Севгилимнинг туйи куни…

Севгилимнинг туйи куни…

Севгилимнинг туйи куни…
Севгилимнинг туйи куни…

Мен бахтнинг бошка томонини топдим… Худди танганинг икки томони булганидек бахтнинг хам икки томони бор, ишонинг, уз тажрибамдан гапиряпман.
Мен уни шунчалик севардимки, хеч качон бирга була олмаслигимизни билиб хам севардим…
Унга унсиз термулиб, гузаллиги ва ширин сузларига махлиё булиб утирардим. Шундай дамларда агар жонингни бер деса, хеч иккиланмай берворардим… Лекин у хеч нима сурамасди…
Мен эса уни кийнардим…
Кайлигидан воз кечишини, менга турмушга чикишини жуда-жуда хохлардим.
У эса синик жилмайиб куйишдан нарига утмасди. Аввалига уни айблардим.
— Кандай килиб узинг севмаган одамга турмушга чикасан… Сенда юрак йук, тошсан, — деган пайтларим хам булган. Ушанда унга каттик озор бераётганимни билмасдим… Худбинлигимни бошкаролмай ундан куп нарса талаб килганман. Аслида, у менга хеч нима ваъда килмаганди.
Факат сизга озор беришни истамайман, дерди. Лекин бу билан жонимга янада каттикрок озор бераётганини тушунмасди. Мухаббатдан кийналишга жон деб рози булардим. Лекин у рози эмасди.
Бир бошидан гапириб берадиган булсам, у билан институтни тугатиб, ишга кирганимда танишганман. Директор аризангизни ёзаверинг, деб чикариб юборганда, котибанинг хонасида бир муддат каловланиб турдим-да, компьютердан бош кутармай нималарнидир чикиллатаётган кизга нажот кутгандек карадим.
— Когозингиз йукми?
— Когоз керакми?
Бу гапни иккаламиз бир пайтда айтиб, кейин кулиб юбордик. Тезда ариза ёзиб, эртаси куни ишга чикадиган булиб уйга кайтдим. Йул буйи уша киз хаёлимдан кетмади. Нимадан хурсандлигимни узим хам билмасдим, ишга кирганимданми ёки шундай чиройли кизни учратганимданми?..
Лекин биринчи иш кунданок хаёлларим тумандек таркади. У хакида хали хеч бир маълумот йигиб хам, хуснига туйиб термилиб хам улгурмагандим… Коп-кора «иномарка» автомобилда келган йигит уни машинасига уткизди-ю, олиб кетди… Кунглим вайрон булганча колавердим…

Мен билан бирга сигарет чекиб турган хамкасбим холатимни сезди, шекилли:
— У фотихаланган… — деди сигаретни чукур-чукур тортиб.
— Уйдагилари кариндошига мажбурлаб фотихалаб куйишган…
Хаёлларимни сездириб куйганимдан хижолат булдим.
У эса фикрларимни укиётгандек яна давом этди:
— Ишга келган борки, уни севиб колади…
Мадина хакида эшитганларим шу булди.
Негадир ишлашга иштиёким хам колмади. Хар куни уни кузатаман…
Нафис, чиройли, баъзан махзун, баъзан кувнок… Туйгуларимни тизгинлаб олган булсам-да, юрагимдаги умид учмасди. Ахир хали туйи булмаган-ку! Тугриси, унинг кайлиги билан ракобатлашишга мендек оддий йигитга йул булсин эди. Лекин кунгил улгур, кунмаса кийин экан… Хаёлимда уни бойвачча йигитидан тортиб олардим, кейин бир умр бахтли яшардик… Секин-секин у хам мен билан бемалол гаплашадиган булди. Иккаламиз битта хонада утирамиз, унинг саришта ва озодалига жуда хавасим келарди. Уйимни яшнатиб юришини хохлардим.
Уйда туртта угилдан кейин тугилган ягона киз булгани билан эрка-тантик эмасди. Аксинча, баъзан хомуш тортиб коладигандек туйиларди…
Унинг эркаланиб, эркин гапиришлари жуда ёкарди…
У канчалик мени узига якин олиб гапирса, шунчалик жоним азобланарди.
Ишхонадаги йигит-кизлар йигилса, албатта гап мухаббат мавзусига буриларди. Хар гал «мен мухаббатга ишонмайман», — дердим кайсарлик билан.
— «Кизларга умуман ишонмаслик керак, мухаббат туйдан кейин келади».
У эса катта-катта кузларида хайрат билан менга караб коларди.
— Хали севиб колмагансиз-да… Булмаса унака демаган булардингиз, — дерди. Кайсарлик билан гапимда туриб олсам-да, ичимда «кошки эди севиб колмаганимда», деб эзилардим.
Унинг бошка кизларга ухшамаган майинлиги мени кун сайин узига жалб этаверарди. Охири унга хазил аралаш «Агар фотихаланган булмаганингизда сизни севиб колардим» дейдиган булдим.
У эса одатдагидек жилмайиб куя коларди. «Нега такдир уни менга асрамаган, нега мендан олдин фотихаланиб куйишган», деган саволлар билан узимни кийнардим. У эса туйи якинлашгани сайин уз ташвишлари билан овора эди. Лекин бошка кизларга ухшаб кувониб эмас, балки, шундай килиш керак булгани учун килаётгандек туйиларди назаримда.

Бу киздаги мени узига махлиё килган сири нимадалигини билолмай бошим котарди.
Туйи якинлашгани сайин азобим ортиб бораверди.
Энди уни ёмон куриб борардим. «Нега учради, ёмон гапириб уришиб берса-чи», деб уйлардим. Баъзан гап орасида уни жеркиб берардим, гох куполлик килардим…
У эса куполлигимдан кузи ёшга тулса-да, индамай куя коларди.

Бир куни 8-март байрамида ишхона якинидаги кафеда хотин-кизларга байрам килиб бердик. Рахбардан яшириб йигитлар оз-оздан ичиб олдик. Беихтиёр унга тикилиб колдим. Бунинг нотугрилигини билардим, лекин ихтиёримга карши чикким келмасди. «Бугун бир кунглимнинг амрига буйсунсам буйсунибман-да. Ахир хар куни бечорани кафасга соламан», хаёлимдан утди.
Тушлик пайтига мулжалланган байрам анчага чузилди, кейин ишхонага кайтдик. Шунда биринчи марта унга тик караб:
— Нега мени кутмай турмушга чикиб куйдингиз-а? — дедим.
Гапларимни хар доимга хазилларимга йуйиб, кулиб куя колди.
— Кулманг, рост айтяпман… Мен сизни яхши куриб колганман. Уша биринчи учратган кунимдан буён яхши кураман…
У менга хайрат билан тикилиб колди, кейин секингина:
— Биламан, — деди.
— Нимани биласиз?… — энди мен хайратландим.
— Яна хазилкашлик килаётганингизни, — кулди у.
— Хозир мухаббатга ишонмайман, севги йук нарса, дейсиз…
— Кайлигингиздан тортиб олсам, менга тегасизми?
— Йук, — кулиб юборди у.
— Сизга тексам, рашк килавериб кунимни курсатасиз…
Тилим айланмай колди.
Ахмокона хазилкашлигим бошимга бало булди.
Шу куни ишдан чикиб, байрам бахона роса ичдим. Юрагим шунака сикилдики, дунё кузимга коронгу эди. «Нега хам учратдим? Тинчгина яшаб юрувдим…
Энди хаммани унга таккослайман, хаммадан унинг хислатларини ахтараман! Энди кандай яшайман!»
Энди хар куни унга яхши куришимни айтадиган булдим.
У эса кулиб куйишдан нарига утмасди.
Бир куни узимни тута олмадим.
— Бирор марта булса-да, гапимни жиддий оласизми? Ахир мен ишкингизда жинни буляпман-ку! Канака берахм кизсиз!
У анчагача жавоб бермади, кейин секингина:
— Аксинча… мен жуда рахмдилман. Севиб колиб, кийналишингизни хохламайман! Буни канчалик азоблигини билмайсиз…
— Худди бировни севадигандек гапирасиз-а?! Сиз тошюраксиз, хеч кимни севмайсиз… Сиз хатто уша… кайлигингизни хам севмайсиз!
Бу гапимдан кейин у йиглаб юборди ва югуриб хонадан чикиб кетди. Шу билан эртаси куниям ишга келмади. Жинни булиб колай дедим. Узимни узим ёмон куриб кетдим. Энди бу ерда кололмасдим.
Ариза ёзиб рахбаримнинг хай-хайлашига карамай ишдан бушаб кетдим. Тезрок уни унутмасам жинни булишим аник. Одамнинг яхши хислати хам бировга озор бериши мумкин экан. Мен унинг яхшилигидан куйгандим. Лекин ундан узокда хам унинг хаёли билан яшардим. Азобимда, фирогимда хам у.
Узимча ундан воз кечмокчи эдим, лекин бу мен уйлаганчалик осон эмас экан. Хар куни телефонимга жиринглаб колармикан, деб тикиламан. Бу дунёда хеч ким мени унчалик тушунмайди. Фотихалангани сабаб менга барча гапларини айтган, мен уни жуда яхши билардим…

Ишдан кетиб дадам билан савдода ишлай бошладим. Уни унутиш учун купрок ишлашим керак эди. Бир томондан унинг кайлиги бойвачча йигитлиги аламимни келтирарди. Согинч азобини енгиш учун хар уни эслаганимда телефонимга «Согиндим» деб ёзиб куядиган одат чикардим. Бир кунда эллик марта ёзибман! Кейин бу эрмакка айланди. Согинчларимни санаб калбим тафтини босардим. Дадамда тижоратда, янги иш жойлари очишда тугма кобилият бор эди. Кайси ишга кул урмасинлар, албата унгидан келарди… Мен хам шу йулдан кетдим. Дадамнинг ишини анча енгиллатдим.
Орадан уч ойлар утди.
Дадам касодга учраган бир тадбиркорнинг туйхонасини сотиб олиб, уни юритишни менга топширди…
Туйлар мавсуми якин булгани учун тезда таъмирдан чикариб, мижозларга такдим этишимиз керак эди. Туну кун шу иш буйича югурдим, айтилган муддатда ишларни тугатдим. Куп утмай туй утказадиган талабгорлар хам чикди. Уз ишимдан фахрланиб туйхона эшигида турибман. Карнай-сурнайлар садоси остида оппок лимузиндан новвотранг костюм-шим кийган куёв бола тушди… Уни куриб юрагим тухтаб колай деди…
Демак, туйхонамдаги биринчи туй севгилимники экан! Эй, Худо, кайси гунохларим учун?..
Оёгим остидаги ер йуколгандек бошим айланиб кетди…

Куёв кулини узатганда машинадан оккушдек булиб келин хам тушди. Кузимни юмиб олдим, унинг бахтиёр чехрасини куришга токатим йук!
Шартта тескари угирилиб кета бошлагандим, нимадир каттик гумбирлаб, атроф кийкирикларга тулиб кетди. Шошиб угирилдим… куёв журалар келин-куёв шарафига салют отишган экан… Лекин мен салют эмас, бошка нарса хайратга солди. Куёвнинг ёнидаги киз Мадина эмас, бошка эди! Ишонмай унга тикилиб карадим. Йук, кузларим алдамаяпти. У бошка!
Югуриб биринчи каватдаги хонамга югурдим. Эшикни махкам ёпиб, таниш ракамларни тердим… «Алло» деган майин овоздан томогимга нимадир тикилгандек булди.
— С-салом, берахм… Нега шу пайтгача бирор марта кунгирок килмадингиз?
Бир зумлик сукунатдан кейин жавоб келди:
— Сиз барибир мухаббатга ишонмайсиз-ку!
— Ишонмайман! — яна кайсарлигим тутди.
— Лекин менга тегсангиз, кунингизни курсатаман, биласиз-а!
— Биламан!..
Узим таъмирлатган туйхонада туйимиз булиб утди.
Биз-бир-биримиз учун яратилганимизни вактида хис килдик.
Бошка севишганларга хам шуни маслахат берамиз, хаётингизнинг хар лахзасида хушёр туринг, бахтингизни бой бериб куйманг..

Хикоялар
Севгилимнинг туйи куни…