Салом. Хайирли тонг!

Салом. Хайирли тонг!

Салом. Хайирли тонг!
Салом. Хайирли тонг!

Соат 6:00. Робияни телефонига навбатдаги СМС келди. «Салом. Хайирли тонг! Яхши йотиб турдингми? Мани уйгониб, согиниб колмадингми? Мана бугун хам уша вактда СМС йоздим))”. Бу СМС лар Робияга таниш, хар куни бир вактда, бир хил СМС келади. Робия хам оз навбатида Собирга бир хил жавоб йозади. Факат уники айнан бир вактда емас. Хар хилрок, нечидир минутга фарк килади. «Ассалому Алекум. Сизга хам Хайирли тонг! Рахмат жуда зор ухладим. Согинчим, заррача!))”… Ха. Бу уларни хар кунги саломлашиш СМС лари деса болади. Собир ва Робия бир бирини 3 йилдан бери танишади. Улар автобусда тосаттан бир вокеа сабаб танишиб колишган. Ушанда Робияга икки маст йигит гап отиб, унга тегажорлик килишвотганди. Автобусдаги одамлар, йигитлар ичиб олганигами, йоки улардан коркибми, ози одам хам кам еди. Йок, кондуктор етироз билдирганди, бир нарсалар диб сокишди, кейин билетингни сотгинам дийишди. Собир оркарокда отирганди. Бу гаплардан кейин орнидан туриб, уларни олдига келди. Озгина жанжал, кейин пастга тушишди. Автобус йолида давом етди. Собир улар билан алохида гаплашди… Робия автобус ойнасидан караб колди… Робия тикувчилик фабрикасида тикувчи болиб ишлайди. Хар куни бир вактда шу автобусда уйга кайтади. Собир хам уша атрофда институтда окийди. Уни хам дарслари тугагандан кейин шу вактда, шу автобусда уйга кайтади. Ертаси куни Собир автобусни орка ориндигида отириб кевотганда йонига бир киз келди. Бошида у ахамият бермади. Йонида жой бош еди. Лекин киз Собирга караб турарди. У киз Робия еди. Собир киз унга тикилиб турганига озини галати хис килди. Кейин кизга: — Кечирасиз. Отирмокчимисиз. Мархамат (шундай деб орнидан турди) — Йок. Сизга рахмат етмокчидим. — Жой берганимгами? — Йок. Мани танимадизми? — … (Собир ойланиб колди) — Кеча мани безорилардан химоя килгандиз. Бегона болсез хам. — Ха. Кечамиди. Узр. Сизга карамаган хам еканман. Бемалол. Нега енди бегона екансиз. Ман барчани оз якинимде кораман. Сизга йордам берганимдан хурсандман. — Кеча сизга рахмат етолмаганимга роса уялиб юрдим. — Ози рахмат етишизга имкон болмадику. Тушиб кетдик. — Ха. Лекин барибирам. Бугун сизни кориб роса хурсанд болдим. Йонизга келиб, нима диб гап бошлашни хам билмадим. Яна бир бор рахмат… Бу иккинчи учрашув. Лекин биринчи сухбат. Шу холатдан кейин автобусда бир бирларини хар кун корадиган болиб колишди. Исмларини етишди… телефон ракам… енди телефонда сухбатлар… (бир канча вакт, тахминан 1 йилча отди, Собир окишни тугатиб, ишга кирди) — Алло. Робия. Салом. — Ассалому Алекум. — Сизга бир гап етмокчидим. — канака гап. — Сизни сансираб гапирсам майлими? — Хоп. Озиз биласиз (Робия ойланиб колди. Нега сансирамокчи диб) — Хозир ойланиб колдинг. Тогрими? Сабаби, ман озимга якин олганларимни барчасини сансираб гапираман. кизларни назарда тутвомман. Бунга синфдошларим, коллеждаги курсдошларим еришган. Институтдагилар хам ериша олмади. Уларни сизлаб чакираман. Уша охиргилари коллеждагилар болиб колганди. Ман енди шуча пайтдан кейин сан еришдин. Агар хохламасанг, сизлаб хам чакиравераман. — Йок, ман сансираб чакиришизни хохлайман (Робия ози билмаган холда шу гапларни етворди) — Хурсандман. Майли кейинрок телефон киламан. — Хоп Яна 2 йил отди. Собир хар куни соат 6:00 да СМС йозадиган болди. Бир хилларида кечрок хам йозарди. Ухлаб колиши, яна бошка сабаблар… лекин копрок 6:00 да. Лекин сонги пайтлар, йенги телефон олганидан кейин роппа роса 6:00да келарди. Юборадиган СМСи: «Салом. Хайирли тонг! Яхши йотиб турдингми? Мани уйгониб, согиниб колмадингми? Мана бугун хам уша вактда СМС йоздим))”. 3 йил ичида уларни орасида калин муносабат уйгонганди. Лекин улар буни севгимас диб ойлирди. Аслида севгидан бошка нима болиши мумкин? СМСда согинч хакида йозилвоти. кизик. Ростан хам бир бирини согинишармиди бир уйкуда. Бу савол Собир ва Робияга хам кизик еди. Собир унга СМС йозди. ”Робия. Якингинам. Сандан бир нарса сорайман, ростини ет. Ман санга шунча СМС йозаман. Согинмадингми диб. Сан заррача дийсан. Ростан хам заррача согинасанми? Шу манга кизикде.” Робия жавоб йозди: «Биласизми? Сиз билан ухлашимдан олдин гаплашиб болганимдайок согинишни бошлайман. Шунинг учун, согинчимни оз болса хам жиловлаш учун, тушларимда хам сизни коришга харакат киламан.Заррача деганим, хар нарса заррачалардан ташкил топган. Зарарачалар болмаганда улкан нарсалар хам болмасди. Сиз хам мани согинасизми? Доимо озиз сорийсиз, лекин хич сани согиндим димийсиз”. Собир жавоб йозди: «Санчалик согина олмасаканман. Сани согинчинг заррачадек болса, маники шунаканги юкоридаки, уни хич ким хали хис килмаган екан. Мандан бошка. Лекин ухлавотганимда сани согиниб уйгониб кетганимда, коришим учун хонамни хар деворига сани расмнингни осиб чикганман. кайси томонга карасам хам, сани кораман. Факат сани”. Мана бу согинч. Тарифга созлар ожиз. Бундай согичлилар бир бирини севмиди диб етиб боладими? Барибир ичидагисини етиши керак. Собир биринчилардан чидай олмади. Ва учрашувга таклиф килди. Совга диди. Узук хам сотиб олди. Учрашувни битта кафега белгилади. Севги изхорни хам оргинал килмади. Узукни олиб, Робияни бармогига такиб коя колди. Робия тушунмай хам колди. Собир: «Ман сани севаман, манга турмушга чик” диб, сухбатни тугатиб коя колди. Манимча бунга хам анча куч ва ирода топлагандир…. осонмас етиш. Робия бир огиз жавоб кайтара олмади. Узукни олиб колгани, бу кабул килганиде. Собир хам шундай ойлади. Кафедан чикиб, бекатга боришди. У йерда бир кари кампир турганди. колида огир сумка. Бозордан кевотганга охшийди. У Собирдан уни уйигача олиб боришини илтимос килди. Собир йок дия олмади. Кампир уни бу йердан унча узок емас еканини етиб отди. Робия хам улар билан бирга кетди. Йолда кампирни тилидан дуо тушмади. Ростан хам узок емас екан. 5 дакикада йетиб боришди. Кампирни бир пиойола чойга таклифни рад етишди, кеч ковомиза диб, бахона килиб кетишди. Кампир яна дуо килиб колди. Бахор ойи келди. Хар кунгидек бугун хам Робияни телфонига СМС келди. «Салом. Хайирли тонг! Яхши йотиб турдингми? Мани уйгониб, согиниб колмадингми? Мана бугун хам уша вактда СМС йоздим))”. Робия хам уша жавобни жонатди. «Ассалому Алекум. Сизга хам Хайирли тонг! Рахмат жуда зор ухладим. Согинчим, заррача!))” Собирдан яна келди: «Якин кунлар уйинга онам билан аммамни юбораман”. Бу гапга Робиядан жавоб келмади. Нима диб хам йозарди. Соат 10:00ларда Собир Робияга телефон килди. Нимадир етмокчиди. Лекин Робия «кейинрок озим телефон киламан. Хозир ишларимни киволий” диди. Манимча яна совчилар хакида гап кетади диб ойлагандир. 2 соатдан кейин вада бергани учун кайтиб конгирок килди. — Алло. Ассалому Алекум. Яхшимисиз. — Воалекум Ассалом. Ха зор. Ишларинигни килиб болдингми? — Ха. Хозирча килиб болдим. Хали яна бор. — Ман хозир дарахтга чиквотудим. — Нега? — Кочада болаларни варраги дарахтга илиниб колибди. Тепасида, олса боларкан. Ушанга илтимос килишганди, «Амаки олиб беринг, ози битта еди. Уйдагилар бошка олиб бермимиз” дийишганди, майли диб обермокчиман. Хозир дарахтни яримига чикиб колдим. Анакиса халирок озим СМС йозаман. СМСимни кутгин, албатта йозаман. Йоки озинг килгин. Ишларингни хаммасини килиб болиб. Майлими? — Хоп боладиде. Соат 15:00 лар болди. Бу пайтда ман 10 марта дарахтга чикиб тушардим диб ойлади Робия. Нега СМС йозмаяптилар. Озим киламан. Ракамларни терди. Жавоб йок. кайта телефон килди. Яна жавоб йок. 1 соатлардан кейин яна телефон килди. — Алло. Ассалому Алекум. — Воалекум Ассалом. Ким бу? — … (бегона овоз еди. Робия нима дийишини билмий колди. Собир хич телефонини бегоналарга бермасди, адашмадимми диб ракамга караб койди. Адашмаган.) — Кечирасиз. Ман Собирга телефон килгандим. Уларни чакириб бера олмайсизми? — Сиз Робиямисиз? — Ха. — Манга Собир сиз хакингизда етганди. Коп етар еди. Жуда хам коп етар еди. — … — Собир енди орамизда йок. — Нега…..(овози титраб чикди). — Телефонни хозирча манда. Бахтсиз ходиса. Боя негадир дарахтга чикган екан… уша йердан… йикилибди… Шомга чикарамиз. Ундан айрилиб колдик. Ман халигача озимга келолмаяпман. — … (Робияни кулогига бу гаплар кирмасди) — Узр. Бошка гапира олмайман. У сизга уйланмокчи еди. Уни телефонини енди ким тутишини хам билмиман. Бугунча манда турибди. (алока узулди) Робияни хайоллари остун устун болиб кетди. Минг хайоллар. Факат бир гапни кайтаради: «Йок. Ишонмайман. Болиши мумкин емас. Улар олмаганлар. Улар тириклар. Ортоклари хазил килишвотти. Кимдан билишим мумкин? Йок. Уйларига бораман. Хозирок бораман”. диб, йолга чикиб кетди. Собирни махалласига кириб бормокда. Телефонга караб караб кояди. Хозир Собир кайтиб телефон киладигандек. кайтиб телефон килишга юраги бетламийди. «кайси уй едия. Нечинчи еди. Уйларини еслолмаяпман” диб ойлаб тез тез кетиб борарди. «Шом болишига 1 соатча вакт бор. Агар ростан хам олган болсалар, одамлар топланган болиши керак. Кочани номи канака еди. Ха. Мана шу коча. Шу коча болиши керак. Телефонларида шу йерда тушган расмлари бор еди. Шу кочадан юраман. Машиналар, одамлар коп. Нахотки рост болса. Ишонмааааймааааан!!!” деб бакириб юборди. Оркасидан айоллар кевотган екан. Улар келиб, Робиядан хол ахвол сорашди. — Тинчликми кизим? Сизга хич нарса болмадими? Йордам керакмасми? — А? (Робия, уларга савол назари билан караб турарди. Нима дийишини хам билмасди.) — Соглигиз яхшими? Хозир бакирганизни ешитдик. — Ха. Йок. Ман яхшиман. (кози одамлар топланиб турган ешикда) — Сизни танимайрок турибман. Бу йерда канака ишиз бор еди? — Манга бир нарсани етиб беролмисизми…. (у барибир ишонмайотган еди, шунга аниклик киритмокчи еди) — Нимани кизим? — Бу йерда ким вафот етди? — Бу йердами? Бу йерда 90дан ошган бир отахон болардилар. Ушалар бугун оламдан отибдилар. Махаллани юраги едилар. Тетик едилар. Лекин Яратганни иродаси. Оламдан отдилар. — Рахмат. (беихтийор Робияни юзига таббасум югурди, айоллар унга караб хайрон колиб, туф туфлаб койишди озларини озлари ва йолда давом етишди. Робия ичидан буни йолгон еканини хурсанд болсада, ташки тарафдан уни алдашгани нафрати юзини буриштириб турарди. «шунака нарса билан хам хазил киладими, ман уларга корсатиб кояман хали. Ким болса хам тазирини бераман. Алдокчилар. Агар Собирни хам бунда коллари болса, уларни хич качон кечирмиман. Яна марака борлигини билиб етишган. Мани синамокчи болишдими? Корсатаман уларга хали. Майли, мухими сог болсалар хам” диб оркага караб юрди. Барибир севгиси кучлиде. Нафратни хам йенга олди. Яна хайолига бир нарса келиб, телефонини олди. Собирга телефон килмокчи болди. Олмаганини билади енди. Собирни йод болиб кетган ракамларини терди. кулогига тутди. Йонидан яна айоллар отиб кетишвотганди. Уларни гаплари кулогига чалинди; «Ешитиларми кошни, Хадичахонни огли Собир хам бугун оламдан отибди. Дарахтдан йикилибди. – Вой ешитмагандим. Худо рахмат килсин. Хали йош бола едию, нега дарахтга чикибди? – Болаларни варраги илинган екан. Ушани олиб бераман дибди. Тепаси куриган шох екан. Уша синиб, йерга йикилибди. Шохни бири корнига кириб кетганмиш. Юрагига хам кирибдимийе. Шунака дийишди. – Вой, йошгина едия. Манга хам канча йордам берарди. Хич кахцон йок димасди. Кочада кориб колса хам саломини канда кимасди. Хадичахонга кийин болибдия. – Нимасини етасиз. Бу йил уйлантираман дигандилар. – Унда тезрок юринглар. У йокга хам чикишимиз керак. – Буни каранглар, битта махалладан икки кочада бир кунда марака болсая.” диб бир бирлари билан гаплашиб отиб кетишди. Робия телефонни ушлаганча жойида котди. Унда телефонда хазиллашишмаганди. Оркага кайтиб, бошка кочага юрди. кайрилди. Бу коча хам таниш, расмини корган. Тогридаги ешик йонида хам одамлар топланиб туришибди… Робия йол четидаги дарахт тагига туриб, пикилиб йиглаб юборди. Буни кутмаганди. Жуда огир зарба болди. Йерга отириб колди. Бир канча вакт отирди. Бехол… Йонидан одамлар икки тобутни олиб отиб кетишди. Икки хил тобут. Бири йошники, кизил духоба оралган, бири карияларники ок суруп оралган. Одамлар тобутни колма кол килиб кетишвоти. Робия аста тобутга караб койди. Нима дийишни хам билмади… Кун корайгач, кимдир уни тургазиб, манзилини сораб, уйига кузатиб койди. Бу манимча уша Собирни телефонида гаплашган йигит еди. Робия уйида йиглашга хам холи колмаганди. Оксиб, оксиб коярди. Онаси уни йонида нима килишни билмасдан юрарди. Бирга олиб келган йигит унга нима болганини етиб берди. Онани козлари йошланди. кизини сирдоши еди. Нима йордам килишни хам билмасди. Тез йордам чакирди. Доцтор Робияга тинчлантирувчи укол килиб кетди. Робия ухлаб колди… Соат 6:00. Робияни телефонига СМС келди. «Салом. Хайирли тонг! Яхши йотиб турдингми? Мани уйгониб, согиниб колмадингми? Мана бугун хам уша вактда СМС йоздим))”. Робия СМС овозидан уйгониб кетиб, телефонини олди. СМС ни окиди. Кулиб койди. Ва хар доимги жавобини йозди. «Ассалому Алекум. Сизга хам Хайирли тонг! Рахмат жуда зор ухладим. Согинчим, заррача!))” Юборгандан кейин, телефонига караб кулиб койди. Оз кулиб туриб, юзи тезда озгарди. Ахир канака килиб????? Хич нарсага тушунмасди. канака килиб СМС келди. Телефонини колига олиши билан, жиринглаб колди. Собир телефон кивотти. Хайрон болди. канакасига. Нахотки адашди. Кеча уни кимдир олиб келдику. Телефонни олди. — Алло. Ассалому Алекум. — Алло. Воалекум Ассалом. Сиз Робиямисиз. Хозир СМС ни сиз йоздингизми? (кечаги йигитни овози) — Ха. Манга СМС келди. Хар куни йозадиган СМСлари. Жавоб йоздим. — Кечирасиз. Телефон хали хам манда турибди. Сизга хич ким СМС йозмади. Сиздан СМС келганига, окиб хайрон болиб, телефон килдим. — Мана манга СМС келдику. Кейин йоздим. Йозганимдан кейин есимга тушиб, хайрон болиб тургандим. Сиз телефон килиб колдингиз… (Собир вафот етганига сонги бор ишониб, додлаб йиглаб юборди.) — Робия. Афсусдаман. Огиррок болинг. Йигидан фойда йок. Робия йигидан тохтамасди. Онаси келиб, кизини овутган болди. Робия яна йиглаб, йиглаб чарчади. Ухлаб колди. Онаси Робияни отаси билан Собирникига фотиха окигани кетди… Келгандан кейин онаси кизини бошига келиб, «сен албатта бахтли боласан, такдирингга у йозилмаган екан. Бошкаси сани бахтли килади” диб, пешонасидан опиб койди. Ертаси куни тонг. Соат 6:00. Робияни телефонига СМС келди. «Салом. Хайирли тонг! Яхши йотиб турдингми? Мани уйгониб, согиниб колмадингми? Мана бугун хам уша вактда СМС йоздим))”. Робия СМСни окиди. Лекин жавоб йозмади. Пичирлаб, сиз олгансиз диб коя колди. Лекин бу унга гайри табиийдек туюларди. Тушга якин Собирни ракамига телефон килишни дугонасидан соради. Бироздан кейин дугонаси Робияга кайтиб конгирок колди. Телефонни бошка йигит олганини етди. У СМС йозмаган екан диб кошиб хам койди. СМС келаверди. Келишдан тохтамади. Хар куни. Бир хил вактда, соат 6:00 да СМС келаверди. 1 ой бир хил СМС. Робия Собир билан гаплашган охирги гапини еслади. «СМС йозаман. СМСимни кутгин” диганди. «Лекин канака килиб, буни имкони йокку. канака килиб. Уларни телефон ракамларидан СМС келсаде, лекин хич ким йозмаган болса. Ман жавоб йозсам борса. Мани роса жавоб йозгим келади. Согиндим диб. Роса согиндим. Жуда согиндим. Тунлари йостикларим хол болиб кетади, сизни еслайверганимдан. Согиндим диб йозгиларим келади. Лекин кимга йозаман. Ман йозганимни улар окимасалар. Кимга йозаман????” шунака лар диб йигларди. Яна тонг. СМС келди. «Салом. Хайирли тонг! Яхши йотиб турдингми? Мани уйгониб, согиниб колмадингми? Мана бугун хам уша вактда СМС йоздим))”. Таниш холат. кайтиб конгирок килди. Бошка чидай олмади. Телефонни сорамокчиди. Бундай азобга чидолмасди. Телефонни бир бошка йигит олди. — Алло. — Ассалому Алекум. — Воалеким Ассалом. Ешитаман сизни. — Манга халигача СМСлар кевотти. Соат 6:00да. Аввалгидек. — (чукур хорсиниб). Ман Собирни акасиман. Уни телефонини ман олиб юрибман. Аввал етганиздан кейин, компанияга бордим. Улар архивни кориб, тасдиклашди. Кейин телефон устага олиб бордим. Улар бунга СМС юборувчи программа орнатилганини етишди. Унга СМС йозиб, хохлаган пайтга юборишга койса боларкан. Собир сизга СМС жонатишни хар кунгига койган екан. Программани очириш учун парол териш керак екан. Афсуски билмайман. Уста очирса, бошка нарсалар хам очиб кетар екан. Укамни телефонида уни еслатувчи коп нарсалар бор. Шунга очиртира олмадим. Сизга етмокчи едик. Лекин кандай етишни билмадим. Нима диб ойлашизни билмадим. Озизни телефон килишизни кутдим. Сиздан бир илтимосим бор еди. Иложи болса бизникига келинг. Онам сизни кормокчи едилар. Укамни хонаси шундай турибди. У йерга олдин кирмасдилар. У олгандан кейин, уни еслаб хонасига кириб, сизни расмларизни кордилар… ушанга сиз билан коришмокчилар. Йок диманг. Хохласангиз, уйиздан бориб олиб кетишади. — … (узок ойланиб. Собирни хурмати учун хам рози болишга карор килди). Хоп. Факат ойим хам ман билан борадилар. — Майли. Сизни 11:00 ларда олиб кетгани бораман. Манзилизни етворинг. Робия манзилини етди. Кейин онасига етди. Онаси бошини егиб, майли ишорасини килди. Собирни акасини уларни уйидан олиб кетди. Уйда Собирни онаси Хадичахон опа уларни йиглаб кутиб олди. Йиги орасида, «оглим йета олмаган келиним келибди” диган созлари хам бор еди. Улар Робияни кучоклаб, роса йигладилар… Собирни акаси озини боласини кучоклаб, хомуш отирарди… Робия онаси билан кайтиб олиб кетвотганда, акаси гап бошлаб колди: «Ман укамни яхши билмас еканман. Сиз хакингизда коп гапирарди. Совчи хам юбормокчи еди. Афсуски… Телефонини ман олиб юрибман. Ишлатишгамас. Шунчаки уни танишлари, кимдир телефон килса ман гаплашаман. Коплар уни оламдан отганини билишмиди. Тушунтираман. Копларни кайфияти жуда тушиб кетади. Манга хам кийин. Хар телефонда уни еслаб, уни танишларига жавоб бериш. Уни олганини ешитган танишлари, у коп яхшилик килганини етиб беришади. Шу мани укаммиди диб озимдан сораб коламан. Хич кайсинисини ман билмасдим. Тарихга йозилгулик ишлар килган екан. Ундан ковотганини бизани еслашимизамас. Уни киган яхшиликлари екан. Ушанга факат яхшилик килиш керак екан. Уни бирорта одам йомонламади. Факат афсус дийишади. Копчилик акасидан орнак олади. Хавас килади. Манда тескариси. Укамга хавас килиш. Ундан орнак олиш… Сизга яна бир гап. Сизга Собирни унутинг димайман. Лекин енди озизни хайотингизни куришиз керак. Хотиралар билан яшаб болмайди. Уни унутсез биза хафа болмимиза. У енди йок. Хич нарсани озгартиролмимиз. Яна сизга борадиган СМСлар. Хохласангиз уни очиртиришим мумкин. Керак нарсаларини кочиртириб олдим. Шуни озиздан сорамокчидим?” диб етиб колди. Робия, индамади. Факатгина, колаверсин диб етди… Ертаси куни тонг. Соат 6:00. Робияни телефонига СМС келди. «Салом. Хайирли тонг! Яхши йотиб турдингми? Мани уйгониб, согиниб колмадингми? Мана бугун хам уша вактда СМС йоздим))”. Робия смсни йоддан билса хам, барибир окиди. Кейин: «Алдокчи, уйкичи. Хар доим манга озиз юбормас екансиз. Ман аник бир вактда еслаб юборадилар диб ойлардим. Сизга ишонардим. Йолгончи. Сиздан нафратланамаааан, мани ташаб кетдиз” деб телефонини деворга отиб синдирди. СИМ картасини олиб, уни хам синдириб ташлади. У енди Собирни унитмокчи еди. Бошка телефон ишлатмокчи хам емасди… Бир неча йиллар отиб, тахминан 4 йиллар. СИМ карта ишлатилмаги учун шу ракам кайта сотувга чикди. Анча олдин сотувга чикди. Чиройли ракам болмагани учунми, йоки нимадир сабаб бу ракам сотилмади. Компаниядан бир киши бу ракамни сотиб олди. Уйга кеч келди. Сумкасидан янги телефон олиб, уни жойлади. Ва ухлаб йотган хотинини йонига койиб койиб, хотинини юзидан опиб койди. Ерта тонг. Соат 6:00. Янги телефонга СМС келди. «Салом. Хайирли тонг! Яхши йотиб турдингми? Мани уйгониб, согиниб колмадингми? Мана бугун хам уша вактда СМС йоздим))”. Айол чочиб уйгониб кетди. Йонида телефон турибди. Телофон бантик билан оралиб, когоз йопиштирилганди. Унга «Робия тугилган кунинг билан табриклайман. Енди санда хам телефон бор. Оддий ракам олдим. Турмуш ортогинг Санжар” диб йозилганди. СМС ни кайта окиди. «Салом. Хайирли тонг! Яхши йотиб турдингми? Мани уйгониб, согиниб колмадингми? Мана бугун хам уша вактда СМС йоздим))”… Робия пичирлаб: «Согиндим, лекин олдингиларидам хам копрок”.

Хикоялар
Салом. Хайирли тонг!