Доъий (тахаллуси; асл исм-шарифи Хожа Муҳаммад Юсуф Охунд) (1824 — Хива — 1909) — ўзбек шоири. Хива ва Бухоро мадрасаларида таҳсил кўрган. Хивадаги Араб Муҳаммадхон мадрасасида мударрис, шаҳар жоме масжидида воиз (ваъз айтувчи) бўлиб хизмат қилган.

Чин севги ва садоқат, мурувват ва адолат, ҳақгўйлик ва замона носозлигидан шикоят Доъий шеърларининг асосий мавзуини ташкил этади.

Доъий адабий меросининг умумий ҳажми 5 минг мисрага яқин, 2 та девони бор. Унда Доъий битган ғазаллар, Навоий, Феруз, Рожий ва Мунис ғазалларига мухаммаслар ҳамда мустаҳзод, мураббалар жамланган. Айрим ғазал ва мухаммаслари 20-аср бошларида Хивада тузилган кўпгина баёз ва тазкираларда ҳам учрайди. Мазкур қўлёзмалар Ўзбекистон Фанлар академияси Шарқшунослик институти фондида сақланади (инв. № 906/III, 908/11, 1152, 1172, 2036, 1143, 1195, 1128, 1131 ва б.).