, сиздай аклли ва гозал айол Владга охшаган йигит билан нега учрашиб юрганийкин?
Танянинг ковоги уйилди.
— Сиз акллилигимни каердан била колдингиз?
— Е, мен анча йошга кирганман. Шундай екан, одамнинг кимлиги, кандайлигини тез англай оламан. Бу менинг иккинчи касбим, ха!
— Биринчи касбингиз нима?
— Танюша, келинг, яхшиси, сиз хакингизда гаплашамиз!.. Биласизми, агар адашмасам, сиз бахтсиз инсонсиз.
— Нега унака деяпсиз?
— Чунки озимга йокадиган одамларнинг бахтсиз болишини истамайман.
— Унда нимани таклиф етасиз?
— Биринчи навбатда исмимни айтиб чакиришингизни хохлардим. Ана шундай килсангиз, озимни анча йошарган хис етаман.
— Хоп, Ян, нимани таклиф килган болардингиз?
— Меникига борсангиз…
— Шунда мени бахтли киласизми?
— Йо-ок, аксинча сиз мени бахтийор киласиз. Менда болса, сиз учун сюрприз бор.
— Нима екан?
— Хозирча сир. Тез орада озингиз билиб оласиз.
— качон?
— Танюша, нега титрайсиз? коркманг, керакли одамлар сиз билан богланиб, хаммасини тушунтиришади… Хоп, енди борайлик!..
кария уни яна боя танишган жойларига кузатиб койди-да, ози мехмонлар орасига кириб кетди. Таня Владни кидира бошлади. У сал нарида икки киз билан турар, нималарнидир тушунтириш билан овора еди.
— Влад, сен мени уйимга олиб бориб коймокчийдинг! — деди Таня унга якинлашиб.
— Ие, сен кайтдингми? Хош, кандай отди сухбатларинг?
— Машинада айтаман.
— Бопти, жоним, мен хозир. Машинани олиб чикай…
Шу махалда соат тунги иккилар бор еди. Мехмонлар хам аста-секинлик билан таркала бошлашди. Таня коронгиликда кочага чикиб онлаб машиналар орасидан Владникини кидира бошлади. Нихоят олдига машина келиб тохтади. Таня орка ешикдан секин ичкарига кириб отирди-да, Владга караб:
— Нега турибмиз? Юрмайсанми? — дея соради.
Влад индамай моторни от олдирди ва машина жойидан козгалди.
— Сигаретимни олиб бер! — деди Таня ориндикка суяниб отирган койи. — Жуда сикилиб кетдим.
Влад кайрилмасдан кутичадаги «Парламент» сигаретини Таняга тутказди.
— Ие, нега бунака сигарет олдинг? Сассик-ку бу!..
Яна жавоб болмади.
— Влад, — тутунни очик ойнадан ташкарига пуфлаб давом етди Таня, — Менга ростини айт. качондан бери сен учун суюкойокка айландим-а? кайокдаги кария билан таништирдинг. Нахотки мен шунакаларнинг тенги болсам?.. Бу биринчиси. Иккинчидан, нега оша кария уй егаси еканини айтмадинг?.. Айтганча, у мени бахтли килмокчи екан… Сени бу нарсалар кизиктирмайдими?.. Нимага жимсан? Огзингга толкон солволганмисан?
— Мен Владик емасман — еркак тосатдан оркасига огирилди.
— Нима?.. Кимсиз унда? — коз онгида буткул бегона йигитни корган Танянинг ранги окарди. — Машинани тохтатинг, мен тушиб коламан!
— каерга тушасиз? Шу даштерда-я? Шахаргача хали он чакирим бор.
— Бир амаллаб йетиб оларман.
— Ярим кечаси-я?
— Сиз Владикнинг машинасида нима киляпсиз?
— Бу озимнинг машинам.
— У холда нега мени машинангизга отказдингиз?
— Мен отказганим йок. Озингиз отирдингиз. карасам, жуда асабий екансиз. Индамай коя колдим.
— Тушириб юборсангиз боларди-ку!..
— Хеч качон таксичилик килмаганман. Бир синаб коргим келди… Майли, истасангиз ошаерга кайтариб ташлаб келаман.
— Йок… Агар озингиз хам шахарга кетайотган болсангиз, олиб бориб койинг. Хакини толайман!.. Сиз хам мехмонга борганмидингиз?
— Ха — жавоб килди хайдовчи.
— Бир озингизми?
— Ха… Отингиз нима?
— Таня.
— Меники Алик. Достларим шундай деб чакиришади. Асл исмим еса, Олег…
Шу койи икковлари хам бир огиз гапиришмади. Шахаргаетиб келгачгина, Таня тилга кирди:
— Чирогингизни йокинг, мен йол хакини толаб койишим керак!
— Шарт емас. Сизга хизмат килганимдан мамнунман.
— Рахмат.
* * *
Таня уйга кириб компютерни йокди. Кейин сигарет тутатди…
Билмайди. Мониторга тикилганча узок вакт отирди. Шу орада ярим кути сигарет чекиб юборибди…
Кутилмаганда озини йомон хис кила бошлади. Билдики, хозир хушидан кетади. Доимо шундай болади. Болалигидан колган асорат бу. Тезда орнидан турди-да, хар ехтимолга карши йонига спирт ва укол учун шприс-дориларни койди…
Бирдан кулоги шангиллай бошлади. Коз олди коронгилашди. Таня шоша-пиша орнидан турди. Ха, тезда йотиш лозим!..
«Коп чекиб юбордим шекилли»… Танянинг охирги марта есида колгани шу болди. У хушидан кетди…
* * *
Дугонаси Янканикида мехмонлар бор еди. Улар Иван Купало байрамини нишонлашяпти. Тогри-да, бу байрамнинг бошкаларидан нимаси йомон?..
Мехмонлар бир соатча ичкарида отиришгач, бирдан оринларидан туриб ташкарига — кол бойига йол олишди. Уерда хаво тоза, колнинг муздек шабадаси жоннинг хузури…
Бирпасда ортага олов йокишди…
Таня хам оловдан уч метрлар нарида турарди. Йок, дарахтлар ортига яширинмади. Бир жойда тик турганча мехмонларни кузата бошлади. Уни коришди. Аммо хеч ким ётибор каратмаяпти. Таня болса бунаканги муносабатларга коникмаган. Аввалига хайрон болди. кизик, ози буерда нима килиб турибди? кандай келиб колди? Нега уни хеч ким пайкамаяпти? Хаммалари таниш одамлар-ку!.. Ана, Диана Максим билан учинчи каватда туришади. Юрка билан Лина еса, бешинчи каватдан…
Таня уларга якинрок боришга ахд килди. Лекин… кадам ташламокчи болганда, аста-секин хавога котарилди…
«Мен олдиммикан? — хайолидан отказди у. — Бу озим емас, рухим болса-чи?.. Унда нега овкатнинг хидини димогимда туйяпман?.. Йо ойнадан озимни ташладиммикан?.. Билмадим… Есимда йок… Тохта, балки сувга тушиб корарман?..»
Таня сувга якин боргани билан ичига туша олмади. Колдан беш сантиметрлар баландликда муаллак туриб колди.
«Демак, аник олибман, — конглидан кечирди у. — Ех, афсус… Ха майли, олибдими, енди нариги дунйода нима гаплар еканини аниклаб коради. Афсус, Янканинг гошти меникида еди. Ерталаб чикса, мен болмасам… Уф-ф, роса кийналадиган болди-да, бечора!..»
Таня хавода турганерида асфалтда конга беланиб йотган танасини тасаввур килиб корди.
— Бориб корсаммикан?.. Е, сасиб кетгандир хаммайок… Яхшиси, мехмонлар томонга бориб, Янкага кандайдир йол билан белги бериб кораман…
Хаш-паш дегунча Таня яна олов каршисида хозир болди. Мехмонлар сухбатга берилгандан берилиб кетишибди. Астойдил кулок тутди.
— Нима десаларинг денглар-у, — деди Костя, — Лекин Таняга ачинаман. Йолгиз шорлик.
— Оббо, — гапга аралашди Янка. — Сиз еркаклар йолгиз айолларнинг хаммасига ачинасизлар…
— Нима деганинг? Йолгизлик йомон. Шундай кунлар боладики, сув беришга бир одам тополмай халак болиши мумкин киши.
— Таня йолгизмас. Сен корсайдинг, унинг йонига канаканги машиналарда еркаклар келишади…
Бу сухбат хам Танянинг жонига тегди. Аста хавога котарилиб, ормон ичкарисига кирди. Беш метрлар нарида нимадир яркирагандек туюлди. Таня пастлади. кизик, бу илохий гул… Ормонда кандай пайдо болди бу гул? Айтишларича, у нариги дунйо жаннатида болиши лозим еди. Нахотки, нариги дунйода юрибди?..
Ха, яна айтишардики, шу гулга мабодо ропара келган одам нима тилак тиласа, албатта, ижобат болармиш. кани, тилак тилаб корсин-чи!..
Таня гулни йердан юлиб олди-да, аста шивирлади:
— Мен бахт нима еканини билишни истайман… Мен уни хис килишни истайман. Илтимос, хеч курса бир дакикагина… Шу бир дакикалик бахт абадий давом етсин, илтимос!..
Шунда Танянинг колидаги гул оз-озидан мовий ранг олов чикара бошлади. Олов унинг колларини куйдирмас, факат караганда козлари огрирди. Таня козларини юмганча кейин нима болишини кутди. Бироздан сонг олов хийла пасайди. Таня козларини очди…
* * *
Таня козларини очганда полда чозилиб йотарди. Устида компютер турадиган стол, монитор юзига тегай-тегай деб турибди. Танянинг ози зорга нафас оларди. У нималар болганини еслашга уриниб корди. Ха, стулдан турган захоти хушидан кетган. Демак, йикилайотиб столни ушлаб колган-у, устига кулаган…
Хош, енди кандай туриб олади орнидан?.. кимирласа-ю, монитор тушиб кетса… Симда ток болса-чи?.. Таня болалигидан токка якинлашишга коркади…
Яна козларини юмди. кайтадан хавога котарилайотганини хис етди. Тагин олов йонида пайдо болди.
— Худойим, бу нима ози?..
Мен тирикманми ози?.. Тирикман. Мен нимадир килиб туришим лозим…
Козларини очиб, аста ойокларини кимирлатиб корди. Хаммаси жойидага охшади. Охиста каддини котариб, компютер уланган жойга кол чозди. Улгурмади. Монитор тосатдан полга кулади.
Шу тобда квартира ешиги очилди.
Ким болди?.. Калит факат Владда бор еди-ку!..
Хурсанд болиб кетди. Хеч качон Владнинг келишидан бу кадар кувонмаганди.
— Танюша, сенга нима болди? — бакирди Влад ичкарига кирибок ва куткариш учун стол томон ташланди.
— Аввал компютерни очир! — деди зорга Таня.
Влад очирди.
— Нима болди?.. Тохта, сени хозир котариб оламан!..
— Тегма, огрияпти!.. — кичкириб юборди Таня. — ковургам синганга охшайди. Яхшиси, колингни бер!
— Балки касалхонага олиб бориш зарурдир сени?
— Керакмас. Хозирмас, Владик. Бирпас йотай, отиб кетар…
— Майли… Озинг биласан… Биласанми, мен нима учун кирдим олдингга?
Влад Таняни каравотга йоткизгач, стол-стулларни жой-жойига койиб чикди.
— Менга нима болганининг енди кизиги йокми? — алам билан соради Таня.
— Танюша, бас кил! Сени яхши биламан. Бормайман дедингми, тамом!..
— Ха-а, нимага кирдинг олдимга?
— Икки кундан сонг Венага учиб кетаман… Биласанми, сен Ян билан кандай келишувга еришгансан, билмадим-у, лекин у фирмам билан жуда жиддий битимни имзолади. Омадимиз кулди, жоним!.. Хуллас, сен мен билан оша йокка боришинг лозим. Айт, икки кун ичида тузалиб кетармикансан?
— Сен хайвонсан! — деди йотганерида Таня. — Сен билан хеч каерга бормайман. Сени коришга козим йок!
— Тушунмадим…
— Нимани тушунмадинг? Оша куни каерга, ким билан кетганимниям билмайсан… Сенга умуман кизиги йок.
— Биламан. Сен бошкаси билан кетиб колибсан…
— Шу нарсани бамайлихотиргина гапиряпсан-а?
— Нима килай?.. Сенинг бойнингга аркон солиб юролмайман-ку!..
— Шунаками? Унда… Калитни жойига койгин-да, козимдан йокол!..
— Танюша, озимнинг бойлигим, сени кандай йолгиз ташлаб кетаман?
— Иккиюзламачисан сен!.. Мени тинч кой! Мен хозир озимни йомон хис киляпман…
— Бопти, лекин врачни барибир олдингга юбораман!..
Влад шошилинч калитни жойига койди-да, ташкарига чикиб кетди…
* * *
Ерталаб Янка кирди. Ранглари бир ахвол еди. Таня зорга орнидан туриб отирди.
— Сенга нима болди, Яна?
— Е, кеча кошнилар билан Иван Купало байрамини нишонлагандик. Ерталабгача отирибмиз…
Таня бирдан хушйор тортди.
— Нечада бордиларинг? — соради Таня.
— Соат кечкиеттиларда.
— Олов хам йокдиларинг-а?
— Ха, сен каердан биласан?
— Кейин… Сенинг Костянг мен хакимда гапирди, ростми?
— Тушунмадим… Нима, сен хам борганмидинг?.. Йог-е, у йерда сен йок единг…
— Ешит, сен унга жавобан роса мени йомонладинг…
— Бу гапларни каердан олдинг?
— Биламан-да!..
Таня жуда хайратда еди. Кечаги вокеалар билан Янканинг гаплари хакикатан мос келяпти… Нахотки?..
— Демак, гап бундай, — дея дугонасига огирилди Таня. — Мен сенинг отиришингга кирмайман. Ана, гоштингни олгин-у, козимдан йокол!..
— Ортокжон, бу нимаси? Одам мастликда нималар демайди…
— Бор, бор!
Таня уни итара-итара квартирадан хайдаб чикарди ва ешикни тамбалади.
* * *
Таня ортига кайтиб орнига чозилди ва козларини юмди.
кизик, кеча нималар болди ози?
Демак, юзтубан полга йикилган-у, шу захоти бошка бир дунйога бориб колган.
Олиб кетсин!
Унинг йодига ормондан топиб олган илохий гул, кейин… Тилак тилагани тушди. Ха, бир дакикалик бахт тилаганди. Шу бир дакикалик бахт абадий болишини истаганди…
Шу бахтни тасаввур килишнинг имкони бормикан?..
Таня бироз йотгач, уйкуга кетди…
* * *
Самолйот салонида стюардесса хаммага ичимлик таркатиб юрарди. Влад бир стакан ичимлик олиб Таняга узатди. Айол Владгаеб койгудек тикилиб каради.
кандай йомон коради-я бу нусхани!.. Нимага у билан учишга рози болди? Уйда жимгина отираверса олармиди?..
— Ех! — деди Влад кафтларини бир-бирига ишкалаб. — Венада маза киламиз. Биз учун алохида дастурлар таййорлаб койишган…
Таня индамай хожатхонага кириб кетди. Киргани хамоно сигарет тутатиб ойнадан ташкарига бокди. Самолйот оппок булутлар устидан учиб борарди.
«Ох, канийди булутлар устида учиб юрсам!..» — хайолидан кечирди у…
Хайолидан шу созларнигина отказишга улгурди, холос. Шу пайт самолйотнинг онг мотори портлаб кетгандек туюлди. Самолйот силтана бошлади. Хаммайок тос-тополонга айланди. Кимдир йикилган, яна кимдир бор овозда кичкирган…
Факат Таня хавода муаллак турарди. Бу холат хам узокка чозилмади. Самолйот кулай бошлаганда у ойнани синдириб ташкарига озини урди. Йерга куламади. Аксинча булутлар узра бемалол парвоз кила бошлади…
Бир махал караса, кулаб борайотган самолйот йонида Влад хамер томон тушиб боряпти.
— Уф-ф… Енди Влад йок! — дея олди Таня…
* * *
Айол кора терга ботиб уйгонди. Козларини ишкалай-ишкалай очди-ю, телефонга йопишди:
— Алло, Влад, бу мен, Таняман!
— Нима болди, юлдузим?
— Илтимос, Венага учма!
— Бу нима деганинг?.. Йомон йикилиб, сал босинкираяпсанми дейман?
— Сен тушунмайсан… кандайдир конгилсизлик юз беришини сезиб турибман. Самолйот кулаб тушиши мумкин, ешитяпсанми?
— Балки куламас…
— Е, билганингни кил!..
* * *
Орадан икки кун отди. Влад кетайотиб хам конгирок килмади. Таня юраги гашланиб, секин орнидан турди. Шу тобда ешик конгироги чалингандай туюлди. Бориб ешикни очди. Остонада Алик кулиб турарди.
— Сиз?.. кайси шамоллар учирди?
— Отиб кетайотгандим… Бир коргим келди, Танюша!
— Квартирамни кандай топдингиз?
— Топдим-да!..
Ичкарига киришгач, Таня мехмонни ошхонага таклиф етди.
— Барибир тушунмаяпман… кандай топдингиз мени? — соради Таня.
— Тогрисини айтайми?
— Ха.
— Ян Олеговичнинг одамиман.
— Нима бопти?
— Сизга нима десам екан?.. Билардим… Ян Олегович сизга коз ташлаб юрганини биламан… Аммо… Мен хам сизни корганимдан кейин…
— Бу хушомадми? — йигитнинг созини болди Таня. — Еркакларнинг хаммасиям шу екан-да-а?.. Бир марта йотиб кориш учун нималар деб ташлашмайди!..
— Йок, — Алик унинг йелкасидан охиста тутди, — Мени хали умуман билмайсиз-ку!.. Йоктириб колганман сизни… Хохласангиз ишонинг, хохламасангиз…
— Ишонмасам нима киласиз? — кулиб Аликнинг колиниелкасидан нари сурди Таня. — Шунда мени тинч коясизми?
— Афсуски, тинч коя олмайман…
— Ахир бошлигингиз билан тескари болиб коласиз-ку!..
— Таня, мен хакикий мухаббатни бир умр орзу килиб яшадим. Мана, ойлайманки, топдим ошани. Енди менга хеч ким тосик бола олмайди… Илтимос, мени тогри тушунинг!.. Сизни хеч качон коз йош токишга коймайман, мана корасиз!..
— Йок, — деди Таня, — Мен бир огиз гапга учиб, озини топшириб коядиганлардан емасман… Очиги, еркаклардан куйганман… Тинч койинг мени! Хеч болмаса бугун тинч койинг!..
— Хоп, сиз нима десангиз шу! Билингки, доимо умидворман мухаббатингиздан!..
Аликни кузатиб кайтгач, Таня яна Влад хакида ойлай бошлади.
— Нахотки, олди?.. Балки хаммаси болмаган гаплардир…
Шу пайт телефон жиринглади. Таня шошилинч гошакни котарди. Ян Олегович екан.
— Танюша, — деди у негадир хириллаган овозда. — Кечиринг, мен сизга бир хунук хабарни йетказишга мажбурман…
— Нима болди?
— Влад учган самолйот кулаб тушибди… Хеч ким тирик колмаганмиш… Хадемай телевизор оркали хам айтиб колишса керак… Факат… Сиз куйинманг!..
Нега куйинсин?.. Бу еркакдан аллакачон тойиб кетган… Алдаганларига куйсинми? кошиб бериб фойда кормокчи болганларига куйсинми?..
Таня бошашиб стулга отириб колди. Хайолига куни кеча корган нарсалар келди. Сонгра… Илохий гулни еслади… Ха, бир дакикалик бахт тилаганди. Шу бахт абадий болишини тилаганди… Демак… Нахотки, Алик болса шу бахт?.. Бечора тиз чокишга таййор турди… Нима килсин?.. Йок, у Владга охшаган емас… Агар шундай болса, оша кечаси бир йокка судраб кетмасмиди?..
— Ох, Алик, мени кечир!.. Озимнинг хам юрагим жиз етган. Аммо бир коришдайок озимни топшириб койолмасдим. Тушун!.. Корасан, кейинги келганингда, севгимни ошкор етаман… Чунки сен менинг бир дакикалик, аммо абадий бахтимсан!
Хикоялар
БАХТНИНГ БИР ЛАХЗАСИ…