“Дод”ламаган “Нокобил огил” хакида

“Дод”ламаган “Нокобил огил” хакида

“Дод”ламаган “Нокобил огил” хакида
“Дод”ламаган “Нокобил огил” хакида

Кунларнинг бирида енг якин достларимдан бирининг отаси оламдан отди. Жаназа болди, тумонот одам йигилди. Достимнинг оиласи тумандаги машхур оилалардан бири еканлиги сабабли йигинда коплаб кишиларни учратиш мумкин еди.  Махаллада тазияда катнашмаган одам колмади. Хамма-хамма оша жойда топланган еди.
 Отасини тупрокка топшириб кайтдик, достимнинг уйига бориб бир оз сухбат курмокчи болдим. Шерикларим хар доим бериладиган ананавий саволларни беришди, ананавий жавобларни олишиб уй-уйларига таркалди. Бирмунча вакт у билан колгим келди. Гапирмадим, саволлар бермадим, отирдик, тамаки тутатдик.

– Дадамнинг олимига таййор болиб колдим, коз онгимда солиб борди, козидан нур кетайотганини кориб турдиму хеч нарса кила олмадим. Уч кун давомида муттасил саломатликлари ортга караб кетди. Тошкентдан дохтир келишининг хожати йок деб туриб олишди. кон босимининг юкорилигидан мия томирлари йорилиб кетганмуш.
Шу гапни базор гапирди-ю яна жимлик чоки. «Бандачилик, сен нимаям кила оласан, хаммаси Аллохдан” деган гапларни ичимда айтдим. Нимага? Балки олдинрок айтганлигим учундир.
 Уйга кайтдим-у, кун давомида «Олимга таййор болиб колиш” хакида ойлаб юрдим. Нимагадир шу хакда ойласам конглим гашланаверди.
– Ортогингиз …. Унака емасдилар-а? – дабдурстдан берилган саволдан есанкираб колдим.
– канака?
– Дийдаси каттик, бемехр?
Шундагина махалланинг айоллари топланиб жаназада катнашган ерлардан олган информатсияларни ортоклашгани, кимнинг жаназада йиглагани-ю, кимнинг кулгани, канча одам келгани, тобутни йелкага олишганда кандай тартибсизлик юзага келганлиги равшанлашди. Сундагина достим нима демокчи болганлигини тушуниб йетгандек болдим. Шундагина шахс хакидаги хукмни тушуниб йетгандек болдим. Шунда хаммасини англадим. Шунда колимдаги пиола деволга урилиб чил-чил болди, хотиннинг огзи ярим очиглигича колди.

Бувимни тупрокка кояйотганимиз коз онгимда гавдаланди, хамма йиглаган, айоллар дод солган, неваралар «Вой енам”лаган. Козимда жикка йошу, негадир бакира олмайман. Неваралар сафидан чикиб айвон устунига суяниб тураман, кимдир катор олдига суриб олиб отади, тандирхонадан олдинга суриб олиб келишади, отинхонадан. Гапира олмайман хам, богзимда нимадир тикилади. Бувимни олиб чикишди, аста тобут йонига якинлашиб колимни теккиздим-у йош боладек хонграб юбордим. Бу вокеадан анча отиб яна бугун богзимга нимадир тикилиб турибди. Ехтимол ошанда «Вой енам”лаб дод солмаганим учундир, ехтимол мени хам уни хозиргача согинишимга, катта йигит болиб колган вактларимда хам тиззаларига бош койиб ухлашимга, пешонамни соатлаб силаб отирган колларини комсашимга карамасдан «Бемехр” деб хулоса килишганини бугун англаб колганим учундир. Ехтимол достимни енг яхши фарзанд болишига карамасдан жамият (бугун у жаназадаги «Дод”ламаган «Нокобил огил” хакида уйга хабар келтирган еркаклар ва бу хабарни мухокама килган айоллардан иборат) «Бемехр” деб хулоса килганлигидандир. 

Хикоялар
“Дод”ламаган “Нокобил огил” хакида