ТАНИШ КАБУТАРЛАР

ТАНИШ КАБУТАРЛАР

ТАНИШ КАБУТАРЛАР
ТАНИШ КАБУТАРЛАР

Йомгирли кунлар узайиб кетди. Бахор ойи бошланган болса-да, кишнинг кахри кесилмаганди. Богдан ешитилиб турадиган кушларнинг овози хам сийракланди. Саккизинчи каватнинг ойнаванд айвони рахига конган бир-икки куш токилган нон ушокларини тез-тез чокилайди-да, бошини йелкалари орасига олиб, хомуш тортади.
— Жониворлар йегулик тополмаяптими, дейман, — бувим кушларни учириб юборишдан чочиб айвонга тошалган корпачага астагина отиради, — йомгир хам езиб юборди.
Онам енди кушларга копрок урвок коядиган болди. Барвакт туриб кузатсам, торт-беш кабутар бир-бирини итариб донлашарди.
— Якинлашма, болам, хуркитиб юборасан, — бувим отирган жойида коли билан мени йонига имлади: — отанг йошлигида роса каптар боккан — бутун бошли томнинг боготига ин орнатган. Хар йили сандик-сандик бугдой едирарди. Бу куш ози муштдеккина болсаям, уч-торттаси дунйони донини кордим, демасакан.

— Бизларга адам бу хакда хечам гапирмаганлар-ку!
— Нимани? — йотокхона ешиги очилиб отамнинг овози ешитилди.
— Каптар бокканларингни айтаман-да, болам, бувим колларини тиззаларига койиб орнидан турди. — Ок каптарларинг бор еди-ку, пайпокли, дермидинглар…
— Ха-а-а, росмана пайпок кийиб олганга охшарди-да, — отамнинг чехраси йоришиб, козлари кулди.
— Бу каптар дегани одамга охшаб мехр корсатганни биларкан, болам, — бир хорсиниб давом етди бувим. — Йиллар отиб, уйлар хам, инлар хам бузилди. Бир куни тонгда тода кабутарлар ховлига гур-гур етиб конди. Бундок огирилсам, оша ок каптар бош, кур-курлашиб айланиб йотибди. Болалар йотган уйнинг пардасини котариб, хой, тез чикинглар, тезрок, дедим озимга сигмай. Улгайиб колган болаларим яримяланг югуриб чикди-ю, таниш каптарларни кориб: «вой, халиям боракан-ку”, деди бири. «Есидан чикармабди-я”, деди кичкина амакинг. Отанг овоз берганди, шартта келиб йелкасига конса боладими?.. Хаммамиз йош боладек кувонгандик… Мана, айвонинггаям орнашибди улар. Очокка кириб чикканми, хаммасининг бойоги бир хил.
Отам ойна томон якинлашганди, «пир» етган овоз билан кабутарлар хам котарилди. Ертаси куни отам икки халтада бугдой ва тарик олиб келди-да: — хар куни сочиб туринглар, — деди.
Онам иккимиз барвакт турдик. Аччик шамол билан йомгир ойнага урилади. Донларни сепишимиз билан совкотган кабутарлар кетма-кет учиб кела бошлади. Бурчакдан маза килиб кузатардик, хаммаси деярли бир хил коринса-да, асло охшашмасди: ортасидагиси ингичкарок бойни атрофи сийох сочилгандек ялтираб турарди. Бойни йогонининг каноти учлари шахмат катакларидек окиш кулранг, четдагиси еса козлари хам совук — канотларини йойиб йонига шерикларини йолатмайди — синфимиздаги урушкок болага охшайди. Укам уйдан югуриб чикканди, улар «пир» етиб котарилди.
— Хах, боласи тушмагур-а, — деди бувим кошлари котарилиб, — нима килиб койдинг?..
Дам олиш куни кечрок турдим. Онам ошхонада нонушта таййорлайотган екан.
— Келакол, сени кутиб тургандим, донларни озинг сеп, — деди.
Мен онамнинг айтганларини килдим, анча пайтгача бирорта куш коринмади. Бувимнинг йонига отирган хам едимки, кетма-кет канотларнинг силкингани ва кушларнинг конайотгани ешитилди. карасам, жуда коп кабутарлар: онтадан ортик, санолмадим. Окиш ранглилари хам кошилибди. Ораларидаги корамтир каптар канотларини кенг йойиб атрофдагиларни чокиб, озидан итара бошлади. Икки-учтаси кир йойишга тортилган арконга конса-да, козини дондан узмасди. Йомгир тезлашди, йон кошнимиз деразасини каттик йопган еди, улар котарилиб кетди… Бироз кутдик, кайтмади.
— Мениям колимдан дон йесин, — отам халтачани олиб, тарик сепди ва кузатиб тураверди. Зум отмай кушлар дондан анча нарига кона бошлади, отам бошини парда билан беркитган болди. кушлар кечагидан хам копайишган еди. Донлашга жой йетмасди. Уч-торт кабутар тумшукларини тумшукларига теккизиб чугурлашарди. Яна иккиси еса шерикларининг устида туриб тохтовсиз донлашга улгурарди. Улар бир чокиганда уч-торт донни олар, бошини котариб ютиниб койгандек боларди…
Кутилмаганда йомгир тезлашди. Токкизинчи каватдаги дераза карсиллаб очилди. Каптарлар «пир» етиб котарилди. Пешонасида холдек сутранг белгили кабутар канотини йойиб дераза тарафга каттикрок суйкалиб олган, сираям козгалгиси келмасди. Кейин кошни кир йойди шекилли, тепадан сув шариллаб туша бошлади. Енди аник учиб кетади, деб козимизни ундан узмасдик… Аммо у индамай тураверди. кошнининг деразаси йопилди. Йойган калин кийимларидан чакиллаб сув томарди…
Бироздан сонг кабутар донга якинлашди, оркасидан кичкинагина таргил кабутарча ергашди. Хайрон болдик. Кейин билсак, у канотлари орасига боласини яшириб олган екан…

Хикоялар
ТАНИШ КАБУТАРЛАР