Amaldorlar va avom din vakillari haqida maqollar
Azizlarning ko’ngli qurtova tilar. Baxshi to’rda yaxshi, Baxshiniki «hay» bilan, Baqa eti go’sht bo’lmas, «Begim» deguncha beling sinar. Bek gapirsa, bekniki ma’qul, Bek qursin, Bekka yetguncha, beling sinar. Bekka yetib bezillaguncha, Bekniki — bejog’lik, Bekning kosasidan suv ichma. Betkay ketar, bel qolar, Boy bilan boy quda bo’lsa, Kambag’al kambag’al bilan quda bo’lsa, Boy boyga boqar, Boy bolasi boydakkina, Boy bor bo’lsa ham bermas, Boy buvaning oshi bor, Boy bo’lib bezillaguncha, Boy ham boyga, Boyga yollangan molli bo’lmas, Boyga ishonsang, boring ketar, Boyning bo’yni yo’g’on. Boyning ishi — voy. Boyning oshi — ko’zning yoshi. Boyning og’zi qiyshiq bo’lsa ham, so’zi to’g’ri. Boyning tuyachisi bo’lsang, quv bo’lasan, Boyning xo’rozi o’rdak olar. Boyning xo’rozi ham tug’ar. Butoqda xo’roz qichqirar, Buqaning molga sonligi yo’q, Goh — xudo-yu rasul, Da’vo qilma domladan, Domla-imom och qolsa, bozor kezar, Yer — boyniki, Yer og’asi — xudo, Yerning yirtig’i yo’q, Yog’i yo’q, qaymog’i yo’q, choyi qursin, Yog’ochning yomoni — so’qi, Zolim oshi osh bo’lmas, ZoUmdan vafo tilama. Zolimdan panoh tilama, Zolimning joyi — jahannam. Zo’r bilan ko’rning aqli bo’lmas. Zo’r — zo’rniki, Zo’ravonda hayo yo’q. Zo’ravonlik — oxiri vayronlik. Zo’rlik bor yerda zo’ravon ko’payar. Zo’rlikning so’nggi — xo’rlik. Ikki mulla — bir kishi, Mingboshiga ming bersang, ming’irlar, Mol ko’paysa, barakat ortar, Mulla bilganin o’qir, Mulla-imom xotin bilan o’ynar, Mulla, mullaning ishi — hiyla. Mulla palovga o’ch, Mulla soqoliga oro berar, Mulla folbinni ko’rolmas, Mulla holvani ko’rsa, Mullaga bersang, oldim demas, Mullani mozorda ko’r, Mullaning aytganini qil, Mullaning sallasi oq, Mullaning saxiyligi — tilida. Mullaning semizidan qo’rq, Mullaning qorni ochsa, nomozi tugar. Mullasi ko’p elning to’qlisi haromga chiqar. Muttahamdan gap so’rasang, berasi ko’p, «Nun» — mullaga chanoq un. Odamning buzug’i ham qozi, Odamning to’rasi xushmas, Oy botsa ham, boy yotmas. Oy chiqsa ham, boyga chiqsin, «01ing-oling» deganda, «Bering-bering» deganda, Olio berganni mullo bermas. Og’zi qiyshiq bo’lsa ham, Pirim, Piringning ham piri bor. Podsho zolim bo’lsa, yurt to’zar, Podsho taxtidan toysa, Podsho fuqaro bilan podsho. Podshoning kuragi uzun. Podshoning qo’ltig’i keng. Podshoning holi tang bo’lsa, Savodsiz mullaning sallasi katta. Sallaga boqma, kallaga boq. So’fi kavush o’g’irlar, So’fi so’g’on yer, Taassub qilma boyga, Tekin sharobni qozi ham ichar. Tuyaning dumi yerga tegar, To’raga ishing tushsa, chaynamay yutar. To’g’ri gap eshon-u qoziga yoqmas. Xon bor yerda qon bor. Xon boqdi — xudo boqdi. Xon ko’p bo’lsa, yov ko’p bo’lar, Xon odillik qilmasa, Boy xayrlik qilmasa, Xon xonga yig’lar, Xon xondan qo’rqar, Xon qoshida qorang bo’lsa, Xonni odil dedilar, Boyni xayrh dedilar, Xo’ja, mulla el buzar, Xo’ja ochdan o’lar, Xo’jadan qiz ohsh — Xo’jam dedim, belim sindi, Xo’jamning qorni to’q, Xo’janing aqli tushdan keyin kirar. Chorakor choraklab olar, Shariatda sharm yo’q. Shariatning yo’li ko’p. Erkin qo’ysang xo’jani, Eshak Makkaga borib hoji bo’lmas. Yangi boyda tinim yo’q, Yantoqning yog’i yo’q, O’ynashmagin amir bilan, O’ynashmagin arbob bilan, O’lanli yerda ho’kiz semirar, O’likning ko’zidan yosh chiqmas, Qiyshiq arava yo’l buzar, Qing’ir og’iz bo’lsa ham, Qozi rishvasiz bo’lmas. Qoziga bora berma, pora ber. Qoziga borsang, qozi pulini tugib bor. Qor boshiga qor yetar, Qor yog’di deb sevinma, Qulluq qilsang to’raga, Qulni qui desang, o’lgisi kelar, Qo’ziqorin go’sht bo’lmas, Qo’l qo’lni bilar, Hayvon o’lsa, qarg’a shod, Hamma hamma bilan, Hokim bo’lsang, xalqni bil. Holingni hokimga ayt, Hashar bilan bitmay qolgan ish bitar, Hikmat — birlikda. «Horma» degan holga quvvat, Hulkar bilan tarozi,Amaldorlar va avom din vakillari haqida maqollar
DO`STLARGA ULASHING:
Mulla — go’rda.
Mullaniki «voy» bilan.
Sipohidan do’st bo’lmas.
Xon gapirsa — xonniki.
Bek kelib qo’ngan uyning sho’ri qurisin.
Qulga tegib qutulgan yaxshi.
Boyniki — tejog’lik.
Beklar ketar, el qolar.
O’rtada yo’ig’a yurar.
O’rtada to’rva yurar.
Suv soyga oqar.
Egarlab qo’ygan toydakkina.
Yo’q yo’q bo’lsa ham qarab turmas.
Ichi to’la toshi bor.
Qul bo’lib qo’porib yur.
Xudo ham boyga.
Molli bo’lsa ham, holli bo’lmas.
Xonga ishonsang — boshing.
Qo’ychisi bo’lsang, qui bo’lasan.
Mezanada — so’fi.
Xo’janing — elga.
Goh — nag’mayi usul.
Qarzdor bo’lma so’fidan.
So’fi och qolsa — mozor.
Suv — soyniki.
Suv og’asi — sulton.
Boyning — tirtig’i.
Xayri yo’q, ehsoni yo’q, boyi qursin.
Odamning yomoni — so’fi.
Yomon yig’ilib bosh bo’lmas.
Fosiqdan — vafo.
Tomosha — ko’rniki.
Bir mulla — yorti kishi.
Yuzboshiga yuz bersang, yuz urar.
Mulla ko’paysa — oyat.
Qarg’a ko’rganin cho’qir.
Illatini qavmi tortar.
Bangi — olovga.
Lo’li — zulfiga.
Eshon — ikkalasini ham.
Qur’onni unutar.
Ko’rga bersang, ko’rdim demas.
Dallolni — bozorda.
Qilganini qilma.
Yuragi — qora.
Tabibning — orig’idan.
To’radan gap so’rasang, ertasi ko’p.
Buzg’unchisi ham.
Otdan tushsa ham, egardan tushmas.
Kun chiqsa ham, boyga chiqsin.
Haromi yo’q eshonning.
Oromi yo’q eshonning.
Boyning o’g’li gapirsin.
Pirimda qoldi bir mirim.
Podsho odil bo’lsa, yurt o’zar.
Vaziri gado bo’lar.
Gadoni axtarar.
Gadoning holi tang bo’lsa,
Xudoni axtarar.
Eski choponni o’g’ri qilar.
Topilsa, yo’g’on yer.
Keting tegadi loyga.
Xo’janing qizi erga tegar.
Bek ko’p bo’lsa, dov ko’p bo’lar.
Xonumondan ayrilar.
Bor molidan ayrilar.
Xon — xotiniga.
Xon — xotinidan.
Qora kemang qirda yurar.
Xonumondan ayrildik.
Bor-u yo’qdan ayrildik.
Cho’p-chor yer buzar.
To’ra — tomoqdan.
Patirdan qil olish.
Belimgina emas, qo’lim sindi.
Quli bilan ishi yo’q.
Boy akam — botmonlab.
Yotib ichar go’jani.
Eski boyda — uyqu.
Qozi, eshonning — sog’i.
Amir urar temir bilan.
Arbob urar har bob bilan.
O’limli yerda — mulla.
Eshonning uyidan osh chiqmas.
Qozi, mulla el buzar.
Boyning qizi er tanlar.
Xon boshiga xon yetar.
Ayozlari bor.
Xo’ja keldi deb sevinma,
Niyozlari bor.
Qor yog’di deb suyunma,
Qirovlari bor.
So’fi keldi deb suyunma,
So’rovlari bor.
Yiqilasan o’raga.
Bekni bek desang, kulgisi kelar.
Domla-imom — do’st.
Shariat — yo’lni.
Odam o’lsa, mulla shod.
Mulla g’umma bilan.
Bor-yo’g’ingni tashlab ket. qu�J,
Mensimagan o’z oyog’idan yitar.
«Bor bo’l» degan belga quvvat.
Bir-biridan norozi
Amaldorlar va avom din vakillari haqida maqollar