Мадат бер, Аллох

Мадат бер, Аллох

Мадат бер, Аллох
Мадат бер, Аллох

–Дада, ойим нимага уйгонмаяптилар?
Жажжи болакайнинг саволи шундок хам сикилиб турган дадасининг юрагини езди. Оглини тиззасига отказди-да, пешонасидан опди.
–”Оглим ойинг, роса чарчаган. Енди бир-неча кун ухлаб, яхшилаб дам олиши керак”
Болакай индамади. Беш йошли болакай онасининг огир касаллигини анча олдин фахмлаганди. Шифохонага дадаси коришга олиб борганида, ойиси уни кучиб роса йиглаганди. Дадаси ойинг тузалиб кетади, кейин шифохонадан жавоб беришади деганди. Ойиси уйга кайтганида, бола «ойим тузалибдилар”, дея роса севинганди.

Ой-хайоллари озидек соф мургак бола ойисига бошка сабабдан жавоб бериб юборишганларини билмасди. Хар кунгидек орнига йотаркан болакай осмонга караб колини чозди:
–Ойимни тузалишига йордам бер, Художон
Бир неча кун отгач тунда уйгониб кетди. Пилдираб коридорга чикди. Дадаси балконда сигарет чекиб, ким биландир телефонда гаплашарди. Болакай дадасининг хамма гапларига хам тушунмади-ю, шу гаплар орасидан оператсия, катта пул деган жумлаларни илгай олди.
Бир филмда корганди. Оператсияда докторлар касални укол килади, кейин у тузалиб кетади.
–Ойимни хам укол килишса согайиб кетадилар, дебо ойлади болакай.
Орнига кайтиб йотаркан, осмонга караб яна колини чозди:
–Ойимни тузалишига катта пул бер, Художон
Онасининг ахволи кундан-кун йомонлашиб борарди. У еса буни билмасди. У факат дадасининг оша кунги гапларини ойларди: оператсия…катта пул…
Охирги кунлар болани ойисининг йонига киритмай койишди. У уйига келиб-кетайотган коплаб кариндошларни жимгина кузатиб отирарди. Дадаси еса болакайга пул тутарди:
–Ушла оглим, бориб музкаймок олиб йе…
Болакай онасининг якинлари билан видолашйотганини тушунмасди. Нихоят уни чакиришди. Ойисининг йонига олиб киришди. Козлари шишиб кетган, оппок чойшаб йопинган койи чозилиб йотган ойисининг йонига келди.
–Кел шириним, ойисининг хаста овози ешитилди, аклли бола боляпсанми богчада?
–Ха, ойижон.
–Яхши озимни тойчогим…
–Ойи, енди тузалиб кетасизми?
–Хм…, ойиси йиглаб юборди.
–Менга яна ертак айтиб берасизми?
–Хм…
–Сизни яхши кораман…
Ех, болакай… Ойиси билан шундай сонгги марта гаплашиб турганлигини кайердан хам биларди у. Богчадан келганида уйидаги одамларнинг коплигидан хайрон колди. Хамма болакайни кориб козига йош оларди.
–Ада ойим уйгондиларми?, дадасининг йонига келиб соради у.
Дадаси чоккалаб отириб оглининг козларига бокди:
–Ойинг енди уйгонмайди болам, кейин оглини кучди, ойинг бизни ташлаб кетди.
Огил яхши тушунмади, чонтагини шошиб кавлади-ю бир сиким букланиб кетган пулларни чикарди:
–Дада, докторларга айтинг, ойимни укол килишсин, ойим тузалиб кетса болди, мен битта хам музкаймок йемайман, факат айтинг дада, ойимни тузатиб беришсин….
Огилнинг пешонасидан опаркан дадасининг коз йошлари унинг юзига томчилади…
Онасини комишди.
Тун чоккач орнига йотаркан, болакай осмонга колини чозди:
–Илтимос, ойимни менга кайтариб бер, Художон…

Хикоялар
Аллох, Мадат бер