Нияти ёмон келиннинг жазоси
“Болаларингизга ўқиб беринг” “БЎРИ БИЛАН СИЧҚОН”
Оч Бўри подадан бир қўйни судраб Олиб қочди узоқ хилват ўрмонга. Меҳмонга чорлаган эмас, турган гап, Тилкалади кўзи тўлганча қонга….
Шу куни аяси-ю аммаларининг, яхши амакиларнинг берган пуллари-ю, шоколадларига қарамай, Жамшиджон тойнинг олдидан кетмади. Унинг қоп-қора кўзларига тикилар, боғ четида ўрилмай қолиб кетган бедадан юлиб унга тутар, тойчоқнинг ям-яшил беда баргларини мазза қилиб чайнаётганидан завқи келиб қиқир-қиқир куларди. Тўй боланинг тўй билан иши бўлмай,…
«Хаво намунча совук булмаса… Уфф, шунчаям куттирадими?! Уйга бориб олай, ойимга хам, уларга хам шу килганлари учун уч кун аразламасамми?! Булди. Сабрим тугади. Кетдим!”……
Кочада отинчи, уйда султон кадимда бир отинчи болган екан. У тоглардан отин териб келиб, шахарда сотиб, хотини ва огилларини бокарди. Огиллар еса отинчининг фарзанди еканлигидан ор килишарди….
Салом тегирмончи қўлни ҳаммадан олдин пайқади. Агар унинг оиласи жўжабирдай жон, устига устак, оз-моз хасислиги бўлмаганда, ҳар бир тийинни худди жонини олишаётгандай бахиллик билан ишлатмаганда, эҳтимол, қўлни сезмаган ҳам бўларди: лекин унинг оиласи катта бўлиб, тегирмондан тушгани оила боқишга етмагани учун отасидан қолган касбни ҳам қиларди: у…
ОҚСОЧНИНГ МУҲАББАТИ (ГИ ДЕ МОПАССАН, ТАРЖИМОН РУСТАМ ЖАББОРОВНИНГ “ЙЎЛДАГИ АЁЛ” АСАРИДАН)
Ташқарида эсаётган бесар кузак шамоли дарахт шохларида қолган сўнгги япроқларни юлқиб, ҳавода чирпирак қилиб ўйнарди. Овчилар кечки овқатни ейишарди, улар ҳатто этикларини ҳам ечмасдан, қизариб-бўзариб, ҳазил-ҳузул қилиб ўтиришарди. Улар асосан ярим зодагон, ярим деҳқон, бой ва ҳўкизнинг бўйнини қайиришга қодир кучга эга бўлган кичик норманд…
Бази инсонлар кимгадир ёрдам бермоқчи бўлиб, бошқа бировга панд бериб қўяди-ю, кейин надомат олови ичида қоврилади. Қилган ишини, оқибатини англаб етганида эса қўлидан ҳеч нарса келмайди. «Юрагимда сақлаганларим…” саҳифасига ана шундай вазиятга тушган аёл қўнғироқ қилди. Исмини сир туришимизни сўраркан, «Менинг айтганларимни албатта ёзинг”, дея…
Луқмон олисдан келган таниши Барнони етаклаб институт ётоғига яқинлашиб келганда, вақт шомдан оғай деб қолган эди. У атрофга олазарак қараб олди-да, ёши ўн тўққизларга борган, дўмбоқ, буғдойранг, калта соч толаларига турфа ранг берилган, бурнига аравак тақиб олган Барнони панароқдаги ўриндиқлардан бирига ўтқазди. — Сен шу ерда ўтира тур! —…
Манави йерда, ойнанинг олдида мен отирардим. Барча откинчилар мени танишарди. Шу йердан бола-бакраларга бакириб коярдим. Кечкурунлари кизим хабар олгани келарди….
— Дадаси, Янги йилга ҳам оз қолди. Иш топиб, пул олиб келмасангиз бўлмайди, — деди Нозима хўжайинига. — Анави Ўктамжон катта қурилиш бошлабди деб эшитдим. Бориб кўринг-чи, балки сизга ҳам бирор иш топилиб қолар….
Хикоялар
Нияти ёмон келиннинг жазоси