DO`STLARGA ULASHING:

SEN QALBIMDA MANGUSAN IWON,
SENSIZ SHODLIKLARIM QAYG’UDIRISHON,
DOIM AYTAR SO’ZIM USHBUDIRISHON,
UNUTA OLMAYMAN SENI XECHQACHON…

BU DUNYODA XECHKIM SANI MANDEKSEVMAS.XAYOLINI XOXIWINI MANDEK
SEZMAS.BOQSANG KOZIN YURSANG
YOLIN YULDIZINGMAN.BILGIN JONIM
XAYOTDAGI YOLGIZINMAN.!!!!

Аgаr sеn tush b6lsаng bir umr uhlаrdim, аgаr sеn k6z yosh b6lsаng bir umr yiglаrdim.Аgаr sеn quvonch b6lsаng doimo kulаrdim, аgаr jаnnаt
b6lsаng hoziroq 6lаrdim.

Oy osmonni quchsada, Wam ham
yonib o’chsada. Yoz, bahordan
kechsada, Lek men sizdan
kechmayman. Daryo ko’lga oqsada,
Xijron dilni yoqsada, Taqdir kulmay
boqsada, Lek men sizdan kechmayman. Sovuqlarda qotsamda,
Quyowdayin botsamda, Jonsiz bo’lib
qolsamda. Lek men sizdan
kechmayman. Qismatga
ko’ndirsinlar, Guldayin so’ndirsinlar,
Ox…. Meni o’ldirsinlar. LEK MEN SIZDAN KECHMAYMAN…

Men sizni yulduzli tundasogindim,Har nafas olganda kunda
sogindim.Ozimga begona kongil
egasi,Men sizni ozimdan koproq
sogindim

Oy osmonni quchsada,
Sham ham yonib o’chsada.
Yoz, bahordan kechsada,
Lek men sizdan kechmayman.

Daryo ko’lga oqsada,
Xijron dilni yoqsada,
Taqdir kulmay boqsada,
Lek men sizdan kechmayman.

Sovuqlarda qotsamda,
Quyoshdayin botsamda,
Jonsiz bo’lib qolsamda.
Lek men sizdan kechmayman.

Qismatga ko’ndirsinlar,
Guldayin so’ndirsinlar,
Ox…. Meni o’ldirsinlar.
LEK MEN SIZDAN KECHMAYMAN…

——————

Sizni sog’inib boshlanar kunim.
Sog’inib o’tadi butun kunduzim,
Sizni sog’inib bedor tunlarim.
Balki sog’inib tugaydi umrim….

Эрта тонгда, эшик олдида,
Йўлим тўсди ногоҳ аёлим.
Бу ҳол бирла бузилиб фикрим,
Минг кўчага кетди хаёлим.

-Ҳой дадаси, тўхтангчи бир дам,
Биласизми, эрта қандай кун?-
Гаранг эдим, хаёллар тарқоқ,
Кўтаролмай бошимнинг юкин.

Гапирмасам “дооод” дегудайин,
Нақд бўғзига йиғилган уни.
-Ҳа биламан, эртага хотин,
Бобур мирзо туғилган куни…

Пирпиради лаблари унинг,
Йиғламоқдан берироқ бўлиб.
Эшик зулфин бузмоққа тайёр,
Турар эди, ўпкаси тўлиб.

Кўзларида ўйнарди жаҳл,
Лаб учида турар зардаси…
-Эй борингейй, эртага ахир,
Севишгалар куни, дадаси!…

Жим турардим, кўзларим кулиб,
Жаврар эди хотин бечора.
Борган сайин вазият оғир,
Излар эдим чиқмоққа чора.

Не дер эдим, қалб ошиқ ахир,
Муҳаббатга кўнгил қахрабо.
-Ҳа онаси, эртага байрам,
Хурсанд бўлсин Валентин бобо.

Сал жилмайди шўрлик аёлим,
Юзларида табассум зухур.
Деди, ерга термулиб, секин:
-Унутмабсиз, Худога шукур!

-Унутганим йўқ, меҳрибоним,
Ахир кўнгил ишқдан умидвор.
Мумкин бўлса, жаноби хотин,
Энди сенга бир саволим бор.

-Қандоқ савол, айтинг дадаси –
Бирам гўзал чимрилди қошлар.
Бугун совға олмоқ ишқида,
Сарак-сарак ўйнарди бошлар.

-Неча кун бор бир йилда хотин?
Сал унутдим, эслат азизам.
-Уч юз олтмиш беш кун, дадаси,
Алгебрани биламиз биз ҳам…

-Ҳа шундайми, аниқми жоним,
Шу гапингга ўзинг қози бўл.
Сени фақат эрта севаман,
Уч юз олтмиш тўрт кун рози бўл!

Ғазаб ўти порлади бирдан,
Косасидан чиқди кўзлари.
Соч тўлғониб, аждаҳо бўлди,
Олов бўлиб ёнди юзлари.

-Бу нима гап дадаси ахир –
Йиғлар эди, бечора ҳиқ-ҳиқ.
-Ўн беш йиллик жуфт ҳалолингиз,
Наҳот бир кун севишга лойиқ?!

-Ахир ўзинг айтдингку, жоним,
Севишганлар куни деб эрта.
Сени эрта жуда кучлироқ,
Севмоқ учун бир имкон бер-да.

-Розимасман!!! Йўқ! Йўқ…яна йўқ!-
Қайнар эди ғазаб зардаси.
Деди, ёшли кўзларин сузиб:
Мени ҳар кун севинг, дадаси.

-Хўп азизам, ҳар кун севаман,
Фақат битта шартим бор хотин.
-Айтинг майли розиман – деди,
Бечоранинг кўзлари ботин.

Бир жилмайиб қўйдим-у секин,
Очдим чунон қалб номасини:
-Бошқа тилга олмайсан сира,
Валентин чол ҳангомасини.

-Хўп розиман…- маюс тортди у,
Тушди дарров оташ қаҳридан.
Ул ҳавоий бир кунлик ишқни,
Бир лаҳзада ўтди баҳридан.

Уйдан чиқдим. Енгил тин олиб,
Ечиб бошдан ҳайрат юкини.
-Эрта қандай кун эди, хотин,
-Эрта Бобур туғилган куни!

-Эй яшавор! Ўзинг биттасан,
Муҳаббатинг бошга қўяман.
Шу гапинг-чун энди мен сени,
Уч юз олтмиш беш кун суяман