Qadim zamonda pufak, poxolcha na choriq bo‘lgan
ekan. Ular o‘rmonga o‘tin kesgani bormoqchi bo‘lishibdi, yo‘l yurib, yo‘l yursalar ham mo‘l yurib, daryo bo‘yiga yetishibdi-da, qanday o‘tishni bilolmay to‘xtab qolishibdi.
Chipta kavush pufakka debdi:
Pufak, kel, sening ustingda suzib o‘tamiz!
Yo‘q. choriq, yaxshisi poxolcha bu qirg‘oqdan u qirg‘oqqacha cho‘zilsin, biz, esa uning ustidan lip etib o‘tib olamiz.
Poxolcha cho‘zilibdi. Choriq uning ustidan uch-to‘rt qadam yurgan ham ekanki, poxolcha sinib ketibdi. Choriq shalop etib suvga tushibdi. Buni ko‘rib pufakcha qotib-qotib kulgan ekan, paq etib yorilib ketibdi!