КОРА ДОРИНИНГ КУЛИ… (Болган вокеа)

КОРА ДОРИНИНГ КУЛИ… (Болган вокеа)

КОРА ДОРИНИНГ КУЛИ… (Болган вокеа)
КОРА ДОРИНИНГ КУЛИ… (Болган вокеа)

Собир ерталаб уйкудан хумор тутиб уйгонди. Томирлари тортишиб, козлари кизара борган сари юрагини вахм босди. У биларди. Агар тушликкача битта «доза» топмаса, адойи тамом болади. Чунки, кора дорининг хумори хазилакам емас. Олимга олиб боради.
Вужуди титраб базор телефонгача йетиб борди-да, хамтовокларидан бири Моминнинг ракамини терди.

Хайрият, уйида екан. Дарров гошакни котарди.

— Огайни, мен йомон боп кетяпман! — деди калтираб Собир. — Йордам бермасанг, мендан ажраб коласан!

— Нима болди? Тагин хуморми? — кулги аралаш соради Момин.

— Билиб туриб сорайсанми? Томирларим тортишиб кетяпти, ахир! — бакирди Собир. — Ундан кора, бирор чорасини топ!

— Чекадиган сен-у, мен чора топайми?

— Хоп, орток, жахлинг чикмасин! Мендаям колиб кетмас!

— Пулинг борми ози?..

— Озинг-чи, гирт тамагир болиб кетибсан! Шунча йил битта турмада, бир камерада отириб окибат шу болдими?

— Вей, турмани гапирма! — дагдага килди Момин. — Оша йокдаям сени мен «пакриват» киб юрганман. Йокса олиб кетардинг. Йо есингдан чикдими?

— Бопти, тушундим. Хозир… Бу гапларнинг мавриди емас. Жон орток, йордам бер! Рахминг келсин менга!

— Менга кара, хотинларга охшаб мингирлайвермагин-да, тез «точка»га бор! Оша йерда гаплашамиз!

— Рахмат, рахмат! — гошакни кулогига янада махкамрок босиб куллук кила кетди Собир. — Бу яхшилигингни унутмайман! Корасан, бир кун сениям «вручат» киламан! Корасан!

— Гапни калта кил! — койинган болди Момин. — Бу тахлит отираверсанг, тил тортмай оласан.

— Мана… Мана, чикиб кетяпман.

— Пулларингнинг борини олволгин! Хеч болмаса, ярмисиникини толаб коймасанг болмайди.

— Биламан, биламан! — деди Собир ховликиб. — Хозирок уйни агдар-тонтар килиб болсаям топаман пулни!

* * *

Собир хоналарни титкилаб, пул топа олмади. Сокина-сокина ташкарига чикиб, бошини чангаллади. Титрок, бошида пайдо болган огрик тобора зорайиб борарди.

— Огирлик килсаммикан? — конглидан кечирди у аланг-жаланг атрофга бокиб. — каерга бораман? Кимни омараман?.. Йок, Моминнинг олдига бораман. Ажабмас,

карз бериб турса!..

Келишилган жойда Момин сигарет тутатганча уни кутиб турарди. Ранги докадек окариб кетган Собирни корди-ю, масхараомуз тиржайиб икки колини чонтагига солган койи тек тураверди.

— Нега туриб колдинг, орток? — бетокатланиб соради Собир. — Бера колсанг-чи зормандангни!

— Пули кани? — пинагини бузмай хамтовогига савол назари билан бокди Момин. — Олдин соккани чикар!

Собир айбдорона бош егди.

— Тополмадим. Уйдагилар пулларни озлари билан олиб юрадиган болишганга охшайди… Лекин… Топаман, ишон!.. Хуморни босволай, албатта топиб бераман пулни!

— Е, жа опкочасан-да озингам! — кол силтаб койди Момин. — Хозир тополмаган пулни кейин каердан олардинг! Хуморинг босилса, бир коп вадани берасан-у, думингни тугасан.

— Айт, нима килай? Нима десанг розиман! Факат чозмасдан битта «доза» бер! Олиб коламан, олиб!

— Шунаками? Яхши… Унда ешит. Иккита-учта дозага харидор топасан. Факат «дори»ни пуллар колимга теккандан кейин оласан. Топган харидорингминан шундай келишгин! Айтганча, кимматрокка пулласанг, карзингданам кутулиб кетардинг!

— Гап йок! — Моминнинг колига умидвор термулди Собир. — Топаман харидорни! кани, дозани чоз, огайни!

Момин яна бирпас титраб-какшаб кетайотган Собирни масхаралагандек кузатиб турди-да, чонтагидан селлофанга оралган кора дорини тутказди.

— Ма, ол, олиб-нетиб колсанг, мен айбдор болиб юрмай тагин!

Собир дорини колига олди-ю, селлофанни очиб ок кукунни тишларига милклар аралаш сурта бошлади.

* * *

Собир кайфи таранг тортиб танасидаги огриклардан халос болгач, ойланиб отирмай, икки мавзе нарида яшайдиган таниши Комилни кидириб топди. У якинда турмадан кайтган, машиналарни ювиш билан шугулланадиган фирмага ишга жойлашиб олган екан. Анча озибди.

катор машиналар орасида Комилни кориб кувониб кетди. Икковлашиб отган кунларни, биргаликдаги кайф-сафоларни еслаб бироз кулишишди.

Гап орасида Комилнинг ози йорилди.

— канийди, хозир «оки»дан болса! Жуда хумор тутяпти-да!

— Муаммо йок! — Собир чехраси очилиб достининг йелкасига кокди. — Топамиз! Факат… кимматрок-да!..

— Жинни болганмисан? — уни уришиб берди Комил. — Мен качон нархини сораганман?.. Тиллага тенг-ку бу нарса!..

— Унда пулини бер, мен олиб келаман!

— Нега?.. — Комил ишонкирамай Собирга сирли бокди. — Нима, йонингда йокми?

— Дори бошка танишимда. У пулини аввал олиб борсамгина бераркан.

— Шунаканги хасисми танишинг? кочиб кетмаймиз-ку!

— Ишонмаяпти-да! Сал коркокрок!

— Хайот корганми?

— Йок. Уйдан кочага чикмаган.

— Тушунарли. Янгилардан екан-да! Майли, канча екан?

Собир нархни айтди.

Шундан сонг Комил уни ергаштириб уйига олиб борди ва керакли дозаларнинг хакини бериб юборди.

Бир соат ичида тайин етилган манзилда учрашадиган болишди.

* * *

— О, зорсан-ку-а!?. — катта коча бойида Собир тутказган пулларни санаб кораркан, унга менсимагандек назар ташлади Момин. — Бирпасда топдингми харидорни?

— Сенга нима фарки бор? — деди Собир афтини бужмайтириб. — Шарт койдинг, бажардим. Енди дориларни чоз! Бир соат ичида йетказишим керак.

— Намунча шошиласан? Кел, икковлашиб биттадан урамиз!

— Текингами?

— Шунака десаям болади. Факат айтган куним «мол»ларимни сотиб келиб турсанг бас!

— Яхши, ол унда! Урсак урибмиз-да! Бизни биров уришармиди…

Бу гал Момин шприсда суюлтирилган дори узатди. Биринчисининг кучи анча йенгиллаб колган болса-да, шприсдаги дори Собирга яхши кайф бериб, козлари сузилди. Кайфияти котарилиб, огзининг таноби кочди.

— С-сен ози хакикий еркаксан-да! — Моминнинг йелкасига шапатилади Собир. — Хар доим гамимни йеб келгансан! Вей, агар бирор марта сенга панд берсам, одаммасман! Ишонавер, «мол»инг хеч качон харидорсиз колмайди.

— Корамиз! — аййорона коз кисди Момин. — Башарти алдаган такдирингдаям барибир бир кун йонимга куллук килиб келасан.

— Орток, дориларни беракол! У одам хам кутиб тургандир.

— Йок, — деди Момин жиддий тортиб. — Бу йерда бермайман. Биласан-ку, униси-буниси отиб турибди.

— каерда берасан?

— Озинг билган кахвахона ропарасига борамиз.

— Хоп, кахвахона болса кахвахона. Кетдикми?

Момин бир муддат уйок-буйокка коз ташлаб олиб, чонтакларини текширган болди.

— Тохта, — деди негадир токатсизланиб. — Уйга кириб дориларни олиб чикай! Бахонада пулларниям жойлаб кояман.

— Факат тезрок бол! Кечикиб юрмайлик тагин!

— Кечикмайсан. Оша одаминг беш дакика ортик кутса олмайди.

* * *

Момин айтганидек, кахвахона ропараси бегона козлардан хийла панарок еди. Факат сал нарида икки йигит уларга тескари огирилганча пиво ичишарди.

— Мана, — икки-уч орам дорини Собирга тутказди Момин. — Факат ехтийот бол! Мабодо кимлардир хитланса, мени танимайсан!

Собир шоша-пиша дориларни чонтагига тикиб хамтовогининг икки билагидан тутди.

— Мен соткин емасман. Конглинг ток болсин. Факат вада бер! Кечкурун яна битта доза берасан!

— Ахмогинг йок. Янгисига харидор топсанг, ошанда оласан. Йо манавилардан пича-пичасини уриб колавер!

— Ха-я, каллам ишламаганини кара! Бир чимдимданини олсам, ким билиб отирибди. Майли, коришгунча!

Икковлари икки тарафга таркалишди. Комил билан учрашадиган жой хам бу йердан унча узок болмагани боис, Собир пийода йолга тушди. Лекин еллик кадамча йол юрмай, боя бир четда пиво ичиб турган йигитлар унга йетиб олишди. Бири келибок Собирнинг йолини тосди ва чонтагидан хужжат чикариб корсатди.

— кани, огайни, хужжатларни кориб кояйлик-чи!

Собир бу йигитлар милитсия ходимлари еканини билгач, адойи тамом болайозди. Тили калимага келмай, дудуклана-дудуклана жавоб килди:

— М-менда х-хужжат йок…

Шу аснода оркада тургани епчиллик билан унинг чонтакларини ковлаб, орам-орам дориларни чикариб олди.

— Манавилар кимники?

— Б-булар… Озимники… Ч-чекишга олиб койганман!..

Афсуски, бахона кидиришга, озини оклашга Собирнинг имкони колмаганди. Милитсия ходимлари колларига кишан уриб диконглатганча болимга олиб кетишди.

ЕСЛАТМА:

Собир тергов жарайонида шериклари кимлигини хам осонгина айтиб берди.

Жиноятчилар узок муддатга озодликдан махрум етилди.

Хикоялар
КОРА ДОРИНИНГ КУЛИ… (Болган вокеа)