Намоз суралари – узбек тилида

Мазмуни: Аллоҳдарго нингҳидан қувилган шайтон ёмонлигидан нингҳАлло паноҳига қочаман. Меҳрибон ва раҳАлло млиҳ номи билан (бошлайман). Ҳамд рабби оламлар Аллоҳгаким, (У) меҳрибон, раҳмли ва ҳкитоб-исоб куни (Қиёмат)нинг эгасидир. гагина-Сен ибодат қиламиз ва Сендангина ёрдам сўБизни! раймиз шундай тўғри йўлга бошлагинки, (У) Сен идоят (ҳинъом) этганлар-нинг (Пайғамбарлар, идларнингқ ва шаҳсидди) йўлидир, ғазабга учраган (Мусо қитоатсизларининг авмидан) ва адашган (Исо қав-мининг «Аллоҳфарзанди нинг бор» дейдиган)ларнинг эмас!

Намоз суралари – ўқиш тартиби – Ўзбекистон

Бир кунда беш вақт (пешин, бомдод, аср, шом ва хуфтон) намоз ўқиш ҳар мусулмонга бир фарздир.

БОМДОД НАМОЗИ

Бомдод икки намози ракат суннат, икки ракат жами — фарз тўрт ракатдан иборат.
Бомдод намозининг ракат икки суннати қуйидагича ўқилади:

1. Аллоҳ учун ризолиги қибла томонга юзланиб, бугунги дод-бом намозининг икки ракат суннатини ўқиш-ни илдим қният», деб кўнгилдан ўтказилади

2. «Аллооҳу деб», акбар ифтитоҳ такбири ай-тилади. Бу такбирда ллар қўэркаклар кафтини қиблага қаратиб, бош ларинингқбармо учини қулоқларининг юмшоқ теккизишади жойига (3-расм). Аёллар қўлларини елка тара кўбаробарида-дилар

3. Қўллар боғланади. Эркаклар ўнг қўл тини-каф чап қўл устига қўйишади. Ўнг қўлнинг кичик ва бош бармоқлари билан чап қўл ушлашади билагини

Аёллар ўнг қўлни чап қўл устида лла, қўтугиб-рини кўкракка кўядилар Бу ҳол «қиём» иёмда. Қдейилади (тик турган ҳалда) сажда қи-жойга линадиган қараб, навбати билан, қуйидагилар (дуоси сано, фотиха сураси, кейин биронта сура зам) ўқилади.

САНО ДУОСИ

Субҳуммаҳаанакаллооу ва биҳамдика ва табааро касмука ва таъаалаа лаа ва жаддука илааҳа ғойрук

Маъноси: «Аллоҳим! номинг Сенинг муборакдир. Шон шарафинг улуғСендан. дир ўзга илоҳ йўқдир».

ФОТИҲА Аъуузу

СУРАСИ биллааҳи минаш-шайтоонир-рожиийм. маанирҳир-роҳБисмиллаа-роҳиийм. Алҳамду лиллааҳи роббил-маанир. Ар-роҳъааламиийн-роҳиийм. Маалики явмид-диийн. наъбуду Иййаака ва иййаака настаъиийн. Иҳдинас-сироо-муста-толқиийм. Сироотоллазиийна ан-ъамта ъалайҳим ғдзууби-мағойрил ъалайҳим валадззооооллиийн

Мазмуни: Аллоҳдарго нингҳидан қувилган шайтон ёмонлигидан нингҳАлло паноҳига қочаман. Меҳрибон ва раҳАлло млиҳ номи билан (бошлайман). Ҳамд рабби оламлар Аллоҳгаким, (У) меҳрибон, раҳмли ва ҳкитоб-исоб куни (Қиёмат)нинг эгасидир. гагина-Сен ибодат қиламиз ва Сендангина ёрдам сўБизни! раймиз шундай тўғри йўлга бошлагинки, (У) Сен идоят (ҳинъом) этганлар-нинг (Пайғамбарлар, идларнингқ ва шаҳсидди) йўлидир, ғазабга учраган (Мусо қитоатсизларининг авмидан) ва адашган (Исо қав-мининг «Аллоҳфарзанди нинг бор» дейдиган)ларнинг эмас!

сурасиданҳа Фоти сўнг бир зам (қўшимча) сура ўқЯнги.
илади ўрганувчилар қуйидаги кичик суралардан зам бирини қилишса бўлади:

КАВСАР СУРАСИ

аътойнаакал Иннааа-кавсар. Фасолли лироббика ванҳар. шааниаъка Инна ҳувал-абтар.

Мазмуни:«(Эй Муҳаммад,) Бизҳақиқат, дар Сизга Кавсарни* бердик. Бас, учун Раббингиз намоз ўқинг ва (туя) сўйиб қилинг қурбонлик! Албатта, ғанимингизнинг ўзи (барча яхшиликлардан) маҳКавсар».
(румдир – жаннатдаги бир ажиб дарё овузнинг ҳёки номи. Унинг суви асалдан сувдан, қор ва тотли оқ. Ундан ичган киши абадий ликқоқчан кўрмайди.)

ИХЛОС СУРАСИ

Қул ҳуваллооҳу аҳад. сомадҳус-Аллоо. Лам ялид. Ва лам йуулад. Ва якулла ламҳуу куфууван аҳад..

Мазмуни: (Эй Муҳаммад,) айтинг: «У — ягонадирҳ Алло. Аллоҳ беҳожат, (лекин) ҳожатбарордир. У туғилмаган ва туғмаган ҳам. Шунингдек, Унга тенг бирор дир йўқ-зот».

ФАЛАҚ СУРАСИ

Қул аъуузу бироббил-Минқ. фала шар-ри маа холақ. Ва мин ооси ғшарриқин изаа вақоб. Ва мин шаррин-наффаасаати мин-ъуқод. Ва фил шарри ҳаасидин изаа ҳасад.

аммад: «(Эй МуҳМаъноси,) айтинг: “Па-ноҳ тилаб илтижо қилурман Парвар тонг-дигорига яратган нарсаси ёвузлгидан, дам тугунчага урувчи аёллар ёвузлигидан ҳамда ҳасади ҳасадчининг ёвузлигидан”».

АН-НОС СУРАСИ

Қул аъуузу нааси-бирробин мааликин-нааси илааҳин-нааси шаррил мин-васваасил-хоннаас. Аллазиий ювасвису судуурин фиий-нааси минал-жиннати ван-Маъноси.

наас: «(Эй Муҳаммад,) айтинг: “Паноҳ тилаб илурман қилтижо одамлар Парварди-горига, одамлар игаҳПодшо, одамлар Илоҳига яширин шайтон (васвасачи) ёвузлигиданки, (у) одамларнинг дилларига васваса Узи. (солур) жинлар ва одамлардандир”».

4. Зам сура Аллоо, «тугагачҳу акбар», деб руку қилинади. тирсаклари Эркаклар ва тиззаларини букмасдан, бармоқларини олда ҳочган, тиззаларини маҳкам чангаллаб эгиладилар
эркакларга Аёллар нис-батан озроқ эгиладилар. бироз Тиззаларини букадилар. Бармоқларини жам-тиззаларини лаб тутадилар.
Рукуда уч марта «Суб-ҳроббиял аана-ъазиийм» (Эй буюк Роббим, Сен сонлардан нуқбарча поксан), дейилади.

5. Рукудан «Самиъал-лиманҳу лоо ҳамидаҳ» (Аллоҳ Уни ҳамд ларни-этган эшитгувчидир), деб қад кўтарилади, бу ҳолат «қдейилади» авма. Қавма ҳолида: «Роббанаа лакал- ҳРоббимиз» (Эй амд, ҳар турли ҳамд-санолар ёлғиз Сенгадир), Аллоо

6. «дейиладиҳу акбар» деб аввало тиззалар, ллар қўкейин, сўнг пешона ва бурун ерга теккизилиб, илинади қсажда. Сажда қилинаётганда оёқ панжалари қиблага қэркакларнинг, аратилади тирсаклари ерга тегмайди . Аёллар ерга тирсакларини қўядилар . Саждада уч марта: «Субҳроббиял аана-аълаа» (Эй улуғ Роббим, Сен сон нуқбутун-лардан поксан), дейилади.
7. «Аллооҳу деб» акбар саждадан бош кўтарилади ва тиз чўолда ҳккан бироз ўтирилади, бу ҳолат «жалса» Жалсада. дейилади қўллар, бармоқлар ўз ҳолича сонга, тутилиб қўйилади. Бармоқ учлари тизза тенг билан бўлиши лозим .
Эркаклар чап оёқустига лари ўтирадилар. Ўнг оёқ панжалари қиблага қаратилади.

ларини оёқАёллар ўнг тарафдан чиқариб ўтирадилар.
8.«Аллооҳу деб», акбар иккинчи марта сажда қилинади. марта уч Саждада: «Субҳаана роббиял-аълаа», Аллоо

9. «дейиладиҳу акбар» деб қиёмга (тикка) иёмда.

10. Қтурилади «Бисмиллааҳир-роҳмаанир-роҳиийм»-дан Фоти, бошлабҳа сураси, орқасидан бир зам илади ўқсура.

11. «Аллооҳу акбар», деб руку қРукуда. илинади уч марта «Субҳаана роб-ъазиийм-биял», дейилади.

12. «Самиъаллооҳу ли-ман ҳамидаҳ», тик деб турилади, кетидан «Роббанаа лакал-ҳдейилади», амд.

13.«Аллооҳу акбар», деб саждага Саждада. борилади уч марта «Субҳаана роббиял-дейилади», аълаа.

14. «Аллооҳу акбар», деб саждадан тарилади кўбош ва бир оз ўтирилади.

15. «Аллооҳу акбар», иккинчи деб бор сажда қилинади. Саждада уч Суб: «мартаҳаана роббиял-аълаа», дейилади

16. «акбарҳу Аллоо», деб саждадан бош кўтари-дада қаъ-либ ўтирилади ва қуйидагилар ўқилади:

«АТТАҲДУОСИ» ИЙЯТ

Ат-таҳиййаату лиллааҳи вас-солааваату тоййибаат-ват. Ас-салааму ъалайка айюҳан-набиййю ва роҳбарокаатуҳи ва матуллооҳ. Ас-салааму ъалайнаа ва ъалаа ъибаадил-соолиҳис-лааҳиийн. Ашҳаду аллаа илааҳа адуҳу ва ашҳиллаллоо анна Муҳаммадан ъабдуҳуу ва росуулуҳ.
Мол: Мазмуни, бадан, тил билан адо диган-этила бутун ибодатлар Аллоҳ учундир. Эй Алло! Набийҳнинг раҳмати ва баракоти Сизга бўСизга. лсин ва солиҳ қулларга Аллоҳнинг лсин бўсаломи. Иқрорманки, Аллоҳдан ўзга янаҳ йўқ. Ва ило иқрорманки, Муҳаммад, алайҳиссалом, нингҳАлло қули ва элчисидирлар.

САЛОВОТ

Аллооҳсолли умма ъалаа Муҳаммадив-ва ъалаа аали МуҳКамаа. аммад соллайта ъалаа Иброоҳиима ва аали ъалаа Иброҳиим. Иннака ҳамиидум-Аллоо.
мажиидҳумма баарик ъалаа Муҳаммадив-ва аали ъалаа Муҳаммад. Камаа баарокта ъалаа иимаҳИбро ва ъалаа аали Иброҳиим. амиидум ҳИннака-мажиид.
Мазмуни: Аллоҳим, Иброҳим ва оиласига унинг раҳмат этганинг каби, Муҳаммад ва ул оиласига зотнинг раҳмат айла, Сен ҳамду мақлойи товгақ ва буюк Зотсан.
Аллоҳим, Иброҳим ва оиласига унинг баракотингни эҳсон этганинг каби Муҳзотнинг ва ул аммад оиласи устига ҳам баракотингни эҳсон Сен. айла ҳамду мақтовга лойиқ ва буюк дуо.

Зотсан

Роббанаа аатинаа фид-дунйаа ҳфил-ва асанатав-аахироти ҳасанатав-ва қинаа ъазаабан-Мазмуни.
наар: «Эй Роббимиз, бизга бу дунёда ҳам, охиратда ҳам бергин яхшиликни ва бизни дўзах олови азобидан сақАввал».

17. лагин ўнг, кейин чап елкага қараб: «алайкум Ассалааму ва роҳматул-лооҳ» деб салом намоздан берилиб чиқилади.

Шу билан бомдод намозининг ракат икки суннати тугайди.
Бомдод намозининг ракат икки фарзи ҳам худди шу тартибда ўқилади. аввалоқи — Фар, эркаклар ниятдан олдин (бошқа намозлари фарз олдидан ҳам) қуйидаги иқомат такбирини Аллоо:

айтишадиҳу акбар, Аллооҳу акбар,
Аллооҳу Аллоо, акбарҳу акбар.
Ашҳаду аллаа илааҳа адуҳ,
Ашҳиллаллоо аллаа илааҳа иллаллооҳ.
Ашҳаду аммадар Муҳанна-росуулуллооҳ,
Ашҳаду анна Муҳаммадар-айяҳ.
Ҳросуулуллоо ъалас-солааҳ, ҳайя ъалас-solahҳсолаа,
Ҳайя ъалал-фалааҳ, ҳайя фалаа-ъалалҳ.
Қод қооматис-солааҳ, қод қооматис-солааҳ
акбарҳу Аллоо, Аллооҳу акбар,
Лаа илааҳа оматҳ.

Иқиллаллоо такбирининг лафзлари азонникига ўхшайди, бунисиқи — фар тез айтилади.
Бомдод намозининг уйидагича қфарзига ният қилинади; «Аллоҳ ризолиги бомдод учун намозининг икки ракат фарзини ўз вақишни ўқтида ният қилдим».
Қолган қисми билан суннат бир хил давом этаверади.

Видео: Namoz o’rganamiz – uzbek tilida video dastur

Ещё 4 видео в тему %1%1%R3A0Ct-D_yA#1#1#Как читать намаз%1%1%qr2l2qgmwsc#1#1#%1%1%V8H2GuRVfnE#1#1#Намоз укишни урганиш бомдод намозининг. %1%1%mNW9QOFOSvI#1#1#Намоз укишни урганиш бомдод намози

Намоз суралари – ўқиш тартиби

Бир кунда беш вақт (бомдод, пешин, аср, шом ва кҳуфтон) намоз ўқиш ҳар бир мусулмонга фарздир.

БОМДОД НАМОЗИ

Бомдод намози икки ракат суннат, икки ракат фарз — жами тўрт ракатдан иборат.
Бомдод намозининг икки ракат суннати қуйидагича ўқилади:

1. Аллоҳ ризолиги учун қибла томонга юзланиб, бугунги бом-дод намозининг икки ракат суннатини ўқиш-ни ният қилдим», деб кўнгилдан ўтказилади

2. «Аллооҳу акбар», деб ифтитоҳ такбири ай-тилади. Бу такбирда еркаклар қўллар кафтини қиблага қаратиб, бош бармоқларининг учини қулоқларининг юмшоқ жойига теккизишади (3-расм). Аёллар қўлларини елка баробарида кўтара-дилар

3. Қўллар боғланади. Еркаклар ўнг қўл каф-тини чап қўл устига қўйишади. Ўнг қўлнинг бош ва кичик бармоқлари билан чап қўл билагини ушлашади
Аёллар ўнг қўлни чап қўл устида тугиб, қўлла-рини кўкракка кўядилар Бу ҳол «қиём» дейилади. Қиёмда (тик турган ҳалда) сажда қи-линадиган жойга қараб, навбати билан, қуйидагилар (сано дуоси, фотикҳа сураси, кейин биронта зам сура) ўқилади.

САНО ДУОСИ

Субҳаанакаллооуҳумма ва биҳамдика ва табааро касмука ва тааалаа жаддука ва лаа илааҳа ғойрук

Маноси: «Аллоҳим! Сенинг номинг муборакдир. СҲон шарафинг улуғдир. Сендан ўзга илоҳ йўқдир».

ФОТИҲА СУРАСИ

Ауузу биллааҳи минаш-шайтоонир-рожиийм. Бисмиллааҳир-роҳмаанир-роҳиийм. Алҳамду лиллааҳи роббил-ааламиийн. Ар-роҳмаанир-роҳиийм. Маалики явмид-диийн. Ийяака набуду ва ийяака настаиийн. Иҳдинас-сироо-тол-мустақиийм. Сироотоллазиийна ан-амта алайҳим ғойрил-мағдзууби алайҳим валадззооооллиийн

Мазмуни: Аллоҳнинг даргоҳидан қувилган шайтон ёмонлигидан Аллоҳнинг паноҳига қочаман. Меҳрибон ва раҳмли Аллоҳ номи билан (бошлайман). Ҳамд оламлар рабби Аллоҳгаким, (У) меҳрибон, раҳмли ва ҳисоб-китоб куни (Қиёмат)нинг егасидир. Сен-гагина ибодат қиламиз ва Сендангина ёрдам сўраймиз! Бизни шундай тўғри йўлга бошлагинки, (У) Сен ином (ҳидоят) етганлар-нинг (Пайғамбарлар, сиддиқ ва шаҳидларнинг) йўлидир, ғазабга учраган (Мусо қавмидан итоатсизларининг) ва адашган (Исо қав-мининг «Аллоҳнинг фарзанди бор» дейдиган)ларнинг емас!
Фотиҳа сурасидан сўнг бир зам (қўшимча) сура ўқилади.
Янги ўрганувчилар қуйидаги кичик суралардан бирини зам қилишса бўлади:

КАВСАР СУРАСИ

Иннааа атойнаакал-кавсар. Фасолли лироббика ванҳар. Инна шааниака ҳувал-абтар.

Мазмуни:«(Ей Муҳаммад,) дарҳақиқат, Биз Сизга Кавсарни* бердик. Бас, Раббингиз учун намоз ўқинг ва (туя) сўйиб қурбонлик қилинг! Албатта, ғанимингизнинг ўзи (барча якҳшиликлардан) маҳрумдир».
(Кавсар – жаннатдаги бир ажиб дарё ёки ҳовузнинг номи. Унинг суви асалдан тотли, қор ва сувдан оқ. Ундан ичган киши абадий чанқоқлик кўрмайди.)

ИКҳЛОС СУРАСИ

Қул ҳуваллооҳу аҳад. Аллооҳус-сомад. Лам ялид. Ва лам юулад. Ва лам якуллаҳуу куфууван аҳад..

Мазмуни: (Ей Муҳаммад,) айтинг: «У — Аллоҳ ягонадир. Аллоҳ беҳожат, (лекин) ҳожатбарордир. У туғмаган ва туғилмаган ҳам. СҲунингдек, Унга тенг бирор зот йўқ-дир».

ФАЛАҚ СУРАСИ

Қул ауузу бироббил-фалақ. Мин шар-ри маа кҳолақ. Ва мин шарри ғоосиқин изаа вақоб. Ва мин шаррин-наффаасаати фил-уқод. Ва мин шарри ҳаасидин изаа ҳасад.

Маноси: «(Ей Муҳаммад,) айтинг: “Па-ноҳ тилаб илтижо қилурман тонг Парвар-дигорига яратган нарсаси ёвузлгидан, тугунчага дам урувчи аёллар ёвузлигидан ҳамда ҳасадчининг ҳасади ёвузлигидан”».

АН-НОС СУРАСИ

Қул ауузу бирробин-нааси мааликин-нааси илааҳин-нааси мин шаррил-васваасил-кҳоннаас. Аллазиий ювасвису фиий судуурин-нааси минал-жиннати ван-наас.

Маноси: «(Ей Муҳаммад,) айтинг: “Паноҳ тилаб илтижо қилурман одамлар Парварди-горига, одамлар Подшоҳига, одамлар Илоҳига яширин васвасачи (шайтон) ёвузлигиданки, (у) одамларнинг дилларига васваса солур. (Узи) жинлар ва одамлардандир”».

4. Зам сура тугагач, «Аллооҳу акбар», деб руку қилинади. Еркаклар тирсаклари ва тиззаларини букмасдан, бармоқларини очган ҳолда, тиззаларини маҳкам чангаллаб егиладилар
Аёллар еркакларга нис-батан озроқ егиладилар. Тиззаларини бироз букадилар. Бармоқларини жам-лаб тиззаларини тутадилар.
Рукуда уч марта «Суб-ҳаана роббиял-азиийм» (Ей буюк Роббим, Сен барча нуқсонлардан поксан), дейилади.

5. Рукудан «Самиал-лооҳу лиман ҳамидаҳ» (Аллоҳ Уни ҳамд етган-ларни ешитгувчидир), деб қад кўтарилади, бу ҳолат «қавма» дейилади. Қавма ҳолида: «Роббанаа лакал- ҳамд» (Ей Роббимиз, ҳар турли ҳамд-санолар ёлғиз Сенгадир), дейилади

6. «Аллооҳу акбар» деб аввало тиззалар, кейин қўллар, сўнг пешона ва бурун ерга теккизилиб, сажда қилинади. Сажда қилинаётганда оёқ панжалари қиблага қаратилади, еркакларнинг тирсаклари ерга тегмайди . Аёллар тирсакларини ерга қўядилар . Саждада уч марта: «Субҳаана роббиял-алаа» (Ей улуғ Роббим, Сен бутун нуқсон-лардан поксан), дейилади.
7. «Аллооҳу акбар» деб саждадан бош кўтарилади ва тиз чўккан ҳолда бироз ўтирилади, бу ҳолат «жалса» дейилади. Жалсада қўллар, бармоқлар ўз ҳолича тутилиб, сонга қўйилади. Бармоқ учлари тизза билан тенг бўлиши лозим .
Еркаклар чап оёқлари устига ўтирадилар. Ўнг оёқ панжалари қиблага қаратилади.

Аёллар оёқларини ўнг тарафдан чиқариб ўтирадилар.
8.«Аллооҳу акбар», деб иккинчи марта сажда қилинади. Саждада уч марта: «Субҳаана роббиял-алаа», дейилади

9. «Аллооҳу акбар» деб қиёмга (тикка) турилади.

10. Қиёмда «Бисмиллааҳир-роҳмаанир-роҳиийм»-дан бошлаб, Фотиҳа сураси, орқасидан бир зам сура ўқилади.

11. «Аллооҳу акбар», деб руку қилинади. Рукуда уч марта «Субҳаана роб-биял-азиийм», дейилади.

12. «Самиаллооҳу ли-ман ҳамидаҳ», деб тик турилади, кетидан «Роббанаа лакал-ҳамд», дейилади.

13.«Аллооҳу акбар», деб саждага борилади. Саждада уч марта «Субҳаана роббиял-алаа», дейилади.

14. «Аллооҳу акбар», деб саждадан бош кўтарилади ва бир оз ўтирилади.

15. «Аллооҳу акбар», деб иккинчи бор сажда қилинади. Саждада уч марта: «Субҳаана роббиял-алаа», дейилади

16. «Аллооҳу акбар», деб саждадан бош кўтари-либ қа-дада ўтирилади ва қуйидагилар ўқилади:

«АТТАҲИЙЯТ» ДУОСИ

Ат-таҳийяату лиллааҳи вас-солааваату ват-тоййибаат. Ас-салааму алайка айюҳан-набиййю ва роҳматуллооҳи ва барокаатуҳ. Ас-салааму алайнаа ва алаа ибаадил-лааҳис-соолиҳиийн. Ашҳаду аллаа илааҳа иллаллооҳу ва ашҳаду анна Муҳаммадан абдуҳуу ва росуулуҳ.
Мазмуни: Мол, бадан, тил билан адо етила-диган бутун ибодатлар Аллоҳ учундир. Ей Набий! Аллоҳнинг раҳмати ва баракоти Сизга бўлсин. Сизга ва солиҳ қулларга Аллоҳнинг саломи бўлсин. Иқрорманки, Аллоҳдан ўзга илоҳ йўқ. Ва яна иқрорманки, Муҳаммад, алайҳиссалом, Аллоҳнинг қули ва елчисидирлар.

САЛОВОТ

Аллооҳумма солли алаа Муҳаммадив-ва алаа аали Муҳаммад. Камаа соллайта алаа Иброоҳиима ва алаа аали Иброҳиим. Иннака ҳамиидум-мажиид.
Аллооҳумма баарик алаа Муҳаммадив-ва алаа аали Муҳаммад. Камаа баарокта алаа Иброҳиима ва алаа аали Иброҳиим. Иннака ҳамиидум-мажиид.
Мазмуни: Аллоҳим, Иброҳим ва унинг оиласига раҳмат етганинг каби, Муҳаммад ва ул зотнинг оиласига раҳмат айла, Сен ҳамду мақтовга лойиқ ва буюк Зотсан.
Аллоҳим, Иброҳим ва унинг оиласига баракотингни еҳсон етганинг каби Муҳаммад ва ул зотнинг оиласи устига ҳам баракотингни еҳсон айла. Сен ҳамду мақтовга лойиқ ва буюк Зотсан.

дуо

Роббанаа аатинаа фид-дуняа ҳасанатав-ва фил-аакҳироти ҳасанатав-ва қинаа азаабан-наар.
Мазмуни: «Ей Роббимиз, бизга бу дунёда ҳам, окҳиратда ҳам якҳшиликни бергин ва бизни дўзакҳ олови азобидан сақлагин».

17. Аввал ўнг, кейин чап елкага қараб: «Ассалааму алайкум ва роҳматул-лооҳ» деб салом берилиб намоздан чиқилади.

СҲу билан бомдод намозининг икки ракат суннати тугайди.
Бомдод намозининг икки ракат фарзи ҳам кҳудди шу тартибда ўқилади. Фарқи — аввало, еркаклар ниятдан олдин (бошқа фарз намозлари олдидан ҳам) қуйидаги иқомат такбирини айтишади:

Аллооҳу акбар, Аллооҳу акбар,
Аллооҳу акбар, Аллооҳу акбар.
Ашҳаду аллаа илааҳа иллаллооҳ,
Ашҳаду аллаа илааҳа иллаллооҳ.
Ашҳаду анна Муҳаммадар-росуулуллооҳ,
Ашҳаду анна Муҳаммадар-росуулуллооҳ.
Ҳайя алас-солааҳ, ҳайя алас-солааҳсолаҳ,
Ҳайя алал-фалааҳ, ҳайя алал-фалааҳ.
Қод қооматис-солааҳ, қод қооматис-солааҳ
Аллооҳу акбар, Аллооҳу акбар,
Лаа илааҳа иллаллооҳ.

Иқомат такбирининг лафзлари азонникига ўкҳшайди, фарқи — буниси тез айтилади.
Бомдод намозининг фарзига қуйидагича ният қилинади; «Аллоҳ ризолиги учун бомдод намозининг икки ракат фарзини ўз вақтида ўқишни ният қилдим».
Қолган қисми суннат билан бир кҳил давом етаверади

Намоз суралари – ўқиш тартиби

Бир кунда беш вақт (бомдод, пешин, аср, шом ва хуфтон) намоз ўқиш ҳар бир мусулмонга фарздир.

Бомдод намози икки ракат суннат, икки ракат фарз — жами тўрт ракатдан иборат.
Бомдод намозининг икки ракат суннати қуйидагича ўқилади:

1. Аллоҳ ризолиги учун қибла томонга юзланиб, бугунги бом-дод намозининг икки ракат суннатини ўқиш-ни ният қилдим», деб кўнгилдан ўтказилади

2. «Аллооҳу акбар», деб ифтитоҳ такбири ай-тилади. Бу такбирда эркаклар қўллар кафтини қиблага қаратиб, бош бармоқларининг учини қулоқларининг юмшоқ жойига теккизишади (3-расм). Аёллар қўлларини елка баробарида кўтара-дилар

3. Қўллар боғланади. Эркаклар ўнг қўл каф-тини чап қўл устига қўйишади. Ўнг қўлнинг бош ва кичик бармоқлари билан чап қўл билагини ушлашади
Аёллар ўнг қўлни чап қўл устида тугиб, қўлла-рини кўкракка кўядилар Бу ҳол «қиём» дейилади. Қиёмда (тик турган ҳалда) сажда қи-линадиган жойга қараб, навбати билан, қуйидагилар (сано дуоси, фотиха сураси, кейин биронта зам сура) ўқилади.

Субҳаанакаллооуҳумма ва биҳамдика ва табааро касмука ва таъаалаа жаддука ва лаа илааҳа ғойрук

Маъноси: «Аллоҳим! Сенинг номинг муборакдир. Шон шарафинг улуғдир. Сендан ўзга илоҳ йўқдир».

Аъуузу биллааҳи минаш-шайтоонир-рожиийм. Бисмиллааҳир-роҳмаанир-роҳиийм. Алҳамду лиллааҳи роббил-ъааламиийн. Ар-роҳмаанир-роҳиийм. Маалики явмид-диийн. Иййаака наъбуду ва иййаака настаъиийн. Иҳдинас-сироо-тол-мустақиийм. Сироотоллазиийна ан-ъамта ъалайҳим ғойрил-мағдзууби ъалайҳим валадззооооллиийн

Мазмуни: Аллоҳнинг даргоҳидан қувилган шайтон ёмонлигидан Аллоҳнинг паноҳига қочаман. Меҳрибон ва раҳмли Аллоҳ номи билан (бошлайман). Ҳамд оламлар рабби Аллоҳгаким, (У) меҳрибон, раҳмли ва ҳисоб-китоб куни (Қиёмат)нинг эгасидир. Сен-гагина ибодат қиламиз ва Сендангина ёрдам сўраймиз! Бизни шундай тўғри йўлга бошлагинки, (У) Сен инъом (ҳидоят) этганлар-нинг (Пайғамбарлар, сиддиқ ва шаҳидларнинг) йўлидир, ғазабга учраган (Мусо қавмидан итоатсизларининг) ва адашган (Исо қав-мининг «Аллоҳнинг фарзанди бор» дейдиган)ларнинг эмас!
Фотиҳа сурасидан сўнг бир зам (қўшимча) сура ўқилади.
Янги ўрганувчилар қуйидаги кичик суралардан бирини зам қилишса бўлади:

Иннааа аътойнаакал-кавсар. Фасолли лироббика ванҳар. Инна шааниаъка ҳувал-абтар.

Мазмуни:«(Эй Муҳаммад,) дарҳақиқат, Биз Сизга Кавсарни* бердик. Бас, Раббингиз учун намоз ўқинг ва (туя) сўйиб қурбонлик қилинг! Албатта, ғанимингизнинг ўзи (барча яхшиликлардан) маҳрумдир».
(Кавсар – жаннатдаги бир ажиб дарё ёки ҳовузнинг номи. Унинг суви асалдан тотли, қор ва сувдан оқ. Ундан ичган киши абадий чанқоқлик кўрмайди.)

Қул ҳуваллооҳу аҳад. Аллооҳус-сомад. Лам ялид. Ва лам йуулад. Ва лам якуллаҳуу куфууван аҳад..

Мазмуни: (Эй Муҳаммад,) айтинг: «У — Аллоҳ ягонадир. Аллоҳ беҳожат, (лекин) ҳожатбарордир. У туғмаган ва туғилмаган ҳам. Шунингдек, Унга тенг бирор зот йўқ-дир».

Қул аъуузу бироббил-фалақ. Мин шар-ри маа холақ. Ва мин шарри ғоосиқин изаа вақоб. Ва мин шаррин-наффаасаати фил-ъуқод. Ва мин шарри ҳаасидин изаа ҳасад.

Маъноси: «(Эй Муҳаммад,) айтинг: “Па-ноҳ тилаб илтижо қилурман тонг Парвар-дигорига яратган нарсаси ёвузлгидан, тугунчага дам урувчи аёллар ёвузлигидан ҳамда ҳасадчининг ҳасади ёвузлигидан”».

Қул аъуузу бирробин-нааси мааликин-нааси илааҳин-нааси мин шаррил-васваасил-хоннаас. Аллазиий ювасвису фиий судуурин-нааси минал-жиннати ван-наас.

Маъноси: «(Эй Муҳаммад,) айтинг: “Паноҳ тилаб илтижо қилурман одамлар Парварди-горига, одамлар Подшоҳига, одамлар Илоҳига яширин васвасачи (шайтон) ёвузлигиданки, (у) одамларнинг дилларига васваса солур. (Узи) жинлар ва одамлардандир”».

4. Зам сура тугагач, «Аллооҳу акбар», деб руку қилинади. Эркаклар тирсаклари ва тиззаларини букмасдан, бармоқларини очган ҳолда, тиззаларини маҳкам чангаллаб эгиладилар
Аёллар эркакларга нис-батан озроқ эгиладилар. Тиззаларини бироз букадилар. Бармоқларини жам-лаб тиззаларини тутадилар.
Рукуда уч марта «Суб-ҳаана роббиял-ъазиийм» (Эй буюк Роббим, Сен барча нуқсонлардан поксан), дейилади.

5. Рукудан «Самиъал-лооҳу лиман ҳамидаҳ» (Аллоҳ Уни ҳамд этган-ларни эшитгувчидир), деб қад кўтарилади, бу ҳолат «қавма» дейилади. Қавма ҳолида: «Роббанаа лакал- ҳамд» (Эй Роббимиз, ҳар турли ҳамд-санолар ёлғиз Сенгадир), дейилади

6. «Аллооҳу акбар» деб аввало тиззалар, кейин қўллар, сўнг пешона ва бурун ерга теккизилиб, сажда қилинади. Сажда қилинаётганда оёқ панжалари қиблага қаратилади, эркакларнинг тирсаклари ерга тегмайди . Аёллар тирсакларини ерга қўядилар . Саждада уч марта: «Субҳаана роббиял-аълаа» (Эй улуғ Роббим, Сен бутун нуқсон-лардан поксан), дейилади.
7. «Аллооҳу акбар» деб саждадан бош кўтарилади ва тиз чўккан ҳолда бироз ўтирилади, бу ҳолат «жалса» дейилади. Жалсада қўллар, бармоқлар ўз ҳолича тутилиб, сонга қўйилади. Бармоқ учлари тизза билан тенг бўлиши лозим .
Эркаклар чап оёқлари устига ўтирадилар. Ўнг оёқ панжалари қиблага қаратилади.

Аёллар оёқларини ўнг тарафдан чиқариб ўтирадилар.
8.«Аллооҳу акбар», деб иккинчи марта сажда қилинади. Саждада уч марта: «Субҳаана роббиял-аълаа», дейилади

9. «Аллооҳу акбар» деб қиёмга (тикка) турилади.

10. Қиёмда «Бисмиллааҳир-роҳмаанир-роҳиийм»-дан бошлаб, Фотиҳа сураси, орқасидан бир зам сура ўқилади.

11. «Аллооҳу акбар», деб руку қилинади. Рукуда уч марта «Субҳаана роб-биял-ъазиийм», дейилади.

12. «Самиъаллооҳу ли-ман ҳамидаҳ», деб тик турилади, кетидан «Роббанаа лакал-ҳамд», дейилади.

13.«Аллооҳу акбар», деб саждага борилади. Саждада уч марта «Субҳаана роббиял-аълаа», дейилади.

14. «Аллооҳу акбар», деб саждадан бош кўтарилади ва бир оз ўтирилади.

15. «Аллооҳу акбар», деб иккинчи бор сажда қилинади. Саждада уч марта: «Субҳаана роббиял-аълаа», дейилади

16. «Аллооҳу акбар», деб саждадан бош кўтари-либ қаъ-дада ўтирилади ва қуйидагилар ўқилади:

Ат-таҳиййаату лиллааҳи вас-солааваату ват-тоййибаат. Ас-салааму ъалайка айюҳан-набиййю ва роҳматуллооҳи ва барокаатуҳ. Ас-салааму ъалайнаа ва ъалаа ъибаадил-лааҳис-соолиҳиийн. Ашҳаду аллаа илааҳа иллаллооҳу ва ашҳаду анна Муҳаммадан ъабдуҳуу ва росуулуҳ.
Мазмуни: Мол, бадан, тил билан адо этила-диган бутун ибодатлар Аллоҳ учундир. Эй Набий! Аллоҳнинг раҳмати ва баракоти Сизга бўлсин. Сизга ва солиҳ қулларга Аллоҳнинг саломи бўлсин. Иқрорманки, Аллоҳдан ўзга илоҳ йўқ. Ва яна иқрорманки, Муҳаммад, алайҳиссалом, Аллоҳнинг қули ва элчисидирлар.

Аллооҳумма солли ъалаа Муҳаммадив-ва ъалаа аали Муҳаммад. Камаа соллайта ъалаа Иброоҳиима ва ъалаа аали Иброҳиим. Иннака ҳамиидум-мажиид.
Аллооҳумма баарик ъалаа Муҳаммадив-ва ъалаа аали Муҳаммад. Камаа баарокта ъалаа Иброҳиима ва ъалаа аали Иброҳиим. Иннака ҳамиидум-мажиид.
Мазмуни: Аллоҳим, Иброҳим ва унинг оиласига раҳмат этганинг каби, Муҳаммад ва ул зотнинг оиласига раҳмат айла, Сен ҳамду мақтовга лойиқ ва буюк Зотсан.
Аллоҳим, Иброҳим ва унинг оиласига баракотингни эҳсон этганинг каби Муҳаммад ва ул зотнинг оиласи устига ҳам баракотингни эҳсон айла. Сен ҳамду мақтовга лойиқ ва буюк Зотсан.

Роббанаа аатинаа фид-дунйаа ҳасанатав-ва фил-аахироти ҳасанатав-ва қинаа ъазаабан-наар.
Мазмуни: «Эй Роббимиз, бизга бу дунёда ҳам, охиратда ҳам яхшиликни бергин ва бизни дўзах олови азобидан сақлагин».

17. Аввал ўнг, кейин чап елкага қараб: «Ассалааму алайкум ва роҳматул-лооҳ» деб салом берилиб намоздан чиқилади.

Шу билан бомдод намозининг икки ракат суннати тугайди.
Бомдод намозининг икки ракат фарзи ҳам худди шу тартибда ўқилади. Фарқи — аввало, эркаклар ниятдан олдин (бошқа фарз намозлари олдидан ҳам) қуйидаги иқомат такбирини айтишади:

Аллооҳу акбар, Аллооҳу акбар,
Аллооҳу акбар, Аллооҳу акбар.
Ашҳаду аллаа илааҳа иллаллооҳ,
Ашҳаду аллаа илааҳа иллаллооҳ.
Ашҳаду анна Муҳаммадар-росуулуллооҳ,
Ашҳаду анна Муҳаммадар-росуулуллооҳ.
Ҳайя ъалас-солааҳ, ҳайя ъалас-солааҳsolah,
Ҳайя ъалал-фалааҳ, ҳайя ъалал-фалааҳ.
Қод қооматис-солааҳ, қод қооматис-солааҳ
Аллооҳу акбар, Аллооҳу акбар,
Лаа илааҳа иллаллооҳ.

Иқомат такбирининг лафзлари азонникига ўхшайди, фарқи — буниси тез айтилади.
Бомдод намозининг фарзига қуйидагича ният қилинади; «Аллоҳ ризолиги учун бомдод намозининг икки ракат фарзини ўз вақтида ўқишни ният қилдим».
Қолган қисми суннат билан бир хил давом этаверади.