Кенжа келин

Кенжа келин

Кенжа келин
Кенжа келин

Бир кекса аёлнинг хикояси.
«Менинг уч угли бор. Кунларнинг бири катта углимнинг уйига бордим. Эрталаб бомдод намозига тахорат олиш учун келинимдан сув олиб келишини сурадим. Тахорат килдим. Намозимни укидим. Колган сувни ётган урнимга тукдим. Кун ёришганда келинимни чакириб:
— Кизим, нимасини дейисиз, энди каричилик! Урнимни хул килиб куйдим, — дедим.

Унинг асаблари бузилди. Энг ёмон сузларни тукиб солди. Менга чойшабларни ювишни буюрди. Бошка бу ишни кайтармаслигимни талаб килди. Чойшабларни ювиб, куритиб, дазмолладим.

Сунг, уртанча углимникига бордим. Айни ишни такрорладим. Келиним углимга зарда, уриш килиб, килган ишимни айтиб берди. Углим унга бир огиз суз сузламади.

Уларнинг уйидан чикиб кенжа углимнинг уйига бордим. Уша ишни яна такрорладим. Келиним тонгда ёнимга келди. Унга хам уримни хул килганимни айтдим. У:

— Ойижон, хижолатга урин йук, бу оддий хол. Гудаклигимизда сиз оналаримизнинг либосларингизни хул килиб куярдик. Сизлар малолланмасдан тозалардингиз. Хеч киси йук, ойижон, — деди. Ва курпа — тушакни олиб ювиб тозалади.
Сунг унга:
— Кизим, бир дугонам мендан у учун узук сотиб олишимни илтимос килди. Мен унинг бармогининг улчамини билмайман. Унинг куллари тахминан сизникичалик. Улчамингиз нечи? — деб сурадим.

Углимнинг уйидан чикиб, тугри заргарлик дуконига бордим. Бор маблагимга узуклар, такинчоклар олдим. Узимга яраша туплаган пулим катта микдорда эди.

Уйимга угилларим, келинларимни чакирдим. Тилла такинчокларни уларнинг олдига куйдим. Булган вокеани баён килдим. Мен курпа — тушакка бавл килиб куймаганим, синов учун сув тукканимни айтдим. Тиллаларни кичик келинимнинг кулларига тутказиб:
— Карилик пайтимда хотиржам суянишим, бирга яшашим мумкин булган кизим — бу. Колган умримни у билан кечираман, — дедим — у, икки катта углимга караб, — худди шу кундагидек надоматга тайёр туринг! Чунки, сизнинг менга муносабатингиз албатта фарзандларингиздан кайтади. Мен сиз иккигизга чиройли тарбия бераман деб харакат килганим, захмат чекканларим бесамар кетганидан афсусдаман. ИншаАллох сизларнинг укангиз уз ахли ила бу дунёда масрур яшаб, Роббисига ёруг юз билан йуликади. Афсуслар булсинки, сизлар онангиз кадр — кийматини аёлингизга билдира олмагинингиз учун бундан махрумсизлар! — дедим».

Хикоялар
Кенжа келин